Patron szkoły
Józef Zeidler - kompozytor (urodził się ok.1744 r., zmarł w Gostyniu 4 kwietnia 1806 r.)
Gostyń, dzięki swojemu położeniu na trasie Poznań-Wrocław, w XV i XVI wieku, należał do większych, dynamicznie rozwijających się miast Wielkopolski. Rozwój rzemiosła i handlu przyczyniał się do wzrostu zamożności mieszczan. Istnienie zamku, przy którym rezydowali dziedzice miasta, i związane z tym życie towarzyskie, sprzyjało rozwojowi kultury muzycznej Gostynia. Imponująca budowla kościoła na Świętej Górze była nie tylko ośrodkiem życia religijnego, lecz stała się ważnym ośrodkiem społeczno-kulturalnym Wielkopolski.
Od początku swojego istnienia Kongregacja oo. Filipinów na Świętej Górze założyła i prowadziła kapelę składającą się z zawodowych muzyków, której zadaniem było uświetnianie nabożeństw i uroczystości kościelnych. W archiwaliach muzycznych znajduje się ponad 150 teczek rękopisów nutowych. Są to różne dzieła przeznaczone na orkiestrę kameralną i solistów. Zbiory zawierają utwory z okresu polskiego i europejskiego klasycyzmu. Najczęściej występują w partyturach instrumenty dęte drewniane i blaszane, skrzypce, altówki, wiolonczele, organy oraz głosy ludzkie w układzie solowym i chóralnym.
Przy Kapeli Świętogórskiej istniała szkoła muzyczna dla chłopców, która zapewniała kapeli stały dopływ wykształconych muzyków. Nauka w szkole była bezpłatna i trwała od 4 do 7 lat. Z rodzicami lub opiekunami ucznia był podpisywany „kontrakt w sprawie przyjęcia na naukę muzyki”, w którym określano, że Kongregacja zapewni uczniowi darmowe utrzymanie i ubranie, ale w zamian, po ukończeniu szkoły, musi on tak długo grać w orkiestrze klasztornej, dopóki nie wykształci na swoje miejsce nowego muzyka.
W przypadku zerwania kontraktu przez ucznia, Kongregacja zastrzegała sobie prawo do wystawienia rachunku za naukę i utrzymanie. Do dzisiaj zachowało się w dokumentach 136 nazwisk muzyków a wśród nich wielu kompozytorów. Spośród wielu nazwisk, pojawiających się w materiałach archiwum, na pierwszy plan wysuwa się Józef Zeidler. W encyklopediach muzycznych można odszukać tylko krótką wzmiankę o nim, jako o kompozytorze wielkopolskim, który żył w latach 1744 – 1806. Wiadomo, że Zeidler został zatrudniony na stałe na Świętej Górze jako muzyk i nauczyciel w wieku trzydziestu kilku lat i pracował tam aż do śmierci. Gdy przybył do Gostynia, był już znanym kompozytorem.
W ciągu 26-letniej działalności, jako świecki człowiek, komponował muzykę dla klasztornej kapeli. Jego twórczość wskazuje na wielki talent muzyczny i świetną znajomość warsztatu kompozytorskiego. Stylistycznie utwory Józefa Zeidlera są usytuowane na pograniczu baroku i klasycyzmu, jest on nazywany „polskim Mozartem”. Z pewnością oryginalna twórczość kompozytorska Józefa Zeidlera (31 zachowanych partytur, informacja o skomponowaniu co najmniej 45 utworów) zasługuje na szczegółowe zbadanie i włączenie do repertuaru współczesnych wykonawców.
