Rzecznik
Praw Pacjenta

Zaniepokojeni rodzice powiadomili Rzecznika Praw Pacjenta, który natychmiast zainterweniował i pomógł pacjentce.

Ze względu na niewłaściwie opisany przez lekarza obraz USG, rodzice mieli uzasadnione obawy o stan zdrowia ich dziecka. Wcześniejsze badania nie wskazywały nic niepokojącego. Gdy Rzecznik Praw Pacjenta otrzymał wiadomość od przyszłych rodziców natychmiast poprosił o wyjaśnienia. Po interwencji Rzecznika ordynator oddziału ponownie przeprowadził badanie USG, po którym wyjaśnił zaniepokojonym rodzicom, że ze względu na ułożenie dziecka do porodu uzyskanie pełnego obrazu nie jest możliwe. Podkreślił jednak, że nic nie wskazuje na to, aby życie czy zdrowie dziecka lub matki było zagrożone. Poród przebiegł bez powikłań a dziecko urodziło się zdrowie. Rodzice podziękowali Rzecznikowi za interwencję.

W tej sprawie problemem była niewłaściwa komunikacja lekarza z pacjentką, a przede wszystkim brak informacji o stanie zdrowia dziecka.

Informacje o stanie zdrowia pacjenta, czy jak w tym przypadku – nienarodzonego dziecka, powinny być przekazywane w sposób zrozumiały, odpowiedni dla odbiorcy, pełny i wyczerpujący. Pacjenci nie muszą mieć specjalistycznej wiedzy medycznej, dlatego lekarz powinien informować ich o stanie zdrowia w sposób dla nich zrozumiały. Niewłaściwa komunikacja, brak pełnej informacji uniemożliwia pacjentowi świadomy udział w procesie diagnostyczno-leczniczym. Jest to szczególnie ważne w opiece okołoporodowej, gdzie brak informacji naraża przyszłą matkę na stres, odbiera poczucie bezpieczeństwa i może doprowadzić do braku zaufania do lekarza.

Pacjent ma prawo dopytać o wszystkie kwestie, które budzą jego obawy, a lekarz ma obowiązek takich informacji udzielić w sposób, który rozwieje wszelkie wątpliwości pacjenta i będzie dla niego w pełni zrozumiały. Pacjent nie może pozostać niedoinformowany.

Informacja, którą przekazuje lekarz pacjentowi powinna mieć tak szeroki zakres, jak wymaga tego sytuacja. Prawo do informacji obejmuje informację o stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania  albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. W przypadku pacjentów małoletnich lekarz ma obowiązek udzielić informacji opiekunom prawnym dziecka– rodzicom.

Na przykładzie tej sprawy widać, że właściwa komunikacja oraz przekazywanie pełnej informacji, do której ma prawo pacjent, to podstawy dobrej opieki zdrowotnej.