List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

Szanowny Panie Profesorze,

Szanowni Państwo,

z trudem przychodzi mi zdać sobie sprawę, że Scena Plastyczna KUL kończy właśnie pięćdziesiąt lat. A jednak. Zjawisko tak żywe i ważne, autorskie, a zarazem powszechne - jak sprawy, do których bez przerwy się odnosi - jest z nami już od pół wieku.

Najważniejsze przedsięwzięcie artystyczne i filozoficzne prof. Leszka Mądzika jest dla nas wciąż niezwykłym terytorium, na które wyprawiamy się z niepokojem, pokorą i zadumą. Utkane z bladego światła, szmerów i pochłaniającej ruch materii przedstawienia prowadzą widzów przez labirynt najważniejszych zagadek egzystencjalnych, dotykających sedna ludzkiego istnienia.

Scena Plastyczna KUL stała się dla kilku pokoleń koneserów sztuki fascynującą szkołą introspekcji i kontemplacji. Spektakle takie jak Wrota, Całun czy Witym pozostają zaś kolejnymi etapami artystycznego i metafizycznego wtajemniczenia. Bez nich – jak również bez ogromnej pasji i konsekwencji prof. Leszka Mądzika – współczesna kultura polska byłaby uboższa i pozbawiona jednej z najważniejszych swoich busoli.

Z okazji jubileuszu Sceny Plastycznej KUL pozwolę sobie wyrazić życzenie, by przedsięwzięcie prof. Leszka Mądzika – na przekór zgiełkowi dnia codziennego – nadal przypominało nam o tym, co najważniejsze. Wszystkim współtworzącym to nadzwyczajne miejsce oraz z nim związanym życzę pomyślności, niegasnącej inspiracji oraz poczucia artystycznego spełnienia.

Scena Plastyczna KUL

Wielokrotnie nagradzany w Polsce i za granicą niezwykły, autorski teatr prof. Leszka Mądzika – Scena Plastyczna KUL jest znaczącym punktem na teatralnej mapie Polski i świetnym ambasadorem uniwersytetu. Jej pierwszy spektakl „Ecce homo” miał swoją premierę w marcu 1970 r. Do dziś powstało ponad 20 sztuk w reżyserii i scenografii Leszka Mądzika.

Scena Plastyczna KUL określana jest jako „teatr narracji plastycznej” lub „teatr bezsłownej prawdy”. Głównymi środkami wypowiedzi są przestrzeń i światło, nieliczne postacie i przedmioty zanurzone w głębię i mrok nieskończoności scenicznej. Całkowicie pozbawiony słowa, wypowiada się za pomocą plastyki, wspomaganej muzyką i grą aktorów. Swoimi spektaklami prof. Mądzik dotyka duchowej tajemnicy człowieka, podejmuje próby zbliżania się do sacrum, wywołując egzystencjalny niepokój i skłaniając do zastanowienia się nad sensem naszego życia.

Leszek Mądzik

Leszek Mądzik jest profesorem Wydziału Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, z którym jest związany od początku swojej pracy artystycznej. W 1966 r. rozpoczął studia na historii sztuki, a już rok później został scenografem w Teatrze Akademickim. Trzy lata później rozpoczął pracę nad własnym, autorskim teatrem – Sceną Plastyczną KUL.

Ze swoimi autorskimi przedstawieniami brał udział w kilkudziesięciu międzynarodowych festiwalach teatralnych i wystawach. Został laureatem wielu prestiżowych nagród. Jest także autorem scenografii na scenach Polski, Portugalii, Francji i Niemiec. Prowadził zajęcia ze studentami i wystawiał z nimi widowiska na zaproszenie uniwersytetów i szkół artystycznych, między innymi w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Hamburgu, Lyonie i Pradze.

Za swoją działalność artystyczną prof. Mądzik został odznaczony m.in. medalem Pro Ecclesia et Pontifice (dla Kościoła i Papieża) – jednym z najwyższych odznaczeń papieskich przyznawanych osobom świeckim oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – wyróżnienie przyznawane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego osobom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury.