[[jQueryInclude?preset=slides]]

fot. Bart Barczyk

fot. Bart Barczyk

fot. Bart Barczyk

fot. Iza Lechowicz

Podczas finałowej gali I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego wicepremier, minister kultury prof. Piotr Gliński odznaczył Joannę Wnuk-Nazarową Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przyznanym przez prezydenta Andrzeja Dudę za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury. Joanna Wnuk-Nazarowa przez 18 lat kierowała Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Z końcem sierpnia zakończyła pracę z Orkiestrą w związku z przejściem na emeryturę.

Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia (NOSPR) powstała w 1935 roku w Warszawie. Zespół utworzył i prowadził do wybuchu drugiej wojny światowej Grzegorz Fitelberg. Po wojnie orkiestrę reaktywował w Katowicach Witold Rowicki. Od 2014 roku NOSPR korzysta z nowej siedziby, wybudowanej na terenach po dawnej kopalni Katowice.

Podczas pożegnania wieloletniej dyrektor NOSPR Joanny Wnuk-Nazarowej wicepremier Piotr Gliński powiedział:

„Dzięki pani dyrektor i oczywiście także dzięki decyzjom paru instytucji, które są zobowiązane, aby wspierać różne inicjatywy, mamy instytucję, bo ten konkurs – Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Karola Szymanowskiego – to jest instytucja”.

P.o. prezesa Polskiego Radia Andrzej Rogoyski zaznaczył, że Wnuk-Nazarowa przez blisko 20 lat nadawała NOSPR wyraz artystyczny i organizacyjny. Odnosząc się do zapowiedzi byłej dyrektor, że zamierza oddać się teraz pasji tworzenia muzyki zapewnił, że Polskie Radio jako jej dłużnik będzie jej w tym towarzyszyło.

„Jesteśmy otwarci na współpracę i będziemy czekali na panią tak samo ciepło, jak czekaliśmy dotychczas” – zadeklarował.

Prezydent Katowic Marcin Krupa mówił m.in., że Wnuk-Nazarowa prowadząc NOSPR wprowadziła Katowice na salony świata. Podkreślił, że minione 18 lat, to nie tylko lata współpracy, ale też uczenia miasta piękna muzyki”.

Była dyrektor NOSPR dziękowała osobom zaangażowanym we współpracę z Orkiestrą, jej muzykom i innym pracownikom. Zwróciła się także do publiczności, by wspierała NOSPR i przychodziła na koncerty.

Joanna Wnuk-Nazarowa – biografia

Urodziła się w Gdyni 28 maja 1949 r. W Krakowie mieszka od piątego roku życia. Tu ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne (dyplom z teorii fortepianu, uczęszczała również na lekcje skrzypiec i oboju). Studiowała w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dyrygentury i kompozycji (dyplom 1974 r. u prof. K. Pendereckiego). Studia uzupełniała na mistrzowskich kursach dyrygentury u prof. H. Swarowsky'ego (Austria, 1971-72). Praktykę operową odbyła w Operze Śląskiej w Bytomiu w roku 1973. W latach 1973-74 była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, a w latach 1977-78 w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1974 roku jest wykładowcą w Akademii Muzycznej w Krakowie i członkiem Zakładu Analizy i Interpretacji Muzyki. Brała udział w licznych seminariach i sesjach naukowych. Zajmowała się publicystyką, pisała prace naukowe (m.in. kilka publikacji o twórczości teatralnej Zygmunta Koniecznego). Jako dyrygent brała udział w ważnych festiwalach międzynarodowych (Warszawska Jesień, Oregon Bach Festival). W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m.in. Król umiera Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym) oraz do spektakli Teatru TV (m.in. Sen srebrny Salomei Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m.in. w reż. K. Kutza: Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania).

W 1991 r. wygrała konkurs na stanowisko dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. Ma szczególne zasługi w odbudowie gmachu filharmonii po pożarze (11.12.1991 r.) W niespełna pół roku doprowadziła do oddania sali koncertowej, a całego budynku w rok po pożarze. Remont Filharmonii był przykładem nadzwyczaj sprawnej organizacji i gospodarności. Przy opracowywaniu programów koncertowych Filharmonii Krakowskiej dbała o szczególne miejsce dla muzyki polskiej. Wielką wagę przywiązywała do programu edukacji muzycznej młodzieży. Była konsultantem Rady Programowej Festiwalu Kraków 2000 oraz członkiem stowarzyszenia Villa Decius.

Joanna Wnuk-Nazarowa jako Minister Kultury i Sztuki

Z rekomendacji Unii Wolności została Ministrem Kultury i Sztuki. Funkcję tę pełniła od 30.10.1997 do 25.03.1999. W czasie pełnienia swojego urzędu sprawowała pieczę nad rozwojem kultury mniejszości narodowych. Jako minister wzięła czynny udział w ważnych forach międzynarodowych: światowym posiedzeniu UNESCO dotyczącym spraw kultury w Sztokholmie (Wielokulturowość społeczeństw); światowym zjeździe ministrów kultury w Kanadzie (Nasza twórcza różnorodność) oraz spotkaniu ministrów kultury państw Unii Europejskiej. W grudniu 1998 r. przewodniczyła polskiej delegacji na międzynarodowej konferencji w Waszyngtonie poświęconej zwrotowi majątku ofiarom Holocaustu.

Joanna Wnuk-Nazarowa – Dyrektor Naczelny i Programowy NOSPR

15 września 2000 r. Joanna Wnuk-Nazarowa – w drodze konkursu – została dyrektorem naczelnym i programowym Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Była inicjatorką i pomysłodawczynią wszystkich projektów Orkiestry Maratonu twórczości Góreckiego, Pociągu do muzyki Kilara, Muzycznych Podróży Morskich, Dnia Kilara, Nocy Kilara, Festiwalu Górecki-Penderecki w 75. rocznicę urodzin, a także biennale Festiwalu Prawykonań-Polska Muzyka Najnowsza. W czerwcu 2013 r. minęło 40 lat od jej debiutu kompozytorskiego (Filharmonia Narodowa w Warszawie) i dyrygenckiego (Filharmonia Krakowska). W 2009 r. obchodziła 40-lecie pracy pedagogicznej.