Solidarność Walcząca (SW) była niezależną, niepodległościową organizacyjną wywodzącą się z NSZZ „Solidarność”. Głównym założeniem organizacji było odsunięcie komunistów od władzy. Działacze chcieli przywrócić suwerenność Polsce. SW powstała po wprowadzeniu stanu wojennego i równoczesnej delegalizacji „Solidarności” przez komunistyczne władze PRL.

– Tak jak większość związkowców została zaskoczona przez stan wojenny – tak komuniści od wiosny i lata 1982 roku zostali zaskoczeni przez ten coraz większy opór Solidarności Walczącej. To było bardzo ważne. To był kamień milowy – powiedział premier Mateusz Morawiecki podczas otwarcia wystawy.

Działania Solidarności Walczącej

Solidarność Walcząca organizowała masowe demonstracje uliczne. Podziemne działania tej organizacji skupiały się na:

• szerokim propagowaniu idei wolności,
• zwalczaniu propagandy komunistycznej,
• przywróceniu w obiegu społecznym prawdziwych informacji historycznych.

Działania realizowano poprzez budowę wolnej od cenzury struktury wydawniczej.

Organizacja ta mogła pochwalić się niespotykanymi i oryginalnymi cechami. Wyróżniała ich fraktalna struktura organizacyjna ograniczająca zewnętrze zagrożenia. Działacze SW prowadzili systematyczne prace kontrwywiadowcze przeciwko Służbie Bezpieczeństwa. Działania te służyły również pozostałym podziemnym organizacjom.

Wolni i Solidarni

Hasłem Solidarności Walczącej było „Wolni i Solidarni”. Organizacja nawiązywała do tradycji Armii Krajowej. Posiała przysięgę, własny sztandar i pocztę. Sprzedaż kartek, znaczków, druków okolicznościowych oraz kaset magnetofonowych wspierała finansowo SW. Logo organizacji przedstawiało litery wpisane w znak kotwicy – symbolu nadziei i wierności tradycji Polski Walczącej.

– To, że w 1989 roku byliśmy zwycięzcami moralnymi, to wiedzieliśmy od pierwszych dni. Ta arcypolska wartość – Solidarność – zwyciężyła również politycznie. Jesteśmy zwycięzcami politycznymi – dziś nasza Rzeczpospolita jest organizowana – nie bez potknięć, bez oporu – ale organizujemy ją wzdłuż ideałów Solidarności, Solidarności Walczącej – stwierdził Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki. Dodał: – Chcę wszystkim podziękować, którzy przyczyniają się do pielęgnowania pamięci o żołnierzach wyklętych, więźniach politycznych, Solidarności Walczącej. 

Każda sala wystawowa ma inną tematykę

Stała wystawa w warszawskim muzeum przy ul. Rakowieckiej została rozmieszczona w 18 salach. Na łącznej powierzchni blisko 400 m2 przedstawiono różne formy działalności organizacji Solidarności Walczącej. Każde z pomieszczeń zostało poświęcone:

• początkom Solidarności Walczącej,
• jej członkom,
• pamięci Kornelowi Morawieckiemu,
• współpracy z innymi organizacjami opozycyjnymi,
• kontrwywiadowi
• manifestacjom.

W jednej z sal zobaczymy filmy związane z Solidarnością Walczącą.

Mikrokomputer do kodowania informacji - jakie jeszcze eksponaty można zobaczyć?

Wystawa bogata jest w wspomnienia z okresu Solidarności Walczącej. Każda z sal zawiera eksponaty tj.:

• dokumenty należące do przywódców SW,
• gazetki wydawane przez organy w całej Polsce,
• mikrokomputer służący do kodowania przekazywanych informacji do łączności z Polonią z za granicy,
• powielacz spirytusowy z matrycą bibułkową,
• książki wydawane m.in. przez Agencja Wydawniczą SW.

Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL

Minister Sprawiedliwości powołał muzeum w 2016 roku. Obiekt ten pokazuje prawdziwą historię Żołnierzy Wyklętych oraz historię społecznego oporu przeciwko totalitarnemu systemowi po roku 1956. Muzeum proponuje ścieżkę zwiedzania, na której przejdziemy przez „tunel śmierci” i dojdziemy do ściany straceń. Zobaczymy cele m.in.:

• gen. Augusta Fieldorfa ps. Nil,
• ppłk. Łukasza Cieplińskiego ps. Pług,
• mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. Łupaszko
• rtm. Witolda Pileckiego ps. Witold.

Lokalizacja tego muzeum nie jest przypadkowa. Więzienie przy ul. Rakowieckiej w Warszawie pełniło funkcję głównego więzienia politycznego od 1945 roku aż do końca okresu stalinowskiego. Przetrzymywani w nim byli członkowie podziemia niepodległościowego.