Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. W. Kilara w Olkuszu

Wojciech Kilar, polski kompozytor, muzyk i pedagog, urodzony 17 lipca 1932 roku we Lwowie, zmarł 29 grudnia 2013 w Katowicach, zapisał się w annałach naszej historii jako jedna z najwybitniejszych postaci współczesnej muzyki klasycznej i filmowej. Był on światowej sławy artystą. W 2002 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Trzy lata później otrzymał z rąk Ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za wybitne osiągnięcia kulturalne rangi międzynarodowej. 19 listopada 2008 decyzją prezydenta Lecha Kaczyńskiego został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Rok później odebrał z rąk arcybiskupa Gianfranco Ravasiego Medal Per artem ad deum, przyznawany przez Papieską Radę ds. Kultury. Ukoronowaniem jego niezrównanych dokonań artystycznych było otrzymanie Orderu Orła Białego 18 kwietnia 2012 roku.

Od początku lat sześćdziesiątych, razem z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Góreckim współtworzył nową odsłoną polskiej szkoły awangardowej wraz z kierunkiem zwanym sonoryzmem. Skomponował on takie dzieła jak Herbsttag (1960), Krzesany (1974) czy Kościelec 1909 (1976). Na zamówienie dyrektora Filharmonii Warszawskiej Kazimierza Korda skomponował mszę w intencji pokoju na nowe tysiąclecie Missa pro pace.

Pozycja Wojciecha Kilara na arenie międzynarodowej jako jednego z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej jest niekwestionowana. Współpracował z wieloma reżyserami światowej sławy, takimi jak Andrzej Wajda, Kazimierz Kutz, Krzysztof Zanussi, Roman Polański,  Francisco Ford Coppola czy Jane Champion. Wyjątkowy sukces o skali globalnej odniósł jako kompozytor do filmu Dracula. W roku 1999 otrzymał propozycję skomponowania muzyki do filmu Władca Pierścieni od reżysera Petera Jacksona.

Z biografii tej wybitnej osobowości muzycznej wynika, że był on ściśle związany z rejonem Małopolskim i Śląskim. W latach 1947-1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Muzycznego w Krakowie, natomiast w latach 1948-1950 do Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach. W latach 1955-1958 był asystentem prof. Woytowicza  w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Jego Sukces, obok niezwykłego talentu i godnej podziwu dyscypliny, wynikał z wysokich standardów moralnych, będących fundamentem jego życia, co stanowi wzorzec dla obecnych pokoleń młodych artystów.