Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. P. Świerca w Krapkowicach

Urodził się 24 kwietnia 1909 roku w Dobrzeniu Wielkim. Uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej, a po III powstaniu śląskim przeniósł się z rodziną do Sadowa. Gimnazjum ukończył w Tarnowskich Górach. W wyniku wypadku motocyklowego utracił sprawność w jednym z palców u ręki, co zniweczyło planowaną karierę pianisty.
1 września 1928 roku  został nauczycielem lokalnej szkoły w Kochanowicach, a następnie też w Kaletach i Koszęcinie. Swoje zainteresowania muzyczne realizował jako chórmistrz w Kochanowicach i Kaletach. Wieczorami studiował w Konserwatorium Muzycznym w Katowicach, które ukończył w 1939 roku. Jako podchorąży uczestniczył w kampanii wrześniowej i uciekł z niewoli. Pod zmienionym nazwiskiem przebywał w Krakowie i w Pieninach, gdzie pracował w kamieniołomach jako robotnik. Równocześnie kontynuował studia muzyczne u profesorów Zdzisława Jachimeckiego i Józefa Reissa. W 1945 roku uzyskał dyplom magistra muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1942-1944 był jednym z pięciu uczestników konspiracyjnego kursu dla inspektorów szkolnych na Śląsk Opolski. W 1945 roku otrzymał nakaz pracy w Krapkowicach, ponieważ znał język niemiecki i realia Opolszczyzny. Założył krapkowicką szkołę podstawową i zawodową. Był dyrektorem tych placówek. Prowadził kursy repolonizacyjne dla autochtonów. W 1953 powołano go na stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu. Był też wizytatorem szkół artystycznych i pracownikiem Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (z czasem także honorowym członkiem zarządu tej organizacji). Zakładał chóry i szkoły muzyczne na Opolszczyźnie, w tym prudnicką oraz Liceum Sztuk Plastycznych w Opolu. Był współzałożycielem Filharmonii Opolskiej i Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Opolu. Pisał biografie śląskich artystów, działaczy patriotycznych i księży, m.in. na potrzeby Śląskiego Słownika Biograficznego. Nagrywał audycje radiowe i telewizyjne, opracował kilkaset śląskich pieśni na chóry czterogłosowe oraz sam komponował.
Od 1945 roku opublikował blisko 500 prac naukowych i popularyzatorskich dotyczących kultury Śląska, w tym kilkadziesiąt artykułów na temat folkloru opolskiego. W swoich pracach Piotr Świerc omówił zagadnienia socjologiczne folkloru muzycznego Opolszczyzny, jego patriotyczną funkcję w życiu ludu śląskiego, stan badań etnomuzykologicznych, historię ruchu śpiewaczego, zrecenzował wiele publikacji dotyczących śląskiej muzyki ludowej, przeanalizował zbiory pieśni opolskich z punktu widzenia struktury formalnej, rytmometrycznej, melicznej i skalowej. Daty publikacji świadczą, że pracował nieprzerwanie wiele lat po przejściu na emeryturę. Prowadził też zajęcia z etnomuzykologii na Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim w Opolu oraz w Szkole Muzycznej w Krapkowicach. Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę Zasłużony Działacz Kultury, odznakę Zasłużonemu dla Trybuny Opolskiej, odznakę Zasłużony dla Ziemi Krapkowickiej, odznakę Zasłużonemu Opolszczyźnie, Odznakę Honorową Śpiewaczą z laurem, Medal Rodła, Nagrodę Karola Miarki, Nagrodę Aleksandra Skowrońskiego, Nagrodę Oskara Kolberga, Nagrodę Polskiego Radia.

Piotr Świerc zmarł w 1991 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Gogolinie.