Polska w Republice Korei

Zdjęcie: Mariusz Cieszewski/MSZ

 

Szanowni Państwo,

Tegoroczna rocznica Święta Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej przypada na czas trudny kiedy wszyscy jesteśmy z dala od swych domów obawiając się o zdrowie najbliższych. Niemniej data 11 listopada napawa nas wszystkich nadzieją, że Polska i Polacy potrafią pokonać trudności nawet te, które zdawałyby się nie do pokonania. 
Niepodległość jest wielkim świętem narodowym, a szczególny już wydźwięk ma dla tych krajów i narodów, które ją niegdyś utraciły ukazując zarazem jak długo i jak wielkie ofiary trzeba ponieść by móc ją odzyskać. Niepodległość bowiem to własne niezależne państwo, naród mający własną tożsamość, na którą składają się historia, tradycja ale także i wspólnymi siłami kreślona przyszłość. 

Kres polskiej państwowości w 1795 r. wynikał tyleż ze sprawczej siły mocarstw, co ze słabości systemu ówczesnej Rzeczypospolitej jak i fałszywie pojętej wolności magnackiej. Silna, świetnie zorganizowana i ciesząca się niegdyś bardzo pragmatycznym parlamentem i mirem na świecie Polska od połowy XVII w. popadała w destrukcję, za którą później w wieku XVIII przyszło jej zapłacić najwyższą cenę. I wojna światowa choć była kataklizmem stworzyła okoliczności, w których patrioci polscy dostrzegli możliwość odbudowy niepodległej Polski. Na europejskiej mapie po 123 latach ponownie pojawiła się Rzeczpospolita Polska. Józef Piłsudski, Ignacy Jan Paderewski, Roman Dmowski, Wincenty Witos to postacie, które złotymi zgłoskami zapisały się w naszej historii.

Odbudowa państwowości była zarówno walką o scalenie rozbitych przez zaborców ziem o różnym prawodawstwie, gospodarce i infrastrukturze, jak i walką z wrogiem zewnętrznym – bolszewicką Roją, dla której Polska miała stać się pomostem do zaniesienie rewolucyjnej fali na całą Europę. 11 listopada 1918 jest datą umowną oczywiście, jest początkiem procesu odbudowy państwowości. Zaledwie dwa lata później w sierpniu 1920 r. u bram Warszawy ponownie stanął wróg. Nie bez przesady lord Edgar Vincent d’Abernon nazwał bitwę warszawską 18 największą bitwą w dziejach świata. Mimo osamotnienia społeczeństwo polskie i rząd stanęły na wysokości zadania. Klęska armii bolszewickiej otwierała zatem bramy ku niepodległemu bytowi państwa polskiego.

Entuzjazm, jaki towarzyszył odbudowie państwa, społeczne oddanie idei niepodległości i możliwość pracy dla rozwoju własnej ojczyzny pozwoliły szybko zapomnieć o podziałach i zaborach. Polska stała się pełnoprawnym członkiem międzynarodowej społeczności. Niestety niepodległość trwała zaledwie 20 lat. Zakończeniu I wojny światowej towarzyszyło dość powszechne wówczas przeświadczenie o nietrwałości systemu wersalskiego, o „stanie wyjątkowym”, który miałby prowadzić ponownie do wielkiego kataklizmu. Splot niekorzystnych okoliczności postawił niepodległe państwo polskie przed wyjątkowo trudnymi decyzjami i wyborami, z których każdy zmuszał do liczenia się z zagrożeniem dla żywotnych interesów państwa. Widmo agresji niemieckiej i sowieckiej stało się w 1939 r. faktem. Teheran, Jałta i Poczdam stały się dla Polski dokładnie tym o czym przestrzegał Józef Piłsudski – Nic o Nas bez Nas. 

Sądzę, że właśnie dzisiaj we współczesnym świecie, kiedy możemy cieszyć się owocami niepodległości winniśmy może choćby chwilę zastanowić się w jak przyjaznych czasach przyszło nam żyć. Problemy dnia codziennego nie stawiają ani społeczeństwa ani władz Rzeczypospolitej przed dramatycznymi wyborami. Fakt, że żyjemy w Niepodległej stał się dla nas jak najbardziej oczywisty. W tym uroczystym Dniu Niepodległości Państwa Polskiego 11 listopada składam Wszystkim Państwu najserdeczniejsze życzenia. Kieruję je również do naszych koreańskich przyjaciół i Wydziału Polonistyki na Hankuk University (HUFS) oraz pana Konsula Honorowego RP w Daegu prof. Synn Ilhi, którzy wraz z nami obchodzą kolejną rocznicę Niepodległej.

Piotr Ostaszewski
Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Korei