Negocjacje dotyczące warunków wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej toczą się wielotorowo.

Dotyczą zarówno umowy wyjścia, czyli zasad uporządkowanego opuszczenia UE przez Wielką Brytanię oraz okresu przejściowego (przewidzianego do końca 2020 r.), jak również deklaracji politycznej, której celem będzie wyznaczenie ram przyszłych relacji na linii Wielka Brytania-UE. Od 30 marca 2019 r. Wielka Brytania przestanie być państwem członkowskim UE – data ta jest wpisana w mandat negocjacyjny Unii  i w stanowisko brytyjskie (w ramach tzw.  Withdrawal Bill).

Scenariusz podstawowy zakłada uzgodnienie umowy wyjścia wraz z polityczną deklaracją w październiku 2018 r. Nie można jednak wykluczyć fiaska negocjacji i wejścia w scenariusz braku umowy. Chociaż uzgodniono 80 proc. tekstu umowy wyjścia, to nadal nie ma postępu dotyczącego np. roli Trybunału Sprawiedliwości UE czy granicy między Irlandią a Irlandią Północną. Ta ostatnia kwestia stanowi największe ryzyko dla powodzenia całego procesu. Po wielu miesiącach nie udało się wypracować rozwiązania akceptowanego przez obie strony.

Kluczowym momentem będzie posiedzenie Rady Europejskiej w trybie art. 50, które odbędzie się w październiku 2018 r. Jeśli nie dojdzie do wiążących uzgodnień ryzyko fiaska rozmów znacząco wzrośnie. Wówczas konieczne będzie przejście z etapu identyfikacji ryzyk do działań sprzyjających skutecznemu zabezpieczeniu praw polskich obywateli i przedsiębiorców. W Polsce identyfikacja ryzyk rozpoczęła się na początku kwietnia 2018 r.