Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Radomiu

We wcześniejszych latach zachorowania na ospę małpią u ludzi występowały
w krajach afrykańskich. Tylko pojedyncze przypadki małpiej ospy były zawlekane poza Afrykę. Pojawiły się już ogniska zachorowań na ospę małpią (po kilkadziesiąt osób) m.in. w: Hiszpanii, Portugalii, Wielkiej Brytanii. Obecnie mamy kilkanaście przypadków małpiej ospy w naszym kraju.

Ospa małpia jest odzwierzęcą chorobą zakaźną wywołaną przez wirus MPXV należący do rodzaju Orthopoxvirus. Choroba może przenosić się
w sprzyjających warunkach z człowieka na człowieka drogą kropelkową
lub z krwią i wydzielinami w czasie bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną, przez śluzówki.

Pierwszymi  objawami choroby są:  gorączka powyżej 38,5 C, uogólnione lub miejscowe powiększenie węzłów chłonnych,  ból głowy, ból pleców, znaczne osłabienie. Po 1-3 dniach u pacjenta rozwija się wysypka (plamki, grudki, pęcherzyki, krosty, strupki), która zazwyczaj zaczyna się na twarzy i następnie rozprzestrzenia się na inne części ciała. Wysypka utrzymuje się
przez 2-4 tygodni. W czasie wystąpienia wysypki osoba chora jest zakaźna.
Na skutek wysypki blizny po odpadnięciu strupów są bardzo głębokie,  zanikają 
w okresie 1-4 lat.

Wykrywanie wirusa ospy małpiej

Diagnostyka ospy małpiej polega na identyfikacji materiału genetycznego wirusa w materiale pobranym od pacjenta, np. krew, wydzielina z pęcherzyków – testem PCR.

 

Zapobieganie zakażeniom i leczenie

Wczesne rozpoznanie, izolacja szpitalna osób podejrzanych o zakażenie
i chorych.

Personel ochrony zdrowia oraz osoby z obniżoną odpornością w kontakcie
z chorymi pacjentami na małpią ospę są najbardziej narażone  na zakażenie.  

Aby zapobiec zakażeniom w kontakcie z osobą chorą wymagane jest zastosowanie środków ochrony osobistej (maska FFP2 lub FFP3, fartuch ochronny barierowy, długi rękaw, rękawiczki ochronne, ochrona oczu, dezynfekcja).

Obecnie nie ma celowanego leczenia ospy małpiej. Nie ma szczepionki przeciw ospie małpiej. Aktualnie stosuje się tylko leczenie objawowe, dostępnymi środkami zaradczymi zewnętrznie odkażającymi, przeciwgorączkowymi, przeciwbólowymi i przeciwświądowymi.

Wg ECDC, personel medyczny powinien dokonywać zgłoszenia podejrzenia, przypadku małpiej ospy, w oparciu o ocenę stanu i objawów klinicznych pacjenta z uwzględnieniem informacji pochodzących z wywiadu epidemiologicznego.

W razie wystąpienia okoliczności takich jak:

• wystąpienie objawów typowych dla infekcji wirusowej: gorączka, bóle mięśni, bóle kostno-stawowe, ogólne rozbicie, osłabienie, miejscowe lub uogólnione powiększenie węzłów chłonnych,
• wystąpienie zmian na skórze: krostki lub pęcherzyki, strupy, na skórze całego ciała, lub/i powierzchni dłoni i powierzchni podeszwy stóp,
• kontakt z osobą podejrzaną/chorą na ospę małpią albo mającą objawy podobne do ospy małpiej,
• podróż w ciągu 3 tygodni do krajów Afryki Zachodniej i Środkowej
  oraz krajów europejskich, w których potwierdzono przypadki ospy małpiej,

zaleca się skierowanie pacjenta do szpitala z oddziałem zakaźnym.

Obowiązek zgłoszenie przypadków do Państwowej Inspekcji Sanitarnej

Przypadki podejrzenia zachorowania na ospę małpią powzięte na podstawie stwierdzonych objawów oraz przesłanek epidemiologicznych
oraz po rozważeniu innych prawdopodobnych przyczyn obrazu klinicznego podlegają niezwłocznemu zgłoszeniu telefonicznie przez lekarza
na nr alarmowy 887437885 do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i przesłaniu formularza ZLK-1.