Projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw
Numer projektu:
UC23
Rodzaj dokumentu:
projekty ustaw
Typ dokumentu:
C – projekty implementujące UE
Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie:
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/879 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz dyrektywę 98/26/WE, Dz. U. UE L 150 z dnia 7.6.2019 (BRRDII) ma na celu dalszą reformę regulacyjną związaną z wprowadzoną na fali doświadczeń kryzysowych procedurą przymusowej restrukturyzacji (resolution). BRRDII wprowadza zmodyfikowane rozwiązania w odniesieniu do minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (MREL), który ma na celu wzmocnienie zdolności banków do pokrycia strat i dokapitalizowania (rekapitalizacji) w sytuacji, gdy konieczne jest przeprowadzenie procesu przymusowej restrukturyzacji.
Polska jako członek Unii Europejskiej jest zobligowana do dokonania transpozycji BRRDII do prawa krajowego do dnia 28 grudnia 2020 r.
Ustawa ma na celu usprawnienie dotychczasowych rozwiązań funkcjonujących na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 795,z późn. zm.), którą wdrożono pierwotną dyrektywę BRR oraz dyrektywę DGS. Propozycje zmian w tym zakresie wynikają z dotychczasowych doświadczeń i praktyki stosowania tych przepisów, a ich intencją jest bardziej precyzyjne dostosowanie regulacji krajowych do implementowanych przepisów wspólnotowych. Zakres zmian wprowadzonych w drodze BRRDII będzie wymagał głównie nowelizacji ww. ustawy.
Polska jako członek Unii Europejskiej jest zobligowana do dokonania transpozycji BRRDII do prawa krajowego do dnia 28 grudnia 2020 r.
Ustawa ma na celu usprawnienie dotychczasowych rozwiązań funkcjonujących na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 795,z późn. zm.), którą wdrożono pierwotną dyrektywę BRR oraz dyrektywę DGS. Propozycje zmian w tym zakresie wynikają z dotychczasowych doświadczeń i praktyki stosowania tych przepisów, a ich intencją jest bardziej precyzyjne dostosowanie regulacji krajowych do implementowanych przepisów wspólnotowych. Zakres zmian wprowadzonych w drodze BRRDII będzie wymagał głównie nowelizacji ww. ustawy.
Istota rozwiązań ujętych w projekcie:
BRRDII wprowadza zmodyfikowane rozwiązania w odniesieniu do minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (MREL), który ma na celu wzmocnienie zdolności banków do pokrycia strat i dokapitalizowania (rekapitalizacji), w sytuacji gdy konieczne jest przeprowadzenie procesu resolution.
Przesłanką wprowadzenia MREL jest dążenie do zapewnienia, by banki mogły być restrukturyzowane sprawnie i szybko, przy zachowaniu stabilności całego systemu finansowego, jak również przy minimalnym wykorzystaniu środków publicznych, tj., by w trakcie procedury przymusowej restrukturyzacji oraz bezpośrednio po jej zakończeniu instytucje mogły kontynuować wykonywanie funkcji krytycznych bez narażenia na ryzyko środków finansowych podatników lub stabilności finansowej.
Odpowiednikiem MREL w odniesieniu do banków działających globalnie jest wymóg w zakresie całkowitej zdolności do absorbcji strat (TLAC), który został implementowany w UE w CRRII i nie wymaga tym samym wdrażania do prawa krajowego, gdyż rozporządzenie obowiązuje bezpośrednio wszystkie państwa członkowskie. BRRDII uspójnia wymóg TLAC i MREL pod względem metodologicznym (zgodnie z założeniem, że standardy TLAC i MREL mają wspólny cel, jakim jest zapewnienie, aby instytucje i podmioty mające siedzibę w Unii posiadały wystarczającą zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania, z tego względu powinny stanowić uzupełniające się elementy wspólnych ram). Należy także zwrócić również uwagę, iż istotną częścią regulacji dotyczącej wymogu MREL są zobowiązania kwalifikowalne, które zostały uregulowane w CRRII i nie wymagają implementacji do prawa krajowego.
Zharmonizowanie wymogów MREL i TLAC ułatwi stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w odniesieniu do instytucji i podmiotów działających w skali transgranicznej, dodatkowo oczekuje się pozytywnego wpływu na konkurencyjność i rynek wewnętrzny, ponieważ w obecnym kształcie ponoszone przez instytucje i podmioty koszty zapewnienia zgodności z obowiązującymi wymogami i standardem TLAC mogą się istotnie różnić w całej UE.
Poza przepisami dotyczącymi wymogu MREL, kluczowe zmiany przewidziane przez BRRDII i planowane do implementacji w projekcie ustawy to:
- wprowadzenie nowych terminów „podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution entity) oraz „grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution group), które są ustalane przy preferowanej strategii resolution, a tym samym determinują sposób przeprowadzania procesu przymusowej restrukturyzacji;
- wprowadzenie moratorium, tj. uprawnienia dla organu przymusowej restrukturyzacji do tymczasowego zawieszania realizacji niektórych zobowiązań względem określonych wierzycieli podmiotu na etapie przed wszczęciem procesu resolution, ale po uznaniu banku za będący u progu upadłości;
- wprowadzenie przepisów mających na celu ochronę inwestorów detalicznych przed ryzykiem inwestowania w papiery dłużne banku mogące podlegać umorzeniu lub konwersji długu (bail-in);
- wprowadzenie przepisów dotyczących umownego uznania zawieszenia zobowiązań wynikających z umów finansowych zawieranych przez podmiot krajowy jeżeli umowa jest regulowana prawem państwa trzeciego;
- modyfikacja przepisów dotyczących umownego uznania bail-in w odniesieniu do zobowiązań regulowanych prawem państwa trzeciego.
Przesłanką wprowadzenia MREL jest dążenie do zapewnienia, by banki mogły być restrukturyzowane sprawnie i szybko, przy zachowaniu stabilności całego systemu finansowego, jak również przy minimalnym wykorzystaniu środków publicznych, tj., by w trakcie procedury przymusowej restrukturyzacji oraz bezpośrednio po jej zakończeniu instytucje mogły kontynuować wykonywanie funkcji krytycznych bez narażenia na ryzyko środków finansowych podatników lub stabilności finansowej.
Odpowiednikiem MREL w odniesieniu do banków działających globalnie jest wymóg w zakresie całkowitej zdolności do absorbcji strat (TLAC), który został implementowany w UE w CRRII i nie wymaga tym samym wdrażania do prawa krajowego, gdyż rozporządzenie obowiązuje bezpośrednio wszystkie państwa członkowskie. BRRDII uspójnia wymóg TLAC i MREL pod względem metodologicznym (zgodnie z założeniem, że standardy TLAC i MREL mają wspólny cel, jakim jest zapewnienie, aby instytucje i podmioty mające siedzibę w Unii posiadały wystarczającą zdolność do pokrycia strat i dokapitalizowania, z tego względu powinny stanowić uzupełniające się elementy wspólnych ram). Należy także zwrócić również uwagę, iż istotną częścią regulacji dotyczącej wymogu MREL są zobowiązania kwalifikowalne, które zostały uregulowane w CRRII i nie wymagają implementacji do prawa krajowego.
Zharmonizowanie wymogów MREL i TLAC ułatwi stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w odniesieniu do instytucji i podmiotów działających w skali transgranicznej, dodatkowo oczekuje się pozytywnego wpływu na konkurencyjność i rynek wewnętrzny, ponieważ w obecnym kształcie ponoszone przez instytucje i podmioty koszty zapewnienia zgodności z obowiązującymi wymogami i standardem TLAC mogą się istotnie różnić w całej UE.
Poza przepisami dotyczącymi wymogu MREL, kluczowe zmiany przewidziane przez BRRDII i planowane do implementacji w projekcie ustawy to:
- wprowadzenie nowych terminów „podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution entity) oraz „grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" (resolution group), które są ustalane przy preferowanej strategii resolution, a tym samym determinują sposób przeprowadzania procesu przymusowej restrukturyzacji;
- wprowadzenie moratorium, tj. uprawnienia dla organu przymusowej restrukturyzacji do tymczasowego zawieszania realizacji niektórych zobowiązań względem określonych wierzycieli podmiotu na etapie przed wszczęciem procesu resolution, ale po uznaniu banku za będący u progu upadłości;
- wprowadzenie przepisów mających na celu ochronę inwestorów detalicznych przed ryzykiem inwestowania w papiery dłużne banku mogące podlegać umorzeniu lub konwersji długu (bail-in);
- wprowadzenie przepisów dotyczących umownego uznania zawieszenia zobowiązań wynikających z umów finansowych zawieranych przez podmiot krajowy jeżeli umowa jest regulowana prawem państwa trzeciego;
- modyfikacja przepisów dotyczących umownego uznania bail-in w odniesieniu do zobowiązań regulowanych prawem państwa trzeciego.
Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu:
MFFiPR
Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu:
Piotr Patkowski Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM:
MFFiPR
Planowany termin przyjęcia projektu przez RM:
I kwartał 2021 r. ZREALIZOWANY Rada Ministrów przyjęła 21 kwietnia 2021 r.
Informacja o rezygnacji z prac nad projektem:
Status realizacji:
zrealizowany