Bogusław Schaeffer nie żyje
01.07.2019
Bogusław Schaeffer był wybitnym i wszechstronnym twórcą. Niezwykła klarowność formy i mistrzostwo warsztatu składały się na bogactwo Jego talentu. Wrażliwość oraz intuicja artystyczna, sprawiły, że jego dzieła wyróżniają się najwyższym kunsztem – powiedział wicepremier, minister kultury na wieść o śmierci wybitnego kompozytora. Autor ponad 17 książek, 650 prac graficznych, 550 kompozycji muzycznych, 44 dramatów, zmarł 1 lipca w wieku 90 lat.
Bogusław Schaeffer
Studiował kompozycję w klasie Artura Malawskiego w krakowskiej Akademii Muzycznej oraz muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1970 roku uzyskał doktorat na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1989 roku profesurę. W latach 1954-1958 wykładał teorię muzyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1963-1998 kompozycję na krakowskiej Akademii Muzycznej. Prowadził także gościnne wykłady za granicą, m.in. w Middelburgu i Utrechcie (Holandia), Yorku (Wielka Brytania), Karlsruhe i Schwarzu (Niemcy) oraz na kursach kompozytorskich w Darmstadt. W roku 1986 został profesorem kompozycji w Hochschule für Musik „Mozarteum” w Salzburgu.
Od 1964 r. należał do „Grupy Krakowskiej” – artystycznego ugrupowania skupiającego reprezentantów awangardy muzycznej i plastycznej. Opublikował szereg prac naukowych i popularyzatorskich, m.in. Nowa muzyka – problemy współczesnej techniki kompozytorskiej (1969), Klasycy dodekafonii (1961, 1964), Mały informator muzyki XX wieku (1975), Wstęp do kompozycji (1976), Leksykon kompozytorów XX wieku (1963, 1965). Pracował również w Polskim Radiu i Polskim Wydawnictwie Muzycznym.
Do najważniejszych kompozycji Schaeffera należą Muzyka na smyczki – Nokturn (1953), Topofonica (1960), Koncert jazzowy (1969), Harmonie i kontrapunkty (1976), Missa eletronica na chór chłopięcy i taśmę (1975), TIS MW2 (1963), Kwartet dla 4 aktorów (1966), Symfonia w 9 częściach (1973).
Prof. Bogusław Schaeffer wielokrotnie współpracował przy tworzeniu sztuk teatralnych komponując muzykę do spektakli Józefa Szajny, Jerzego Jarockiego czy Bohdana Cybulskiego. Jest również jednym z pionierów happeningu w Polsce. Od 1955 r. tworzy własne utwory dramatyczne, spośród których szczególne miejsce w polskim teatrze współczesnym znalazły scenariusze realizowane na scenie we współpracy ze Janem Peszkiem i Mikołajem Grabowskim (Kwartet dla czterech aktorów, Scenariusz dla trzech aktorów, Scenariusz dla nieistniejącego lecz możliwego aktora instrumentalnego).
W 2006 r. prof. Bogusław Schaeffer został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
