Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Mielcu

UWAGA!

Jeśli ktoś z naszych bliskich jest chory i podejrzewamy chorobę meningokokową!

Jeśli ktoś z naszych bliskich jest chory i podejrzewamy chorobę meningokokową, natychmiast skontaktujmy się z lekarzem. Opiszmy dokładnie objawy i wspomnijmy, że naszym zdaniem może to być zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznica. Jeśli nie możemy wezwać lekarza, natychmiast zawieźmy chorego do najbliższego szpitala.

Jeśli to inwazyjna choroba meningokokowa, szybkie podjęcie leczenia jest kluczowe dla ratowania życia!

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznica wymagają NATYCHMIASTOWEJ pomocy lekarskiej.

Istnieje wiele grup tych bakterii. W Polsce najczęściej występują meningokoki grupy B i C. Te ostatnie częściej wywołują ogniska epidemiczne. Inne grupy meningokoków, takie jak Y czy W135 występują w Polsce bardzo rzadko.

Meningokoki występują u około 20% zdrowych ludzi w jamie nosowo-gardłowej. Na ogół przenoszą się z człowieka na człowieka przez bliski i długotrwały kontakt z wydzieliną z gardła (bardzo bliskie kontakty). Te bakterie nie przeżywają poza organizmem człowieka, więc nie można się zarazić np. na basenie lub przebywając po prostu w jednym budynku.

Ludzie w każdym wieku mogą być nosicielami meningokoków. Nosicielstwo może trwać kilka dni, tygodni lub miesięcy i nie powodować wystąpienia choroby. Bakterie wywołują u nosicieli nawet pewien stopień odporności. Niekiedy jednak przełamują one bariery ochronne organizmu i powodują zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i/lub posocznicę.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznica meningokokowa mogą być czasem trudne do rozpoznania w pierwszej fazie zakażenia. Pierwsze objawy mogą być takie same jak w przeziębieniu. Objawy mogą się rozwinąć w ciągu kilku dni, choć w niektórych przypadkach dochodzi do tego w zaledwie kilka godzin. Okres wylęgania choroby meningokokowej wynosi 2-10 dni. Kolejne objawy nie występują w określonej kolejności, a część z nich może nie wystąpić w ogóle. Musimy pamiętać, że czasem zakażeniu towarzyszyć mogą objawy inne niż przedstawione poniżej.

 

Objawy u niemowląt:

• gorączka – dłonie i stopy mogą być zimne,
• brak apetytu, wymioty, biegunka,
• rozpaczliwy płacz, kwilenie,
• rozdrażnienie,
• odgięcie głowy do tyłu,
• osłupienie, pulsujące ciemiączko,
• senność,
• wybroczyny (plamy) na skórze.

 

Objawy u dorosłych i starszych dzieci:

• wymioty,
• gorączka,
• ból głowy,
• sztywność karku,
• bóle stawów,
• światłowstręt,
• senność,
• drgawki,
• zimne dłonie i stopy przy jednoczesnej wysokiej gorączce oraz wybroczyny na skórze mogą występować również u starszych dzieci i dorosłych.

Na podstawie materiałów informacyjnych opracowanych przez KOROUN (Marcin Kadłubowski, Waleria Hryniewicz, 2007)