List wicepremiera, ministra kultury prof. Piotra Glińskiego

Wielce Szanowny Panie Profesorze!

Jubileusz dziewięćdziesiątych urodzin jest okazją do złożenia wyrazów szacunku i najlepszych życzeń.

Pozwolę sobie zauważyć, że Pana bogata twórczość, w sposób tak naturalny wyrastająca i czerpiąca ze sztuki ludowej oraz średniowiecznej rzeźby sakralnej, skłania do szczególnej refleksji dotyczącej współczesnej powinności artysty, który spełnia odpowiedzialną misję zawartą w obowiązku przypomnienia o wielowymiarowości ludzkiego życia.

W moim przekonaniu taką właśnie rolę od lat odgrywa Pana doniosły artystycznie i duchowo dorobek, zasłużenie zaliczany do kanonu współczesnej polskiej sztuki. Zwłaszcza Pana rzeźby, malarstwo, reliefy i ceramika osobiste zapisy przeżywania dramatów ludzkich losów o wielkiej wartości artystycznej. Uważny, wrażliwy widz otrzymuje nie tylko niezwykle wysublimowany estetyczny przekaz, ale także opowieść o człowieczym-losie.

Dzięki wieloletniej pracy pedagogicznej stał się Pan także autorytetem dla wielu pokoleń artystycznej młodzieży, wzorem wysoce etycznej, refleksyjnej postawy wobec bycia twórcą. Zasługuje to na szczególny szacunek i uznanie.

Proszę przyjąć wyrazy mojego uznania i podziwu dla Pana twórczego indywidualizmu, a także serdeczne życzenia zdrowia i pomyślności.

Stanisław Kulon

Stanisław Kulon urodził się 26 sierpnia 1930 roku w Siółku na Ukrainie. W wieku 10 lat razem z rodzicami i rodzeństwem został wywieziony na Ural. Ciężkie warunki życia i katorżnicza praca przyczyniły się do śmierci jego rodziców i trójki rodzeństwa. Po latach w sowieckich sierocińcach, w 1946 r. wrócił do Polski razem z siostrą i bratem. Najpierw uczył się w Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, gdzie prof. Antoni Kenar odkrył w nim talent. Po zdaniu matury kontynuował naukę na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Ludwiki Nitschowej i Mariana Wnuka. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1958 roku. W latach 1958-1966 był asystentem w pracowni Ludwiki Nitschowej. W 1964 roku związał się z grupą Rekonesans i przez wiele lat uczestniczył w jej wystawach. W 1988 roku został profesorem nadzwyczajnym Wydziału Rzeźby, natomiast w latach 1971-1978 i 1985-1987 sprawował funkcję prodziekana na tym wydziale. Profesorem zwyczajnym został w 1995 r. W 2000 r. odszedł na emeryturę.

Stanisław Kulon brał udział w licznych konkursach i wystawach w kraju i za granicą. Jest autorem zarówno rzeźb monumentalnych, jak i kameralnych. Jego ulubiony materiał to drewno, tworzy także ceramikę i obiekty z kamienia. Podstawową inspiracją Stanisława Kulona jest sztuka ludowa.