W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Projekt ustawy o szczególnych rozwiązaniach mających na celu poprawę nadzoru nad zdrowiem i ochroną zwierząt
{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UC140","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{"regex":"UC{#UC_1}"},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"C – projekty implementujące UE","value":"C – projekty implementujące UE"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie","value":"W odniesieniu do zmiany ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii oraz o izbach lekarsko–weterynaryjnych należy zauważyć, że zawód lekarz weterynarii jest zawodem, któremu w trosce o właściwą ochronę interesu publicznego, powierzono szereg zadań istotnych z punktu widzenia ochrony zdrowia i życia zwierząt oraz zdrowia ludzi, w tym zadań wskazanych w projekcie ustawy o szczególnych rozwiązaniach mających na celu poprawę nadzoru nad zdrowiem i ochroną zwierząt. Istotne jest zatem zapewnienie, aby dokumenty umożliwiające szeroko rozumiane wykonywanie zawodu lekarza weterynarii były w odpowiedni sposób zabezpieczone oraz sprawnie wydawane tym bardziej, że zawód lekarza weterynarii może wykonywać jedynie osoba, która uzyskała prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii. Zważywszy na dotychczasową praktykę w zakresie wydawania takich zaświadczeń i dyplomów oraz w celu umożliwienia realizacji powierzonego ustawowo okręgowym radom lekarsko-weterynaryjnym i Komisji do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii zadania polegającego na wydawaniu takich zaświadczeń oraz dyplomów konieczne jest, ze względów organizacyjnych i logistycznych, umożliwienie Krajowej Radzie Lekarsko–Weterynaryjnej koordynującej działania okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych oraz Komisji do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii realizacji niektórych zadań emitenta dokumentów publicznych wskazanych w ustawie z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych.\nZgodnie z projektowaną zmianą minister właściwy do spraw rolnictwa, będący emitentem dokumentów publicznych, będzie mógł upoważnić Krajową Radę Lekarsko–Weterynaryjną w odniesieniu do zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarz weterynarii oraz Komisję do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii w odniesieniu do dyplomu lekarza weterynarii z tytułem specjalisty, do wykonania w jego imieniu części zadań określonych w wyżej wymienionej ustawie, głównie w zakresie zamawiania i dystrybucji blankietów dokumentów publicznych oraz przekazywania informacji o wydawanych dokumentach, co w praktyce umożliwi sprawne wydawanie powyższych dokumentów.\n\nW zakresie zmiany ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt doprecyzowane zostaną przepisy dotyczące tzw. interwencyjnego odbioru zwierząt przez przedstawicieli organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Wprowadzone przepisy z jednej strony pozostawią przedstawicielom organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, uprawnienie do odebrania zwierzęcia w sytuacji niecierpiącej zwłoki, co było przedmiotem wielu interwencji zarówno tych organizacji, jak również parlamentarzystów i Rzecznika Praw Obywatelskich, a z drugiej strony zobowiążą osoby odbierające zwierzę do poinformowania organów uprawnionych do wydania decyzji o czasowym odbiorze o miejscu pobytu odebranego zwierzęcia gospodarskiego, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie do dnia następującego po dniu jego odebrania. Jednocześnie przedstawiciele organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, zostaną zobowiązani do zawiadomienia prokuratora lub Policji o zagrożeniu życia lub zdrowia zwierzęcia, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie do dnia następującego po dniu odebrania zwierzęcia.\nJednocześnie proponuje się, aby organ uprawniony do wydania decyzji o czasowym odbiorze zwierzęcia nakazał organizacji zwrot tego zwierzęcia, jeżeli postępowanie w sprawie odebrania zostanie umorzone lub decyzja o odbiorze zostanie uchylona albo sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia, postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone lub zostanie wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Obecnie odebrane zwierzęta są zwracane dopiero gdy zakończone zostanie postępowanie karne, a sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia lub jeżeli postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone. Tymczasem wiele spraw kończy się wydaniem decyzji o odmowie odebrania zwierzęcia, co w opinii organizacji społecznych nie jest podstawą do zwrotu odebranego zwierzęcia. \nDo Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi stale docierają sygnały, także za pośrednictwem Rzecznika Praw Obywatelskich, o przypadkach niewłaściwego wykonywania swoich uprawnień przez organizacje społeczne. Nieprawidłowości te dotyczą samej zasadności podjęcia interwencji i odebrania zwierząt, jak również:\n1) nieinformowania wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o odebraniu zwierząt, co utrudnia temu organowi ocenę stanu faktycznego sprawy i wydania rozstrzygnięcia o zasadności odebrania zwierząt z jednej strony, z drugiej natomiast oddala w czasie możliwość obrony swoich praw przez właściciela odebranych zwierząt i zmniejsza szanse na ich odzyskanie;\n2) wielokrotnych zmian miejsca przebywania odebranych zwierząt, utrudniającej, a nawet uniemożliwiającej ich późniejszy zwrot właścicielowi – znane są przypadki, gdy organizacje społeczne same nie są w stanie określić miejsca przebywania odebranych przez siebie zwierząt;\n3) uchylanie się od zwrotu odebranych zwierząt zarówno w przypadku umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie czasowego odebrania zwierząt (tj. w przypadku odmowy czasowego odebrania zwierząt), jak i w przypadku prawomocnego umorzenia postępowania karnego w sprawie znęcania się nad tymi zwierzętami.\nPowyższe nieprawidłowości należy oceniać także w kontekście obowiązku ponoszenia przez dotychczasowego właściciela lub opiekuna kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia czasowo odebranych zwierząt.\nProjekt ustawy przewiduje przepisy przejściowe gwarantujące zachowanie ciągłości postępowań w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy zastosowanie będą miały przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ponieważ są one korzystniejsze dla obywateli, którym zostały odebrane zwierzęta na podstawie art. 7 ust. 3 z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, jak również dla samych zwierząt, gwarantując szybszy powrót do właściciela, jeżeli zasadność odbioru nie zostanie potwierdzona przez uprawnione do tego organy. \n\nPonadto należy zauważyć, że dotychczasowy sposób wykonywania przez organizacje społeczne nadanych im zmienianą ustawą uprawnień w obszarze związanym z własnością i posiadaniem, w tym stosowanie ubrań przypominających te stosowane przez pracowników państwowych służb mundurowych i paramundurowych, a także nazewnictwa, mogą wywoływać u osoby, u której zamierzają podjąć interwencję przekonanie, że ma ona do czynienia z instytucją państwową dysponującą wszelkimi środkami do jej skutecznego przeprowadzenia. Choć organizacje społeczne mają obecnie prawo odebrać zwierzę w przypadkach określonych w zmienianej ustawie, to jednak nie zostały one wyposażone w możliwość stosowania środków przymusu bezpośredniego, by móc dokonać tego odbioru także w przypadku sprzeciwu właściciela lub opiekuna zwierząt. Uprawnienia do interwencyjnego odbierania zwierząt oraz do stosowania środków przymusu bezpośredniego posiadają wyłącznie funkcjonariusze Policji oraz strażnicy straży gminnych, o czym przesądza art. 2 ust. 1 pkt 9 i pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej. Organizacje społeczne nie zostały wyposażone w uprawnienia kontrolne oraz nie mają prawa wejścia na teren prywatny bez zgodny właściciela – niepokojące jest, że organizacje społeczne przypisują sobie powyższe uprawnienia w drodze niedopuszczalnej, rozszerzającej wykładni, czemu dano wyraz w piśmie skierowanym do Marszałek Sejmu RP w reakcji na udzieloną przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi odpowiedź na interpelację poselską dotyczącą uprawnień organizacji społecznych, których statutowym celem jest ochrona zwierząt. W piśmie czytamy, że „[…] teza o braku posiadania uprawnień kontrolnych przez organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona zwierząt, jest niezgodna z aktualnie obowiązującym stanem prawnym”, „[…] na podstawie ustawy, która przyznaje im prawo do odebrania zwierzęcia właścicielowi w wypadkach niecierpiących zwłoki, a tym samym dokonania niezbędnej analizy stanu faktycznego do podjęcia takowej decyzji”. W żadnym miejscu ustawa nie wyposaża organizacji społecznych w instrumenty służące „dokonaniu niezbędnej analizy stanu faktycznego”. Domniemywanie uprawnień kontrolnych organizacji społecznych jest nie do pogodzenia z zasadami demokratycznego państwa prawa. \nProjektowana ustawa wprowadza również obowiązek rejestracji w ubojni, w postaci cyfrowej, obrazu w miejscach wyładunku zwierząt oraz w pomieszczeniach do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt we wszystkie dni w roku przez całą dobę. Dodatkowe wyposażenie ubojni ma na celu zwiększenie nadzoru nad procesem wyładunku zwierząt przywiezionych do ubojni oraz kontroli nad postępowaniem ze zwierzętami przeznaczonymi do uboju. Wprowadzenie tego rozwiązania jest spełnieniem postulatów zarówno organizacji, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, jak również organizacji skupiających rolników i hodowców zwierząt.\n\nW odniesieniu do ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej wprowadzane zmiany umożliwią powiatowemu lekarzowi weterynarii wyznaczenie na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, w tym lekarzy weterynarii świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt do informowania o możliwości przemieszczania świń w przypadku wykorzystania przez posiadacza świń możliwości skorzystania z alternatywnego przemieszczania świń. Ponadto poprawiony zostanie błąd w art. 25a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Błąd ten dotyczy określenia okresu przeprowadzenia badań biegłości lub międzylaboratoryjnych badań porównawczych, których wyniki, w formie raportu z tych badań, należy dołączyć do wniosku o zatwierdzenie laboratorium ubiegającego się o status laboratorium zatwierdzonego do przeprowadzania badań laboratoryjnych.\n\nW zakresie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, z uwagi na wejście w życie przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/1345 z dnia 1 sierpnia 2022 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do rejestracji i zatwierdzania zakładów, w których utrzymywane są zwierzęta lądowe, a także pobierania, produkcji, przetwarzania lub przechowywania materiału biologicznego (Dz. Urz. UE L 202 z 02.08.2022, str. 27), potrzebne jest wprowadzenie zmian, które umożliwią wyłączenie z obowiązku rejestracji niektórych kategorii zakładów stwarzających nieistotne ryzyko dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego. Kryteria uprawniające do przyznania tego rodzaju zwolnienia są następujące:\n– w zakładzie nie są utrzymywane zwierzęta kopytne; \n– w zakładzie w celach hodowlanych nie są utrzymywane psy, koty ani fretki; \n– w zakładzie nie ma miejsca przemieszczanie utrzymywanych zwierząt lądowych, materiału biologicznego ani produktów pochodzenia zwierzęcego do lub z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego; \n– utrzymywane zwierzęta lądowe, materiał biologiczny lub produkty pochodzenia zwierzęcego nie są przeznaczone do przemieszczenia poza zakład.\n\nW zakresie ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw zmiany dotyczą odroczenia o rok terminu wejścia w życie przepisów nadających nowe brzmienia art. 53 i art. 85 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 1421 oraz z 2022 r. poz. 1570), które dotyczą wprowadzenia tzw. elektronicznej książki leczenia zwierząt. Wymieniona elektroniczna książka leczenia zwierząt ma być jednym z trzech modułów wdrożonych w I etapie prac nad utworzeniem Systemu Informatycznego Inspekcji Weterynaryjnej – IW-System. Odroczenie wejścia w życie wymienionych przepisów jest konieczne z uwagi na opóźnienie prac związanych z powstaniem wymienionego systemu informatycznego. Z informacji przekazywanych przez Głównego Lekarza Weterynarii wynika, że realne jest dotrzymanie odroczonego o rok terminu wdrożenia elektronicznej książki leczenia zwierząt, ustalonego na 1 stycznia 2025 r.\n\nProjektowana ustawa w zakresie zmiany ustawy z dnia 4 listopada 2022 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt ustanawia alternatywny system przemieszczania świń, który umożliwi posiadaczom świń, którzy będą chcieli skorzystać z tego systemu, przemieszczenie świń bez konieczności zaopatrywania ich w świadectwo zdrowia, w tym z obszarów objętych ograniczeniami oraz objętych środkami zwalczania chorób zakaźnych, jeżeli zgodę na takie przemieszczenie wyrazi powiatowy lekarz weterynarii. System ten będzie dotyczył wyłącznie świń przemieszczanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Projektowana ustawa uprości również procedury związane z rejestracją zgłoszeń w ramach alternatywnego systemu przemieszczania świń w związku z ich dokonywaniem przez posiadaczy wyłącznie w formie elektronicznej. Przemieszczanie świń bez świadectw zdrowia w obrębie danego państwa członkowskiego jest dopuszczone zgodnie z art. 143 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”).","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań ujętych w projekcie","value":"1) W zakresie zmiany ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii oraz o izbach lekarsko–weterynaryjnych istotą rozwiązań jest usprawnienie procesu wydawania lekarzom weterynarii zaświadczeń o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz dyplomów lekarzom weterynarii, którzy otrzymali tytuł specjalisty. Zgodnie z projektowaną zmianą minister właściwy do spraw rolnictwa, będący emitentem dokumentów publicznych w rozumieniu wyżej wymienionej ustawy, będzie mógł upoważnić Krajową Radę Lekarsko–Weterynaryjną w odniesieniu do zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarz weterynarii oraz Komisję do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii w odniesieniu do dyplomu lekarza weterynarii z tytułem specjalisty, do wykonania w jego imieniu części zadań określonych w wyżej wymienionej ustawie, głównie w zakresie zamawiania i dystrybucji blankietów dokumentów publicznych oraz przekazywania informacji o wydawanych dokumentach, co w praktyce umożliwi sprawne wydawanie powyższych dokumentów.\n\n2) W zakresie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. ochronie zwierząt projektowane przepisy doprecyzowują określony w art. 7 ust. 3 mechanizm interwencyjnego odbioru zwierząt, w sytuacji gdy dalsze przebywanie pod opieką zagraża życiu zwierzęcia, w tym wprowadzają przepisy zobowiązujące organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, do zapewnienia podejmowania swoich zadań w sposób zapewniający ich odróżnienie od instytucji państwowych i samorządowych, w szczególności nie stosując nazw, tytułów, odznak, strojów, mundurów, lub ich elementów, mogących wprowadzać w błąd co do ich prywatnoprawnego charakteru i posiadanych uprawnień. Ponadto przewiduje się wprowadzenie obowiązku rejestracji w ubojni, w postaci cyfrowej, obrazu w miejscach wyładunku zwierząt oraz w pomieszczeniach do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt we wszystkie dni w roku przez całą dobę.\n\n\n3)W zakresie zmiany ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, projektowane przepisy umożliwią powiatowemu lekarzowi weterynarii wyznaczenie na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, w tym lekarzy weterynarii świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt do informowania o możliwości przemieszczania świń w przypadku wykorzystania przez posiadacza świń możliwości skorzystania z alternatywnego przemieszczania świń. Ponadto poprawiony zostanie błąd w art. 25a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Błąd ten dotyczy określenia okresu przeprowadzenia badań biegłości lub międzylaboratoryjnych badań porównawczych, których wyniki, w formie raportu z tych badań, należy dołączyć do wniosku o zatwierdzenie laboratorium ubiegającego się o status laboratorium zatwierdzonego do przeprowadzania badań laboratoryjnych. Wymieniony przepis, rozumiany zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dopuszcza dołączenie do wymienionego wniosku o zatwierdzenie laboratorium raportu z badań przeprowadzonych w roku poprzedzającym rok złożenia tego wniosku, natomiast wyłącza dołączenie do przedmiotowego wniosku raportu z badań przeprowadzonych w roku złożenia tego wniosku, a zatem raportu z badań późniejszych i w związku z tym bardziej aktualnych. W ustawie zaproponowano zmianę, zgodnie z którą do przedmiotowego wniosku będzie można dołączyć zarówno raport z badań przeprowadzonych zarówno w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku, jak i w roku złożenia tego wniosku. Ponadto, projektowana ustawa odracza o rok wprowadzenie, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw rolnictwa, wzoru legitymacji służbowej pracownika Inspekcji Weterynaryjnej. Celem wprowadzenia tego wzoru było umożliwienie określenia zabezpieczeń tej legitymacji przed przerobieniem lub podrobieniem zgodnych z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w uzgodnieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii, zgłosił ww. legitymację służbową pracownika Inspekcji Weterynaryjnej do zestawienia dokumentów, które powinny zostać zakwalifikowane do dokumentów publicznych, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Z informacji przekazanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych wynika, że ww. legitymacja służbowa zostanie zakwalifikowana w tym zestawieniu jako dokument publiczny kategorii trzeciej w rozumieniu ww. ustawy. Oznacza to, że powinna ona następnie zostać dodana do wykazu dokumentów publicznych kategorii trzeciej określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 6 wymienionej ustawy.\n\n4) W zakresie zmiany ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt projektowana ustawa będzie stanowiła doszczegółowienie przepisów UE w zakresie trybu i sposobu nadawania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego podmiotom prowadzącym działalność, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. n, co umożliwi nadanie, na obecnie obowiązujących zasadach, numeru siedziby stada i numeru zakładu drobiu, w przypadku utrzymywania zwierząt innych nich bydło, owce, kozy, świnie i konie.\nZgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/429” wszystkie podmioty, które prowadzą działalność polegającą na utrzymywaniu zwierząt lądowych lub pozyskiwaniu, produkcji, przetwarzaniu lub przechowywaniu materiału biologicznego, przed rozpoczęciem takiej działalności mają obowiązek powiadomić właściwy organ o planowanym rozpoczęciu działalności oraz przekazać temu organowi informacje określone w art. 84 ust. 1 rozporządzenia 2016/429 w celu rejestracji. \nWłaściwym organem, o którym mowa w art. 93-95 rozporządzenia 2016/429 jest zgodnie z art. 14c ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 306 oraz z 2022 r. poz. 974 i 1570) powiatowy lekarz weterynarii.\nNastępnie powiatowy lekarz weterynarii umieszcza podmiot w rejestrze oraz nadaje mu weterynaryjny numer identyfikacyjny.\nW myśl art. 85 rozporządzenia 2016/429 państwa członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 84 ust. 1 rozporządzenia 2016/429, mogą zwolnić z obowiązku rejestracji niektóre kategorie działalności stwarzające nieistotne ryzyko, zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2022/1345 z dnia 1 sierpnia 2022 r. ustanawiającym zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do rejestracji i zatwierdzania zakładów, w których utrzymywane są zwierzęta lądowe, a także pobierania, produkcji, przetwarzania lub przechowywania materiału biologicznego.\nZgodnie z projektowaną zmianą art. 1 pkt 1 lit. n ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt obowiązkowi rejestracji u powiatowego lekarza weterynarii będą podlegały tylko takie podmioty, które utrzymują zwierzęta kopytne niezależnie od celu ich utrzymywania oraz podmioty, które umieszczają na rynku zwierzęta lądowe lub produkty pochodzące z tych zwierząt lub od tych zwierząt.\n\n\n5) W zakresie ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw w przepisach projektowanej ustawy zaproponowano odroczenie o rok terminu wejścia w życie przepisów nadających nowe brzmienia art. 53 i art. 85 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 1421 oraz z 2022 r. poz. 1570), które dotyczą wprowadzenia tzw. elektronicznej książki leczenia zwierząt. Wymieniona elektroniczna książka leczenia zwierząt ma być jednym z trzech modułów wdrożonych w I etapie prac nad utworzeniem Systemu Informatycznego Inspekcji Weterynaryjnej – IW-System. Wprowadzenie elektronicznej książki leczenia zwierząt ma zapewnić dostępność dla celów kontroli urzędowych pełnej informacji dotyczącej stosowania produktów leczniczych u zwierząt, z których lub od których pozyskuje się żywność. Wdrożenie wymienionego modułu systemu ułatwi kontrolę nad ilością i rodzajami stosowanych u tych zwierząt produktów leczniczych oraz sposobem leczenia tych zwierząt. Odroczenie wejścia w życie wymienionych przepisów jest konieczne z uwagi na opóźnienie prac związanych z powstaniem wymienionego systemu informatycznego. Z informacji przekazywanych przez Głównego Lekarza Weterynarii wynika, że realne jest dotrzymanie odroczonego o rok terminu wdrożenia elektronicznej książki leczenia zwierząt, ustalonego na 1 stycznia 2025 r.\n\n6) W zakresie zmiany ustawy z dnia 4 listopada 2022 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt projektowane przepisy wprowadzają alternatywny system przemieszczania świń, który ma umożliwić przemieszczanie świń bez konieczności zaopatrywania ich w świadectwo zdrowia, jeżeli zgodę na takie przemieszczenie wyrazi powiatowy lekarz weterynarii. System ten będzie dotyczył wyłącznie świń przemieszczanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosowanie takiego systemu umożliwia art. 143 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”).\n","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MRiRW","value":"MRiRW"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Krzysztof Ciecióra Podsekretarz Stanu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MRiRW","value":"MRiRW"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"III kwartał 2023 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}
Numer projektu:
UC140
Rodzaj dokumentu:
Projekty ustaw
Typ dokumentu:
C – projekty implementujące UE
Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie:
W odniesieniu do zmiany ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii oraz o izbach lekarsko–weterynaryjnych należy zauważyć, że zawód lekarz weterynarii jest zawodem, któremu w trosce o właściwą ochronę interesu publicznego, powierzono szereg zadań istotnych z punktu widzenia ochrony zdrowia i życia zwierząt oraz zdrowia ludzi, w tym zadań wskazanych w projekcie ustawy o szczególnych rozwiązaniach mających na celu poprawę nadzoru nad zdrowiem i ochroną zwierząt. Istotne jest zatem zapewnienie, aby dokumenty umożliwiające szeroko rozumiane wykonywanie zawodu lekarza weterynarii były w odpowiedni sposób zabezpieczone oraz sprawnie wydawane tym bardziej, że zawód lekarza weterynarii może wykonywać jedynie osoba, która uzyskała prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii. Zważywszy na dotychczasową praktykę w zakresie wydawania takich zaświadczeń i dyplomów oraz w celu umożliwienia realizacji powierzonego ustawowo okręgowym radom lekarsko-weterynaryjnym i Komisji do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii zadania polegającego na wydawaniu takich zaświadczeń oraz dyplomów konieczne jest, ze względów organizacyjnych i logistycznych, umożliwienie Krajowej Radzie Lekarsko–Weterynaryjnej koordynującej działania okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych oraz Komisji do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii realizacji niektórych zadań emitenta dokumentów publicznych wskazanych w ustawie z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Zgodnie z projektowaną zmianą minister właściwy do spraw rolnictwa, będący emitentem dokumentów publicznych, będzie mógł upoważnić Krajową Radę Lekarsko–Weterynaryjną w odniesieniu do zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarz weterynarii oraz Komisję do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii w odniesieniu do dyplomu lekarza weterynarii z tytułem specjalisty, do wykonania w jego imieniu części zadań określonych w wyżej wymienionej ustawie, głównie w zakresie zamawiania i dystrybucji blankietów dokumentów publicznych oraz przekazywania informacji o wydawanych dokumentach, co w praktyce umożliwi sprawne wydawanie powyższych dokumentów.
W zakresie zmiany ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt doprecyzowane zostaną przepisy dotyczące tzw. interwencyjnego odbioru zwierząt przez przedstawicieli organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Wprowadzone przepisy z jednej strony pozostawią przedstawicielom organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, uprawnienie do odebrania zwierzęcia w sytuacji niecierpiącej zwłoki, co było przedmiotem wielu interwencji zarówno tych organizacji, jak również parlamentarzystów i Rzecznika Praw Obywatelskich, a z drugiej strony zobowiążą osoby odbierające zwierzę do poinformowania organów uprawnionych do wydania decyzji o czasowym odbiorze o miejscu pobytu odebranego zwierzęcia gospodarskiego, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie do dnia następującego po dniu jego odebrania. Jednocześnie przedstawiciele organizacji społecznych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, zostaną zobowiązani do zawiadomienia prokuratora lub Policji o zagrożeniu życia lub zdrowia zwierzęcia, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie do dnia następującego po dniu odebrania zwierzęcia. Jednocześnie proponuje się, aby organ uprawniony do wydania decyzji o czasowym odbiorze zwierzęcia nakazał organizacji zwrot tego zwierzęcia, jeżeli postępowanie w sprawie odebrania zostanie umorzone lub decyzja o odbiorze zostanie uchylona albo sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia, postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone lub zostanie wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Obecnie odebrane zwierzęta są zwracane dopiero gdy zakończone zostanie postępowanie karne, a sąd nie orzeknie przepadku zwierzęcia lub jeżeli postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone. Tymczasem wiele spraw kończy się wydaniem decyzji o odmowie odebrania zwierzęcia, co w opinii organizacji społecznych nie jest podstawą do zwrotu odebranego zwierzęcia. Do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi stale docierają sygnały, także za pośrednictwem Rzecznika Praw Obywatelskich, o przypadkach niewłaściwego wykonywania swoich uprawnień przez organizacje społeczne. Nieprawidłowości te dotyczą samej zasadności podjęcia interwencji i odebrania zwierząt, jak również: 1) nieinformowania wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o odebraniu zwierząt, co utrudnia temu organowi ocenę stanu faktycznego sprawy i wydania rozstrzygnięcia o zasadności odebrania zwierząt z jednej strony, z drugiej natomiast oddala w czasie możliwość obrony swoich praw przez właściciela odebranych zwierząt i zmniejsza szanse na ich odzyskanie; 2) wielokrotnych zmian miejsca przebywania odebranych zwierząt, utrudniającej, a nawet uniemożliwiającej ich późniejszy zwrot właścicielowi – znane są przypadki, gdy organizacje społeczne same nie są w stanie określić miejsca przebywania odebranych przez siebie zwierząt; 3) uchylanie się od zwrotu odebranych zwierząt zarówno w przypadku umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie czasowego odebrania zwierząt (tj. w przypadku odmowy czasowego odebrania zwierząt), jak i w przypadku prawomocnego umorzenia postępowania karnego w sprawie znęcania się nad tymi zwierzętami. Powyższe nieprawidłowości należy oceniać także w kontekście obowiązku ponoszenia przez dotychczasowego właściciela lub opiekuna kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia czasowo odebranych zwierząt. Projekt ustawy przewiduje przepisy przejściowe gwarantujące zachowanie ciągłości postępowań w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy zastosowanie będą miały przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ponieważ są one korzystniejsze dla obywateli, którym zostały odebrane zwierzęta na podstawie art. 7 ust. 3 z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, jak również dla samych zwierząt, gwarantując szybszy powrót do właściciela, jeżeli zasadność odbioru nie zostanie potwierdzona przez uprawnione do tego organy.
Ponadto należy zauważyć, że dotychczasowy sposób wykonywania przez organizacje społeczne nadanych im zmienianą ustawą uprawnień w obszarze związanym z własnością i posiadaniem, w tym stosowanie ubrań przypominających te stosowane przez pracowników państwowych służb mundurowych i paramundurowych, a także nazewnictwa, mogą wywoływać u osoby, u której zamierzają podjąć interwencję przekonanie, że ma ona do czynienia z instytucją państwową dysponującą wszelkimi środkami do jej skutecznego przeprowadzenia. Choć organizacje społeczne mają obecnie prawo odebrać zwierzę w przypadkach określonych w zmienianej ustawie, to jednak nie zostały one wyposażone w możliwość stosowania środków przymusu bezpośredniego, by móc dokonać tego odbioru także w przypadku sprzeciwu właściciela lub opiekuna zwierząt. Uprawnienia do interwencyjnego odbierania zwierząt oraz do stosowania środków przymusu bezpośredniego posiadają wyłącznie funkcjonariusze Policji oraz strażnicy straży gminnych, o czym przesądza art. 2 ust. 1 pkt 9 i pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej. Organizacje społeczne nie zostały wyposażone w uprawnienia kontrolne oraz nie mają prawa wejścia na teren prywatny bez zgodny właściciela – niepokojące jest, że organizacje społeczne przypisują sobie powyższe uprawnienia w drodze niedopuszczalnej, rozszerzającej wykładni, czemu dano wyraz w piśmie skierowanym do Marszałek Sejmu RP w reakcji na udzieloną przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi odpowiedź na interpelację poselską dotyczącą uprawnień organizacji społecznych, których statutowym celem jest ochrona zwierząt. W piśmie czytamy, że „[…] teza o braku posiadania uprawnień kontrolnych przez organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona zwierząt, jest niezgodna z aktualnie obowiązującym stanem prawnym”, „[…] na podstawie ustawy, która przyznaje im prawo do odebrania zwierzęcia właścicielowi w wypadkach niecierpiących zwłoki, a tym samym dokonania niezbędnej analizy stanu faktycznego do podjęcia takowej decyzji”. W żadnym miejscu ustawa nie wyposaża organizacji społecznych w instrumenty służące „dokonaniu niezbędnej analizy stanu faktycznego”. Domniemywanie uprawnień kontrolnych organizacji społecznych jest nie do pogodzenia z zasadami demokratycznego państwa prawa. Projektowana ustawa wprowadza również obowiązek rejestracji w ubojni, w postaci cyfrowej, obrazu w miejscach wyładunku zwierząt oraz w pomieszczeniach do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt we wszystkie dni w roku przez całą dobę. Dodatkowe wyposażenie ubojni ma na celu zwiększenie nadzoru nad procesem wyładunku zwierząt przywiezionych do ubojni oraz kontroli nad postępowaniem ze zwierzętami przeznaczonymi do uboju. Wprowadzenie tego rozwiązania jest spełnieniem postulatów zarówno organizacji, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, jak również organizacji skupiających rolników i hodowców zwierząt.
W odniesieniu do ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej wprowadzane zmiany umożliwią powiatowemu lekarzowi weterynarii wyznaczenie na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, w tym lekarzy weterynarii świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt do informowania o możliwości przemieszczania świń w przypadku wykorzystania przez posiadacza świń możliwości skorzystania z alternatywnego przemieszczania świń. Ponadto poprawiony zostanie błąd w art. 25a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Błąd ten dotyczy określenia okresu przeprowadzenia badań biegłości lub międzylaboratoryjnych badań porównawczych, których wyniki, w formie raportu z tych badań, należy dołączyć do wniosku o zatwierdzenie laboratorium ubiegającego się o status laboratorium zatwierdzonego do przeprowadzania badań laboratoryjnych.
W zakresie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, z uwagi na wejście w życie przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2022/1345 z dnia 1 sierpnia 2022 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do rejestracji i zatwierdzania zakładów, w których utrzymywane są zwierzęta lądowe, a także pobierania, produkcji, przetwarzania lub przechowywania materiału biologicznego (Dz. Urz. UE L 202 z 02.08.2022, str. 27), potrzebne jest wprowadzenie zmian, które umożliwią wyłączenie z obowiązku rejestracji niektórych kategorii zakładów stwarzających nieistotne ryzyko dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego. Kryteria uprawniające do przyznania tego rodzaju zwolnienia są następujące: – w zakładzie nie są utrzymywane zwierzęta kopytne; – w zakładzie w celach hodowlanych nie są utrzymywane psy, koty ani fretki; – w zakładzie nie ma miejsca przemieszczanie utrzymywanych zwierząt lądowych, materiału biologicznego ani produktów pochodzenia zwierzęcego do lub z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego; – utrzymywane zwierzęta lądowe, materiał biologiczny lub produkty pochodzenia zwierzęcego nie są przeznaczone do przemieszczenia poza zakład.
W zakresie ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw zmiany dotyczą odroczenia o rok terminu wejścia w życie przepisów nadających nowe brzmienia art. 53 i art. 85 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 1421 oraz z 2022 r. poz. 1570), które dotyczą wprowadzenia tzw. elektronicznej książki leczenia zwierząt. Wymieniona elektroniczna książka leczenia zwierząt ma być jednym z trzech modułów wdrożonych w I etapie prac nad utworzeniem Systemu Informatycznego Inspekcji Weterynaryjnej – IW-System. Odroczenie wejścia w życie wymienionych przepisów jest konieczne z uwagi na opóźnienie prac związanych z powstaniem wymienionego systemu informatycznego. Z informacji przekazywanych przez Głównego Lekarza Weterynarii wynika, że realne jest dotrzymanie odroczonego o rok terminu wdrożenia elektronicznej książki leczenia zwierząt, ustalonego na 1 stycznia 2025 r.
Projektowana ustawa w zakresie zmiany ustawy z dnia 4 listopada 2022 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt ustanawia alternatywny system przemieszczania świń, który umożliwi posiadaczom świń, którzy będą chcieli skorzystać z tego systemu, przemieszczenie świń bez konieczności zaopatrywania ich w świadectwo zdrowia, w tym z obszarów objętych ograniczeniami oraz objętych środkami zwalczania chorób zakaźnych, jeżeli zgodę na takie przemieszczenie wyrazi powiatowy lekarz weterynarii. System ten będzie dotyczył wyłącznie świń przemieszczanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Projektowana ustawa uprości również procedury związane z rejestracją zgłoszeń w ramach alternatywnego systemu przemieszczania świń w związku z ich dokonywaniem przez posiadaczy wyłącznie w formie elektronicznej. Przemieszczanie świń bez świadectw zdrowia w obrębie danego państwa członkowskiego jest dopuszczone zgodnie z art. 143 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”).
Istota rozwiązań ujętych w projekcie:
1) W zakresie zmiany ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii oraz o izbach lekarsko–weterynaryjnych istotą rozwiązań jest usprawnienie procesu wydawania lekarzom weterynarii zaświadczeń o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz dyplomów lekarzom weterynarii, którzy otrzymali tytuł specjalisty. Zgodnie z projektowaną zmianą minister właściwy do spraw rolnictwa, będący emitentem dokumentów publicznych w rozumieniu wyżej wymienionej ustawy, będzie mógł upoważnić Krajową Radę Lekarsko–Weterynaryjną w odniesieniu do zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarz weterynarii oraz Komisję do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii w odniesieniu do dyplomu lekarza weterynarii z tytułem specjalisty, do wykonania w jego imieniu części zadań określonych w wyżej wymienionej ustawie, głównie w zakresie zamawiania i dystrybucji blankietów dokumentów publicznych oraz przekazywania informacji o wydawanych dokumentach, co w praktyce umożliwi sprawne wydawanie powyższych dokumentów.
2) W zakresie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. ochronie zwierząt projektowane przepisy doprecyzowują określony w art. 7 ust. 3 mechanizm interwencyjnego odbioru zwierząt, w sytuacji gdy dalsze przebywanie pod opieką zagraża życiu zwierzęcia, w tym wprowadzają przepisy zobowiązujące organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, do zapewnienia podejmowania swoich zadań w sposób zapewniający ich odróżnienie od instytucji państwowych i samorządowych, w szczególności nie stosując nazw, tytułów, odznak, strojów, mundurów, lub ich elementów, mogących wprowadzać w błąd co do ich prywatnoprawnego charakteru i posiadanych uprawnień. Ponadto przewiduje się wprowadzenie obowiązku rejestracji w ubojni, w postaci cyfrowej, obrazu w miejscach wyładunku zwierząt oraz w pomieszczeniach do ogłuszania i wykrwawiania zwierząt we wszystkie dni w roku przez całą dobę.
3)W zakresie zmiany ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, projektowane przepisy umożliwią powiatowemu lekarzowi weterynarii wyznaczenie na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, w tym lekarzy weterynarii świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt do informowania o możliwości przemieszczania świń w przypadku wykorzystania przez posiadacza świń możliwości skorzystania z alternatywnego przemieszczania świń. Ponadto poprawiony zostanie błąd w art. 25a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Błąd ten dotyczy określenia okresu przeprowadzenia badań biegłości lub międzylaboratoryjnych badań porównawczych, których wyniki, w formie raportu z tych badań, należy dołączyć do wniosku o zatwierdzenie laboratorium ubiegającego się o status laboratorium zatwierdzonego do przeprowadzania badań laboratoryjnych. Wymieniony przepis, rozumiany zgodnie z jego literalnym brzmieniem, dopuszcza dołączenie do wymienionego wniosku o zatwierdzenie laboratorium raportu z badań przeprowadzonych w roku poprzedzającym rok złożenia tego wniosku, natomiast wyłącza dołączenie do przedmiotowego wniosku raportu z badań przeprowadzonych w roku złożenia tego wniosku, a zatem raportu z badań późniejszych i w związku z tym bardziej aktualnych. W ustawie zaproponowano zmianę, zgodnie z którą do przedmiotowego wniosku będzie można dołączyć zarówno raport z badań przeprowadzonych zarówno w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku, jak i w roku złożenia tego wniosku. Ponadto, projektowana ustawa odracza o rok wprowadzenie, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw rolnictwa, wzoru legitymacji służbowej pracownika Inspekcji Weterynaryjnej. Celem wprowadzenia tego wzoru było umożliwienie określenia zabezpieczeń tej legitymacji przed przerobieniem lub podrobieniem zgodnych z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w uzgodnieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii, zgłosił ww. legitymację służbową pracownika Inspekcji Weterynaryjnej do zestawienia dokumentów, które powinny zostać zakwalifikowane do dokumentów publicznych, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o dokumentach publicznych. Z informacji przekazanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych wynika, że ww. legitymacja służbowa zostanie zakwalifikowana w tym zestawieniu jako dokument publiczny kategorii trzeciej w rozumieniu ww. ustawy. Oznacza to, że powinna ona następnie zostać dodana do wykazu dokumentów publicznych kategorii trzeciej określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 6 wymienionej ustawy.
4) W zakresie zmiany ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt projektowana ustawa będzie stanowiła doszczegółowienie przepisów UE w zakresie trybu i sposobu nadawania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego podmiotom prowadzącym działalność, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. n, co umożliwi nadanie, na obecnie obowiązujących zasadach, numeru siedziby stada i numeru zakładu drobiu, w przypadku utrzymywania zwierząt innych nich bydło, owce, kozy, świnie i konie. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/429” wszystkie podmioty, które prowadzą działalność polegającą na utrzymywaniu zwierząt lądowych lub pozyskiwaniu, produkcji, przetwarzaniu lub przechowywaniu materiału biologicznego, przed rozpoczęciem takiej działalności mają obowiązek powiadomić właściwy organ o planowanym rozpoczęciu działalności oraz przekazać temu organowi informacje określone w art. 84 ust. 1 rozporządzenia 2016/429 w celu rejestracji. Właściwym organem, o którym mowa w art. 93-95 rozporządzenia 2016/429 jest zgodnie z art. 14c ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 306 oraz z 2022 r. poz. 974 i 1570) powiatowy lekarz weterynarii. Następnie powiatowy lekarz weterynarii umieszcza podmiot w rejestrze oraz nadaje mu weterynaryjny numer identyfikacyjny. W myśl art. 85 rozporządzenia 2016/429 państwa członkowskie, w drodze odstępstwa od art. 84 ust. 1 rozporządzenia 2016/429, mogą zwolnić z obowiązku rejestracji niektóre kategorie działalności stwarzające nieistotne ryzyko, zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2022/1345 z dnia 1 sierpnia 2022 r. ustanawiającym zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 w odniesieniu do rejestracji i zatwierdzania zakładów, w których utrzymywane są zwierzęta lądowe, a także pobierania, produkcji, przetwarzania lub przechowywania materiału biologicznego. Zgodnie z projektowaną zmianą art. 1 pkt 1 lit. n ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt obowiązkowi rejestracji u powiatowego lekarza weterynarii będą podlegały tylko takie podmioty, które utrzymują zwierzęta kopytne niezależnie od celu ich utrzymywania oraz podmioty, które umieszczają na rynku zwierzęta lądowe lub produkty pochodzące z tych zwierząt lub od tych zwierząt.
5) W zakresie ustawy z dnia 23 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw w przepisach projektowanej ustawy zaproponowano odroczenie o rok terminu wejścia w życie przepisów nadających nowe brzmienia art. 53 i art. 85 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 1421 oraz z 2022 r. poz. 1570), które dotyczą wprowadzenia tzw. elektronicznej książki leczenia zwierząt. Wymieniona elektroniczna książka leczenia zwierząt ma być jednym z trzech modułów wdrożonych w I etapie prac nad utworzeniem Systemu Informatycznego Inspekcji Weterynaryjnej – IW-System. Wprowadzenie elektronicznej książki leczenia zwierząt ma zapewnić dostępność dla celów kontroli urzędowych pełnej informacji dotyczącej stosowania produktów leczniczych u zwierząt, z których lub od których pozyskuje się żywność. Wdrożenie wymienionego modułu systemu ułatwi kontrolę nad ilością i rodzajami stosowanych u tych zwierząt produktów leczniczych oraz sposobem leczenia tych zwierząt. Odroczenie wejścia w życie wymienionych przepisów jest konieczne z uwagi na opóźnienie prac związanych z powstaniem wymienionego systemu informatycznego. Z informacji przekazywanych przez Głównego Lekarza Weterynarii wynika, że realne jest dotrzymanie odroczonego o rok terminu wdrożenia elektronicznej książki leczenia zwierząt, ustalonego na 1 stycznia 2025 r.
6) W zakresie zmiany ustawy z dnia 4 listopada 2022 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt projektowane przepisy wprowadzają alternatywny system przemieszczania świń, który ma umożliwić przemieszczanie świń bez konieczności zaopatrywania ich w świadectwo zdrowia, jeżeli zgodę na takie przemieszczenie wyrazi powiatowy lekarz weterynarii. System ten będzie dotyczył wyłącznie świń przemieszczanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosowanie takiego systemu umożliwia art. 143 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniającego i uchylającego niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”).