W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym oraz niektórych innych ustaw
{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UC47","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{"regex":"UC{#UC_1}"},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"C – projekty implementujące UE","value":"C – projekty implementujące UE"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Cele projektu oraz informacja o przyczynach i potrzebie rozwiązań planowanych w projekcie","value":"I. Wdrożenie rozwiązań zapewniających podstaw zarządzania ryzykiem, z uwzględnieniem postanowień Decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/EU z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 924, L 250 z 04.10.2018, str. 1 oraz L 77A z 20.03.2019, str. 1), zwanej dalej „UMOL”. \n\nPosiadanie planów zarządzania ryzykiem jest o tyle istotne, iż są one niezbędne do spełnienia tzw. warunkowości ex ante w perspektywie finansowej UE na lata 2021-2027, co ma przełożenie na możliwość pozyskiwania środków finansowych w ramach polityki spójności z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego. \nOpracowanie dokumentów planistycznych w obszarze zarządzania ryzykiem jest bowiem bezpośrednio powiązane z jednym z warunków podstawowych perspektywy finansowej, który mówi o „osiągnięciu skutecznych ram zarządzania ryzykiem”. Wskazuje się wprost na konieczność opracowania planu zarządzania ryzykiem na szczeblu krajowym lub regionalnym, powiązanego ze strategiami adaptacji do zmian klimatu. Ponadto państwa członkowskie opracowują oceny ryzyka na szczeblu krajowym lub niższym oraz udostępniają Komisji Europejskiej tzw. streszczenie istotnych elementów tych ocen.\n\nObowiązujące obecnie w tym obszarze regulacje ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym nie pozwalają w pełni odzwierciedlać w planach zarządzania kryzysowego kwestii dotyczących zarządzania ryzykiem. Istnieje zatem konieczność opracowywania planów zarządzania ryzykiem, na szczeblu krajowym lub odpowiednio niższym, wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za ich opracowanie, zakresu merytorycznego takiego planu oraz określenie cyklu planowania. \n\nII. Wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2557 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie odporności podmiotów krytycznych i uchylająca dyrektywę Rady 2008/114/WE (Dz. Urz. UE L 333 z 27.12.2022 r. str. 164), zwaną dalej „dyrektywą CER”. \nZapewnienie ciągłości świadczenia usług kluczowych realizowanych w sektorach lub podsektorach wskazanych w dyrektywie CER. \nIdentyfikacja usług kluczowych świadczonych przez operatorów infrastruktury krytycznej z uwzględnieniem potencjalnych skutków zakłócenia zarówno w odniesieniu do funkcjonowania państwa jak i społeczeństwa. Minimalizacja skutków zakłócenia poprzez wprowadzenie procesów oceny i zarządzania ryzykiem. Uwzględnienie zadań związanych \nz ochroną usług kluczowych i infrastruktury krytycznej o szczególnym znaczeniu europejskim. Modyfikacja obecnych rozwiązań dotyczących infrastruktury krytycznej jako niezbędnych elementów świadczenia usług kluczowych.\n","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań planowanych w projekcie, w tym proponowane środki realizacji","value":"I. Przewiduje się opracowanie na szczeblu centralnym dokumentu rządowego, tzw. Krajowej Oceny Ryzyka, który zastąpi obecnie funkcjonujący Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego. Dotychczasowe doświadczenia wykazują, \nże Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego jest dokumentem nadmiernie obszernym, mającym charakter quasi cyklicznej oceny zidentyfikowanych zagrożeń, a jednocześnie nie przekładającym się na procesy planistyczne dotyczące zarządzania ryzykiem.\n\nKrajowa Ocena Ryzyka – w obszarze planowania cywilnego – wykorzystywana będzie wykorzystywana na potrzeby opracowania Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz planów zarządzania kryzysowego ministrów, kierowników urzędów centralnych, wojewodów, jak również planów zarządzania kryzysowego na szczeblu powiatu oraz gminy. Każdy \nz planów będzie zawierał cześć obejmującą zarządzanie ryzykiem (działania w zakresie zapobiegania sytuacji kryzysowej oraz przygotowywania do jej wystąpienia) oraz cześć dotyczącą reagowania kryzysowego (działania w zakresie reagowania w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz usuwaniu jej skutków).\nKonieczne będzie dostosowanie terminologii do regulacji unijnych, co stworzy efektywne narzędzia do prowadzenia oceny ryzyka i zarządzania nim. Jednocześnie zostaną ujednolicone terminy cyklów planistycznych krajowych z unijnymi, gdyż obowiązujące przepisy krajowe przewidują cykl 2-letni, podczas gdy unijne regulacje wskazują na 3-letnie cykle planistyczne. Nowy cykl planistyczny będzie obejmował 3 lata.\n\nII. Wdrożenie rozwiązań zawartych w dyrektywie CER nie może odbyć się bez redefiniowania regulacji dotyczących infrastruktury krytycznej, która jest niezbędna do świadczenia usług kluczowych przez podmioty krytyczne, o których traktuje CER. W szczególności należy doprowadzić do spójności dotychczasowych systemów infrastruktury krytycznej \nz sektorami i podsektorami, o których mówi dyrektywa. Ponadto, biorąc pod uwagę że dyrektywa stanowi jedynie minimum harmonizacyjne, projekt zakłada nie tylko utrzymanie dotychczasowego poziomu ochrony infrastruktury krytycznej, ale również rozszerzenie ochrony o ochronę „infrastruktury krytycznej w budowie” oraz ochronę infrastruktury krytycznej mającej kluczowe znaczenie dla społeczności lokalnych.\nProjektowane rozwiązania mają na celu wzmocnienie mechanizmów ochrony infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę, \niż stanowi ona rdzeń świadczenia usług dla państwa jak i obywateli. Wynikają one również z analizy przebiegu wojny \nw Ukrainie i pojawiających się działań o charakterze sabotażowym i hybrydowym. \n\nPrzewiduje się nowe kryteria umożliwiające identyfikację obiektów, instalacji oraz urządzeń jako infrastruktury krytycznej, a tym samym wyłaniania operatorów infrastruktury krytycznej (właściciel lub posiadacz takiej infrastruktury). Jednocześnie z kryteriami zostaną wskazani ministrowie kierujący działami administracji rządowej, którzy będą odpowiedzialni \nza infrastrukturę krytyczną w poszczególnych sektorach. \nZostanie dokonany podział na infrastrukturę krytyczną, której zniszczenie lub zakłócenie będzie miało niekorzystny wpływ na:\n1) funkcjonowanie państwa i zaspokojenia potrzeb obywateli;\n2) zaspokojenie potrzeb lokalnych społeczności danego województwa.\nDodatkowo kryteria będą dotyczyły znaczenia infrastruktury krytycznej dla świadczenia usług kluczowych. \n\nW celu zapewnienia właściwego poziomu ochrony infrastruktury krytycznej przewiduje się wprowadzenie minimalnych standardów w obszarach bezpieczeństwa fizycznego, technicznego, osobowego, teleinformatycznego, prawnego oraz zapewnienia planów ciągłości działania i odtwarzania.\n\nRada Ministrów określi w drodze rozporządzenia wykaz usług kluczowych w poszczególnych sektorach lub podsektorach, wskazując jednocześnie kategorie podmiotów mogących świadczyć usługi oraz tzw. „progi istotności” skutku zakłócającego daną usługę. \nUsługi kluczowe, co do zasady, będą realizowane przez operatorów infrastruktury krytycznej, za pomocą posiadanej przez nich infrastruktury. Niemniej jednak aby operator infrastruktury krytycznej uzyskał status podmiotu krytycznego – konieczne jest przeprowadzenie jego identyfikacji w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów.\n\nW celu jak najlepszego doboru działań zmierzających do identyfikacji podmiotów krytycznych, zbudowania ich odporności i zapewnienia niezakłóconego świadczenia usług kluczowych – opracowany zostanie, na szczeblu krajowym, dokument \no charakterze strategicznym. Strategia określi cele i priorytety w zakresie zapewnienia niezakłóconego świadczenia usług kluczowych przez podmioty krytyczne i operatorów infrastruktury krytycznej jak również określi wszelkie niezbędne zakresy działań oraz formy działań służące osiąganiu tych celów. Strategia wskaże również podmioty właściwe do realizacji postanowień strategii oraz określi ich role. \n\nWskazane zostaną zadania podmiotu publicznego lub prywatnego, który wraz z uzyskaniem statusu podmiotu krytycznego będzie zobowiązany m.in. do:\n1)\tprzeprowadzenia oceny ryzyka świadczonej usługi kluczowej;\n2)\twdrożenia odpowiednich i proporcjonalnych do wyników oceny ryzyka rozwiązań organizacyjno-technicznych, dotyczących bezpieczeństwa świadczonej usługi (w tym infrastruktury krytycznej, za pomocą której świadczona jest usługa kluczowa), z uwzględnieniem polskich norm;\n3)\twyznaczenia tzw. osób odpowiedzialnych za utrzymanie kontaktów z właściwymi organami do spraw podmiotów krytycznych oraz zapewnienie im organizacyjnych warunków realizacji funkcji.\n\nPrzewiduje się wyznaczenie organów do spraw podmiotów krytycznych (wybrani ministrowie kierujący działami administracji rządowej), które będą;\n1)\tprowadzić identyfikację podmiotów krytycznych oraz ujmować je w wykazach;\n2)\tprowadzić wykazy oraz aktualizować te wykazy; \n3)\tdokonywać audytu i kontroli podmiotów krytycznych w zakresie realizacji ich obowiązków; \n4)\tnakładać kary na podmioty krytyczne.\n","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Oddziaływanie na życie społeczne nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Spodziewane skutki i następstwa projektowanych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Sposoby mierzenia efektów nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"Dyrektor RCB","value":"Dyrektor RCB"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Zbigniew Muszyński dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"Dyrektor RCB","value":"Dyrektor RCB"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"IV kwartał 2024 r. ","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}
Numer projektu:
UC47
Rodzaj dokumentu:
Projekty ustaw
Typ dokumentu:
C – projekty implementujące UE
Cele projektu oraz informacja o przyczynach i potrzebie rozwiązań planowanych w projekcie:
I. Wdrożenie rozwiązań zapewniających podstaw zarządzania ryzykiem, z uwzględnieniem postanowień Decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/EU z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 924, L 250 z 04.10.2018, str. 1 oraz L 77A z 20.03.2019, str. 1), zwanej dalej „UMOL”.
Posiadanie planów zarządzania ryzykiem jest o tyle istotne, iż są one niezbędne do spełnienia tzw. warunkowości ex ante w perspektywie finansowej UE na lata 2021-2027, co ma przełożenie na możliwość pozyskiwania środków finansowych w ramach polityki spójności z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego. Opracowanie dokumentów planistycznych w obszarze zarządzania ryzykiem jest bowiem bezpośrednio powiązane z jednym z warunków podstawowych perspektywy finansowej, który mówi o „osiągnięciu skutecznych ram zarządzania ryzykiem”. Wskazuje się wprost na konieczność opracowania planu zarządzania ryzykiem na szczeblu krajowym lub regionalnym, powiązanego ze strategiami adaptacji do zmian klimatu. Ponadto państwa członkowskie opracowują oceny ryzyka na szczeblu krajowym lub niższym oraz udostępniają Komisji Europejskiej tzw. streszczenie istotnych elementów tych ocen.
Obowiązujące obecnie w tym obszarze regulacje ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym nie pozwalają w pełni odzwierciedlać w planach zarządzania kryzysowego kwestii dotyczących zarządzania ryzykiem. Istnieje zatem konieczność opracowywania planów zarządzania ryzykiem, na szczeblu krajowym lub odpowiednio niższym, wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za ich opracowanie, zakresu merytorycznego takiego planu oraz określenie cyklu planowania.
II. Wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2557 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie odporności podmiotów krytycznych i uchylająca dyrektywę Rady 2008/114/WE (Dz. Urz. UE L 333 z 27.12.2022 r. str. 164), zwaną dalej „dyrektywą CER”. Zapewnienie ciągłości świadczenia usług kluczowych realizowanych w sektorach lub podsektorach wskazanych w dyrektywie CER. Identyfikacja usług kluczowych świadczonych przez operatorów infrastruktury krytycznej z uwzględnieniem potencjalnych skutków zakłócenia zarówno w odniesieniu do funkcjonowania państwa jak i społeczeństwa. Minimalizacja skutków zakłócenia poprzez wprowadzenie procesów oceny i zarządzania ryzykiem. Uwzględnienie zadań związanych z ochroną usług kluczowych i infrastruktury krytycznej o szczególnym znaczeniu europejskim. Modyfikacja obecnych rozwiązań dotyczących infrastruktury krytycznej jako niezbędnych elementów świadczenia usług kluczowych.
Istota rozwiązań planowanych w projekcie, w tym proponowane środki realizacji:
I. Przewiduje się opracowanie na szczeblu centralnym dokumentu rządowego, tzw. Krajowej Oceny Ryzyka, który zastąpi obecnie funkcjonujący Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego. Dotychczasowe doświadczenia wykazują, że Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego jest dokumentem nadmiernie obszernym, mającym charakter quasi cyklicznej oceny zidentyfikowanych zagrożeń, a jednocześnie nie przekładającym się na procesy planistyczne dotyczące zarządzania ryzykiem.
Krajowa Ocena Ryzyka – w obszarze planowania cywilnego – wykorzystywana będzie wykorzystywana na potrzeby opracowania Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz planów zarządzania kryzysowego ministrów, kierowników urzędów centralnych, wojewodów, jak również planów zarządzania kryzysowego na szczeblu powiatu oraz gminy. Każdy z planów będzie zawierał cześć obejmującą zarządzanie ryzykiem (działania w zakresie zapobiegania sytuacji kryzysowej oraz przygotowywania do jej wystąpienia) oraz cześć dotyczącą reagowania kryzysowego (działania w zakresie reagowania w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz usuwaniu jej skutków). Konieczne będzie dostosowanie terminologii do regulacji unijnych, co stworzy efektywne narzędzia do prowadzenia oceny ryzyka i zarządzania nim. Jednocześnie zostaną ujednolicone terminy cyklów planistycznych krajowych z unijnymi, gdyż obowiązujące przepisy krajowe przewidują cykl 2-letni, podczas gdy unijne regulacje wskazują na 3-letnie cykle planistyczne. Nowy cykl planistyczny będzie obejmował 3 lata.
II. Wdrożenie rozwiązań zawartych w dyrektywie CER nie może odbyć się bez redefiniowania regulacji dotyczących infrastruktury krytycznej, która jest niezbędna do świadczenia usług kluczowych przez podmioty krytyczne, o których traktuje CER. W szczególności należy doprowadzić do spójności dotychczasowych systemów infrastruktury krytycznej z sektorami i podsektorami, o których mówi dyrektywa. Ponadto, biorąc pod uwagę że dyrektywa stanowi jedynie minimum harmonizacyjne, projekt zakłada nie tylko utrzymanie dotychczasowego poziomu ochrony infrastruktury krytycznej, ale również rozszerzenie ochrony o ochronę „infrastruktury krytycznej w budowie” oraz ochronę infrastruktury krytycznej mającej kluczowe znaczenie dla społeczności lokalnych. Projektowane rozwiązania mają na celu wzmocnienie mechanizmów ochrony infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę, iż stanowi ona rdzeń świadczenia usług dla państwa jak i obywateli. Wynikają one również z analizy przebiegu wojny w Ukrainie i pojawiających się działań o charakterze sabotażowym i hybrydowym.
Przewiduje się nowe kryteria umożliwiające identyfikację obiektów, instalacji oraz urządzeń jako infrastruktury krytycznej, a tym samym wyłaniania operatorów infrastruktury krytycznej (właściciel lub posiadacz takiej infrastruktury). Jednocześnie z kryteriami zostaną wskazani ministrowie kierujący działami administracji rządowej, którzy będą odpowiedzialni za infrastrukturę krytyczną w poszczególnych sektorach. Zostanie dokonany podział na infrastrukturę krytyczną, której zniszczenie lub zakłócenie będzie miało niekorzystny wpływ na: 1) funkcjonowanie państwa i zaspokojenia potrzeb obywateli; 2) zaspokojenie potrzeb lokalnych społeczności danego województwa. Dodatkowo kryteria będą dotyczyły znaczenia infrastruktury krytycznej dla świadczenia usług kluczowych.
W celu zapewnienia właściwego poziomu ochrony infrastruktury krytycznej przewiduje się wprowadzenie minimalnych standardów w obszarach bezpieczeństwa fizycznego, technicznego, osobowego, teleinformatycznego, prawnego oraz zapewnienia planów ciągłości działania i odtwarzania.
Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia wykaz usług kluczowych w poszczególnych sektorach lub podsektorach, wskazując jednocześnie kategorie podmiotów mogących świadczyć usługi oraz tzw. „progi istotności” skutku zakłócającego daną usługę. Usługi kluczowe, co do zasady, będą realizowane przez operatorów infrastruktury krytycznej, za pomocą posiadanej przez nich infrastruktury. Niemniej jednak aby operator infrastruktury krytycznej uzyskał status podmiotu krytycznego – konieczne jest przeprowadzenie jego identyfikacji w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów.
W celu jak najlepszego doboru działań zmierzających do identyfikacji podmiotów krytycznych, zbudowania ich odporności i zapewnienia niezakłóconego świadczenia usług kluczowych – opracowany zostanie, na szczeblu krajowym, dokument o charakterze strategicznym. Strategia określi cele i priorytety w zakresie zapewnienia niezakłóconego świadczenia usług kluczowych przez podmioty krytyczne i operatorów infrastruktury krytycznej jak również określi wszelkie niezbędne zakresy działań oraz formy działań służące osiąganiu tych celów. Strategia wskaże również podmioty właściwe do realizacji postanowień strategii oraz określi ich role.
Wskazane zostaną zadania podmiotu publicznego lub prywatnego, który wraz z uzyskaniem statusu podmiotu krytycznego będzie zobowiązany m.in. do: 1) przeprowadzenia oceny ryzyka świadczonej usługi kluczowej; 2) wdrożenia odpowiednich i proporcjonalnych do wyników oceny ryzyka rozwiązań organizacyjno-technicznych, dotyczących bezpieczeństwa świadczonej usługi (w tym infrastruktury krytycznej, za pomocą której świadczona jest usługa kluczowa), z uwzględnieniem polskich norm; 3) wyznaczenia tzw. osób odpowiedzialnych za utrzymanie kontaktów z właściwymi organami do spraw podmiotów krytycznych oraz zapewnienie im organizacyjnych warunków realizacji funkcji.
Przewiduje się wyznaczenie organów do spraw podmiotów krytycznych (wybrani ministrowie kierujący działami administracji rządowej), które będą; 1) prowadzić identyfikację podmiotów krytycznych oraz ujmować je w wykazach; 2) prowadzić wykazy oraz aktualizować te wykazy; 3) dokonywać audytu i kontroli podmiotów krytycznych w zakresie realizacji ich obowiązków; 4) nakładać kary na podmioty krytyczne.
Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu:
Dyrektor RCB
Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu:
Zbigniew Muszyński dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa