14 lutego - dzień chorego na epilepsję
Dzień Chorego na Epilepsję – święto przypadające rokrocznie 14 lutego w Dzień Świętego Walentego, który jest patronem nie tylko zakochanych, ale i osób chorych na epilepsję.
Padaczka jest jedną z najstarszych znanych nam chorób mózgu, na którą choruje około 400 tysięcy Polaków. Mało kto wie, że na tę kłopotliwą przypadłość cierpieli także Ludwig van Beethoven, Fiodor Dostojewski, George Byron, Graham Green, Juliusz Cezar, a także Napoleon Bonaparte.
W przeszłości łączono ją z siłami nieczystymi, Dziś wciąż budzi w nas lęk i uprzedzenia, dlatego szczególnie w tym dniu chcemy promować wiedzę o tej chorobie jak również przypomnieć zasady postępowania z osobą mającą atak epilepsji.
Czym jest padaczka?
Padaczka (epilepsja) polega na nagłym wzroście aktywności elektrycznej w mózgu lub w jego określonym obszarze, co powoduje tymczasowe zakłócenie komunikacji między neuronami. Objawia się to nagłymi i napadowymi wyładowaniami elektrycznymi. Chory traci przy tym świadomość. Zwykle jest to krótkotrwałe. Nieprawidłowe impulsy nerwowe można zmierzyć podczas elektroencefalogramu (EEG), badania rejestrującego aktywność mózgu.
Kto jest w grupie ryzyka?
- osoby z historią padaczki w rodzinie;
- niemowlęta i osoby po 60. roku życia;
- osoby z demencją (np. choroba Alzheimera);
- ludzie, którzy doznali urazu mózgu po gwałtownym uderzeniu, udarze itp.;
- ludzie z infekcją mózgu ( zakażenia, takie jak zapalenie opon mózgowych, które powodują zapalenie mózgu lub rdzenia kręgowego, mogą zwiększać ryzyko padaczki).
Co należy zrobić, gdy jesteśmy świadkami napadu padaczkowego?
- ułożyć chorego na boku by uchronić go przed zakrztuszeniem się, jeśli nie jest możliwe ułożenie chorego w tej pozycji, pozostawić na plecach;
- ochronić (szczególnie głowę i kręgosłup) przed okaleczeniem o okoliczne przedmioty, czyli np. przytrzymać z boku rękami; nie należy podnosić głowy chorego;
- ułatwić oddychanie, np.: rozpiąć pasek czy kołnierz koszuli;
- sprawdzić, czy podczas napadu nie było mimowolnego oddania moczu (lub kału) i adekwatnie pomóc choremu;
- zachować spokój;
- wezwać lekarza lub pogotowie ratunkowe.
Czego nie wolno robić, gdy jesteś świadkiem napadu paczkowego?
- nie przenosić chorego;
- nie szarpać chorego ani klepać po twarzy;
- nie wkładać niczego pod głowę (koca, poduszki, kurtki itp.) – grozi to zapadnięciem się języka i utrudnieniem oddychania;
- nie otwierać siłą zaciśniętych szczęk;
- nie wkładać niczego choremu do ust;
- nie powstrzymywać na siłę drgawek;
- nie używać siły wobec chorego, podczas napadu chory ma zawężoną świadomość i może reagować na to agresją;
- nie stosować sztucznego oddychania, na początku dużego napadu padaczkowego chory może przez pewien czas nie oddychać (20−30 sekund) – jest to normalne;
- nie podawać nic do picia.
Nie bójmy się reagować. Nasza niewiedza i brak pomocy może być bardzo groźna w skutkach dla osoby chorej.
