Regionalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska w Bydgoszczy

Po 18 latach w ramach projektu „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych” ogłaszamy powstanie 7 nowych rezerwatów przyrody o łącznej powierzchni 132 ha, które dołączą do istniejących już 94 rezerwatów o powierzchni 9 610 ha.

Jest to pierwszy etap tego programu, ponieważ w sumie planujemy ustanowienie 19 nowych rezerwatów o całkowitej powierzchni 543 ha.

Ustanowienie tych 7 nowych rezerwatów, które obejmą najcenniejsze obszary przyrodnicze, to efekt uzgodnień, opinii i wielomiesięcznej, wytężonej pracy wielu osób a przede wszystkim efekt wytężonej pracy powołanego specjalnego zespołu ds. wyznaczania rezerwatów przyrody składającego się z przedstawicieli Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Bydgoszczy i Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu. Zespołu specjalistów, którego celem było wyłonienie terenów o szczególnych wartościach przyrodniczych i objęcie ich ochroną.

Prowadzili oni badania terenowe, analizowali dane przyrodnicze, dokumentowali występowanie rzadkich gatunków i unikatowych siedlisk. To właśnie dzięki tym szczegółowym analizom mogliśmy wskazać miejsca, które zasługują na najwyższą formę ochrony.

Jednak ustanowienie rezerwatów to dopiero początek. Przed nami kolejny, równie ważny etap – przygotowanie szczegółowych planów ochrony, które pozwolą na skuteczne zarządzanie tymi obszarami. Naszym zadaniem będzie nie tylko ochrona istniejących wartości przyrodniczych, ale także ich odbudowa i rozwój w miejscach, które tego wymagają.

Dziś podpisano zarządzenia w sprawie 5 rezerwatów typu Torfowiskowego:

„Torfowisko Rytki” – obszar o powierzchni 7,47 ha (otulina 13,49 ha), położenie: gmina Tuchola, powiat tucholski, Nadleśnictwo Woziwoda

Cel ochrony: Zachowanie cennego obszaru wodno-błotnego z charakterystycznymi rzadkimi i chronionymi gatunkami roślin

Kompleks torfowiska przejściowego, brzeziny bagiennej i niewielkiego zarastającego zbiornika dystroficznego, który wyróżnia się występowaniem populacji chronionych i rzadkich gatunków roślin jak rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, bagnica torfowa oraz zagrożonych zbiorowisk roślinnych.

 

„Torfowisko Jezierzba” – obszar o powierzchni 36,97 ha (otulina 67,00 ha), położenie: gmin Śliwice i Tuchola, powiat tucholski, Nadleśnictwo Woziwoda

Cel ochrony: Zachowanie torfowiska mszarnego nawiązującego do typu tzw. torfowisk wysokich bałtyckich z charakterystycznymi rzadkimi i chronionymi gatunkami roślin

Torfowisko mszarne o wybitnie wyraźnej dynamice lokalnych postaci mszarów wysoko- i przejściowotorfowiskowych m.in. w gradiencie brzeg – środek torfowiska. Na torfowisku występują  również rzadkie i chronione gatunków roślin naczyniowych np. rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, bagnica torfowa, bagno zwyczajne, turzyca bagienna, modrzewnica pospolita. Na szczególną uwagę zasługuje obecności bardzo rzadkiego i reliktowego gatunku fiołek torfowy.

 

„Torfowisko Okoniny” – obszar o powierzchni 7,09 ha (otulina 13,72 ha), położenie: gmina Śliwice, powiat tucholski, Nadleśnictwo Tuchola

Cel ochrony: Zachowanie torfowiska przejściowego wraz z otaczającymi go sosnowymi borami bagiennymi

Kompleks roślinności mszarnej z klas niskoturzycowe torfowiska niskie i przejściowe oraz zbiorowiska mokrych wrzosowisk i torfowisk wysokich ograniczony przestrzennie przez otaczające bory bagienne, gdzie występują np. rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, bagnica torfowa, bagno zwyczajne, turzyca bagienna, modrzewnica pospolita.

 

„Torfowisko Mikołajskie” – obszar o powierzchni 19,22 ha (otulina 78,01 ha), położenie: gmina Cekcyn, powiat tucholski, Nadleśnictwo Tuchola

Cel ochrony: Zachowanie kompleksu roślinności naturalnej torfowiska przejściowego z charakterystycznymi rzadkimi i chronionymi gatunkami roślin

Torfowisko zlokalizowane jest w rozległym obniżeniu o zróżnicowanym reliefie, w jego centralnej, najbardziej zabagnionej części stanowiącej zbiornik akumulacji biogenicznej (dawna misa jeziorna) o długości około 2 km. Na torfowisku występują rzadkie i chronione gatunków roślin naczyniowych np. rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, bagnica torfowa, bagno zwyczajne.

 

„Brzozowe Bagno” – obszar o powierzchni 3,67 ha, położenie: gmina Lubiewo, powiat tucholski, Nadleśnictwo Zamrzenica

Cel ochrony: Zachowanie śródleśnego torfowiska, położonego w głębokiej misie pojeziornej, wraz z otaczającym drzewostanem.

Na jego obszarze występuje wiele cennych i objętych ochroną gatunków roślin m.in. rosiczka okrągłolistna, bagnica torfowa (ścisła ochrona gatunkowa), widłak jałowcowaty, bagna zwyczajne i różne gatunki torfowców. Do powierzchni rezerwatu włączone zostały również okalające drzewostany sosnowe w wieku 124 lat z domieszką brzozy. Zdjęcia

 

Jedno Zarządzenie dotyczyło rezerwatu Typu wodnego:
„Uroczysko Kiełpinek” – obszar o powierzchni 43,80 ha (otulina 36,17 ha), położenie: gmina Gostycyn, powiat tucholski, Nadleśnictwo Zamrzenica

Cel ochrony: Zachowanie kompleksu ekosystemów wodnych oraz związanych z wodą - łąk, szuwarów, torfowisk, stanowiących siedlisko rzadkich gatunków roślin oraz ostoję zwierząt, wraz z otaczającymi je zbiorowiskami leśnymi.

Obszar stanowi teren podmokły, którego wody gruntowe i powierzchniowe zasilane są głównie przez opady atmosferyczne. Obecne są tutaj liczne wyrobiska potorfowe i niewielkie oczka wodne. Potencjalną roślinność naturalną uroczyska, poza najwilgotniejszymi biotopami wodnymi i szuwarowymi, stanowi łęg olszowo-jesionowy i żyzny ols. Stwierdzono też obecność 271 gatunków roślin naczyniowych. Niemal wszystkie występujące rośliny to spontaneofity, a skład roślinności wskazuje na znikomy stopień antropogenicznych przekształceń flory, co wiąże się z izolacją obiektu i małą intensywnością użytkowania.

 

Ostatnie Zarządzenie dotyczyło rezerwatu typu Leśnego:

„Sarnówek” – obszar o powierzchni 13,08 ha (otulina 12,97 ha), położenie: gmina Cekcyn, powiat tucholski, Nadleśnictwo Zamrzenica

Cel ochrony: Zachowanie starodrzewu składającego się m. in. z sędziwych sosen, buków, dębów, lip oraz brzóz, podlegającego naturalnym procesom przemiany pokoleń.

Obiekt stanowi starodrzew złożony z sosny pospolitej z domieszką dębu szypułkowego, buka zwyczajnego, lipy drobnolistnej w wieku 191 lat, a także brzozy brodawkowatej oraz świerka pospolitego w wieku 107 lat, w związku z czym obiekt ten wyróżnia się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, stanowiąc ostoję różnorodności biologicznej, oraz krajobrazowymi, stanowiąc skupisko wielu rozłożystych, potężnych drzew. Dodatkowym walorem jest aspekt kulturowy – w zamierzchłych czasach część drzewostanu podlegała żywicowaniu. Spały żywiczarskie w części południowej obszaru stanowią świadectwo historii.