Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Wałczu

Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją został ustanowiony przez Ministra Zdrowia w 2001. Jest on obchodzony w dniu 23 lutego. Celem ustanowienia dnia było upowszechnianie wiedzy na temat depresji i innych zaburzeń z nią związanych. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i może dotknąć każdego człowieka bez względu na płeć, wiek czy status społeczny. Często rozwija się latami, dyskretnie, powoli odbierając radość z życia. Depresja dotyka ludzi w różnym wieku, z różnych środowisk oraz mieszkających we wszystkich krajach. Oficjalnie w Polsce zmaga się z nią ok. 1,5 mln osób, co stanowi trzykrotność liczby mieszkańców Gdańska! Mimo faktu, że choroba występuje bardzo często, osoby na nią cierpiące wstydzą się szukać pomocy. Pamiętajmy, że depresję można (i powinno się) leczyć.

Depresja – ogólnie

Depresja nie jest zaburzeniem tylko psychicznym, ale także fizycznym. Prócz melancholijnych, zmiennych nastrojów, chorzy odczuwają dolegliwości tzw. somatyczne, czyli bóle głowy czy ucisk w klatce piersiowej. Najczęstsze objawy choroby to m.in. długofalowe pogorszenie się nastroju, niska samoocena, utracenie odczuwania przyjemności, słaba koncentracja, zaburzenie snu i apetytu, myśli samobójcze, bóle głowy, nudności, zaparcia. Jeśli objawy te utrzymują się powyżej dwóch tygodni należy zgłosić się po pomoc do specjalisty.

Jednoznaczną przyczynę choroby trudno wskazać, ponieważ depresja często jest połączeniem kilku powodów jednocześnie. Zazwyczaj są to uwarunkowania genetyczne, biologiczne, społeczne i psychologiczne.

Depresja wiele ma twarzy – wybrane rodzaje choroby

Depresja młodzieńcza

to ok. 19-32% zdiagnozowanej młodzieży w wieku 13-17 lat. Zazwyczaj choroba ta jest przejściowa, a powodem może być okres dojrzewania, podczas którego kształtuje się tożsamość, oraz stopniowo pojawiają się poważne, dorosłe decyzje do podejmowania. Objawy to m.in.:

zaburzenie: koncentracji, aktywności,

izolowanie się i postawa autodestruktywna,

utracenie odczuwania przyjemności i krytyczne spojrzenie na to, co było, jest i  na przyszłość,

wyolbrzymianie złego samopoczucia fizycznego
 

Depresja poporodowa dotyka ok. 10-15% kobiet i objawić może się już w trakcie ciąży. Przyczyn pojawienia się tego zaburzenia jest wiele, a zaliczyć do nich można między innymi zmiany hormonalne czy trudność adaptacji do nowej rzeczywistości i roli społecznej. Objawy to m.in.:

zaburzenie: koncentracji, snu, łaknienia,

niepokój, lęk w związku z rozwojem dziecka i sprawdzeniem się w roli matki,

myśli o zrobieniu sobie lub dziecku krzywdy,

utracenie zadowolenia z życia, przygnębienie

Depresja starcza obejmuje ponad 20% osób w wieku emerytalnym, lecz w związku z zaobserwowanym wzrostem liczby osób w podeszłym wieku, wraz z kolejnymi latami liczba objętych leczeniem może sporo wzrosnąć. Powodów pojawienia się tego typu depresji jest wiele. Tyczą się one głównie problemów wieku starczego, jak pogorszenie stanu zdrowia czy  poczucie większej izolacji społecznej. Objawy to m.in.:

zaburzenie: łaknienia, snu, pamięci i koncentracji,

 utracenie zadowolenia z życia i krytyczne spojrzenie na to, co było, jest i  na przyszłość,

 urojenia, lęki, myśli samobójcze,

 objawy fizyczne, jak bóle głowy czy nudności, brak energii

Leczenie

Najkorzystniejsze są metody kompleksowe, czyli połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Bardzo istotna jest również edukacja – objaśnianie pacjentowi, na czym polega choroba i czego może się spodziewać. Ważne, by o depresji możliwie dużo wiedzieli również najbliżsi chorego. Najczęstszą metodą psychoterapii jest tak zwana terapia poznawczo-behawioralna, która skupia się na analizowaniu problemów i wykształcaniu pozytywnych reakcji.

 https://wyleczdepresje.pl/

https://pacjent.gov.pl/jak-zyc-z-choroba/kiedy-smutek-jest-choroba

http://depresja.org/