VII. JAK ROZPOZNAJE SIĘ LEGIONELLOZOWE ZAPALENIA PŁUC?
Na podstawie objawów nie można odróżnić legionellozowego zaplenia płuc od innych zapaleń płuc.
Informacja od chorego (szczególnie jeśli korzystał z natrysków, wanien z hydromasażem /jacuzzi, nawilżaczy, urządzeń do terapii oddechowej, przebywał w klimatyzowanych hotelach, w pobliżu fontann) może mieć kluczowe znaczenie w powzięciu podejrzenia co do czynnika zakaźnego, zlecenia odpowiednich badań i rozpoczęcia właściwego leczenia.
W celu potwierdzenia rozpoznania lekarz zleca badanie rtg klatki piersiowej oraz badania laboratoryjne (moczu, plwociny, krwi) w celu wykrycia czynnika wywołującego zapalenie płuc.
Legionellozowe zapalenie płuc we wczesnej fazie najłatwiej jest rozpoznać na podstawie wykrycia w moczu antygenu bakterii Legionella. Metoda ta jest uznawana za test diagnostyczny „pierwszego rzutu”.
Innym badaniem, umożliwiającym wczesne rozpoznanie choroby jest badanie molekularne
(np. real-time PCR) pozwalające wykryć materiał genetyczny bakterii w plwocinie
lub popłuczynach oskrzelowopęcherzykowych (BAL).
Metody serologiczne polegające na oznaczaniu przeciwciał we krwi mają jedynie ograniczone zastosowania w diagnostyce choroby ze względu na późne pojawianie się przeciwciał we krwi chorego - w sytuacji szybkiego rozwoju choroby i pogarszania się stanu chorego niezbędne jest zastosowanie innych metod pozwalających na natychmiastowe rozpoznanie.
Wynik badania należy skonsultować z lekarzem.
NAJWIĘKSZĄ SZANSĄ NA UNIKNIĘCIE POWAŻNYCH KOMPLIKACJI LEGINELLOZOWEGO ZAPLENIA PŁUC JEST WCZESNE WYKRYCIE CZYNNIKA ETIOLOGICZNEGO I WCZESNE ROZPOCZĘCIE ODPOWIEDNIEJ TERAPII.