Gatunki niebezpieczne
Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody zabrania się posiadania i przetrzymywania, sprowadzania z zagranicy, sprzedaży, wymiany, wynajmu, darowizny i użyczania podmiotom nieuprawnionym do ich posiadania żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.
Ogrody zoologiczne i placówki naukowe prowadzące badania nad zwierzętami, zwolnione są z zakazu posiadania i przetrzymywania oraz sprowadzania z zagranicy żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych, natomiast ośrodków rehabilitacji zwierząt, azyli dla zwierząt oraz Centralnego Azylu dla Zwierząt nie dotyczy zakaz posiadania i przetrzymywania żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych (art. 73 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody).
Gatunki zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi dzielą się na dwie kategorie (art. 73 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody):
- kategoria I - obejmująca najbardziej niebezpieczne gatunki lub grupy gatunków zwierząt, które z przyczyn naturalnej agresywności lub właściwości biologicznych mogą stanowić poważne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi,
- kategoria II - obejmująca pozostałe gatunki lub grupy gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.
Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą ochrony ludzi przed zagrożeniami powodowanymi przez zwierzęta gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia określa, w drodze rozporządzenia (art. 73 ust. 11 ustawy o ochronie przyrody):
- gatunki lub grupy gatunków zwierząt zaliczane do kategorii I i II,
- warunki przetrzymywania poszczególnych gatunków lub grup gatunków zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi,
- sposoby znakowania zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 sierpnia 2011 r. w sprawie gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi zostało opublikowane 22 sierpnia 2011 r. i weszło w życie 23 listopada 2011 r.
Zezwolenie może być wydane na wniosek zawierający następujące elementy (art. 73 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody):
- imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
- nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
- liczbę osobników poszczególnych gatunków, których dotyczy wniosek;
- wskazanie miejsca przetrzymywania zwierząt, których dotyczy wniosek;
- zaświadczenie powiatowego lekarza weterynarii stwierdzające spełnianie przez wnioskodawcę warunków przetrzymywania zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi odpowiednich do liczby zwierząt, których dotyczy wniosek oraz uniemożliwiających ich ucieczkę lub przypadkowy kontakt z osobami postronnymi, a także spełnienie warunków, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Środowiska.
Zadania organów administracji publicznej i służb, a zwierzęta niebezpieczne