PÓŁPASIEC
13.03.2024
Półpasiec jest chorobą wirusową i występuje jedynie u osób, które przechorowały wcześniej ospę wietrzną. Czynnikiem etiologicznym jest wirus VZV, który przy pierwszym kontakcie (najczęściej w dzieciństwie) z osobą nieuodpornioną wywołuje ospę. Po wygaszeniu infekcji wirus nie jest eliminowany z organizmu chorego, pozostaje natomiast w uśpieniu w komórkach nerwowych. W sytuacji znacznego spadku odporności następuje reaktywacja wirusa i rozwój półpaśca z jego charakterystycznymi objawami.
W pierwszym etapie rozwoju infekcji w obszarze ciała unerwianym przez jeden nerw czuciowy, tzw. dermatomie pojawia się ból o różnorodnym charakterze, któremu może towarzyszyć świąd skóry, uczucie mrowienia, drętwienia itp. Chory skarży się też wtedy na złe samopoczucie, ból głowy, temperatura jego ciała może być podwyższona.
Po kilku dniach w obrębie dermatomu pojawia się swędząca wysypka, identyczna z ospową, o morfologii plamek, grudek, pęcherzyków wypełnionych surowiczą treścią i krost. Pękające pęcherzyki pozostawiają po sobie bolesne nadżerki i owrzodzenia, które pokrywają się strupami, a te odpadając uwidaczniają płytkie blizny, przebarwienia lub odbarwienia skóry. Wysypce towarzyszą nadal objawy ogólne jak stany podgorączkowe lub gorączka, rozbicie, osłabienie. Stale monitoruj temperaturę ciała osoby chorej, by możliwie szybko zareagować w razie zbyt wysokiej gorączki.
Najczęstszymi lokalizacjami półpaśca jest tułów, gdy wirus zajmuje nerwy wychodzące z odcinka piersiowego kręgosłupa oraz głowa i twarz, kiedy choroba dotyczy nerwów czaszkowych. Rzadko natomiast półpasiec pojawia się na kończynach.