Sekcja Higieny Pracy
Podstawowym zadaniem Sekcji Higieny Pracy jest sprawowanie nadzoru nad warunkami zdrowotnymi środowiska pracy w zakładach pracy, w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem czynników szkodliwych i uciążliwych występujących na stanowiskach pracy, żeby w porę zapobiegać powstawaniu chorób zawodowych i innych chorób związanych z wykonywaną pracą.
Sekcja Higieny Pracy rozpatruje również, na szczeblu I instancji, sprawy dotyczące chorób zawodowych, w zakresie przewidzianym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.06.2009r. w sprawie wykazu chorób zawodowych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1836) Powiatowy Inspektor Sanitarny stwierdza chorobę zawodową powstałą w wyniku ekspozycji na czynniki szkodliwe i uciążliwe w środowisku pracy na podstawie orzeczenia lekarskiego oraz przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.
Ponadto Sekcja Higieny Pracy nadzoruje wprowadzanie do obrotu detergentów, produktów biobójczych, kosmetyków oraz substancji i mieszanin chemicznych, jak również prekursorów narkotyków kategorii 2 i 3.
Pracownicy sekcji sprawują nadzór nad zakładami pracy w których stosuje się lub występują czynniki biologiczne oraz czynniki rakotwórcze stwarzające zagrożenie dla pracowników. Więcej informacji na temat chorób zawodowych: podstawy prawne, tryb postępowania, formularze do pobrania na stronie internetowej oraz pod numerem telefonu 16 624 24 40 wew. 44
Choroby zawodowe - podstawowe pojęcia i podstawy prawne:
Choroba zawodowa : Choroba określona w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r., o której można powiedzieć, że bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub w wyniku sposobu wykonywania pracy. Rozpoznanie choroby jako zawodowej może nastąpić wyłącznie w odniesieniu do chorób wymienionych w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r.
Podstawy prawne:
1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30.06.2009r. w sprawie wykazu chorób zawodowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1836)
2. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. z 2013 r. poz. 1379 z póź. zm.).
1. Tryb postępowania w sprawach chorób zawodowych:
1. Podejrzenie choroby zawodowej: Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej u pracownika może dokonać:
a) pracodawca zatrudniający pracownika,
b) lekarz, który podczas wykonywania zawodu powziął podejrzenie choroby zawodowej u pracownika,
c) pracownik, który podejrzewa u siebie chorobę zawodową, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną,
d) lekarz stomatolog,
e) lekarz weterynarii.
Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu inspektorowi pracy, których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca jest lub była wykonywana.
2. Wszczęcie postępowania: Właściwy państwowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej wszczyna postępowanie w sprawie.
3. Orzeczenia lekarskie:
Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
a) poradnie i oddziały chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy,
b) katedry, poradnie i kliniki chorób zawodowych akademii medycznych,
c) przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego- w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i inwazyjnych,
d) jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja (ostre objawy choroby).
Jednostkami orzeczniczymi II stopnia są:
a) przychodnie, oddziały i kliniki chorób zawodowych jednostek badawczo rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy,
b) katedry, poradnie i kliniki chorób zakaźnych i inwazyjnych akademii medycznych, a w odniesieniu do gruźlicy także jednostki badawczo-rozwojowe.
Lekarz orzecznik na podstawie dokumentacji medycznej oraz oceny narażenia zawodowego wydaje orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Orzeczenie lekarskie przesyła się właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, pracownikowi oraz osobie zgłaszającej podejrzenie choroby zawodowej.
Pracownik który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego I instancji o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego za pośrednictwem jednostki orzeczniczej I stopnia. Orzeczenie lekarskie wydane prze z jednostkę orzeczniczą II stopnia jest ostateczne.
4. Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do stwierdzeniu choroby:
Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do stwierdzeniu choroby zawodowej na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim, oraz oceny narażenia pracownika.
Jeżeli państwowy inspektor sanitarny przed wydaniem decyzji uzna, że materiał dowodowy jest niewystarczający do wydania decyzji, może żądać od lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, uzupełnienia orzeczenia lub wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkowe konsultacje oraz podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia materiału dowodowego.
Właściwy państwowy inspektor sanitarny przesyła decyzję:
zainteresowanemu pracownikowi,
pracodawcy/pracodawcom,
jednostce orzeczniczej,
właściwemu inspektorowi pracy.
5. Odwołanie
Od powyższej decyzji przysługuje stronom odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego w terminie 14 dni od doręczenia decyzji stronie. Decyzja wydana przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego jest ostateczne i przysługuje na nią skarga do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji stronie.