Katarzyna Ziętal była twórczynią działu Obserwatorium Archiwistyki Społecznej w Ośrodku KARTA i jego kierowniczką w latach 2013 – 2020. Odpowiadała za przygotowanie strategicznych programów funkcjonowania działu oraz bieżąca realizację programów jego funkcjonowania.  Od 2020 roku pełniła funkcję p.o. dyrektora Centrum Archiwistyki Społecznej.

Jest absolwentką kierunku Historia o specjalizacji Archiwistyka w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (studia w latach 2003-2008). Jej praca magisterska na temat Federacji Młodzieży Walczącej została opublikowana w zbiorze wydanym przez Instytut Pamięci Narodowej pt. „Opozycja i opór społeczny w Polsce po 1956 roku”, Warszawa 2011.

Centrum Archiwistyki Społecznej

Minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu prof. Piotr Gliński powołał Centrum Archiwistyki Społecznej 24 stycznia br. Do najważniejszych zadań Centrum należy trwałe zapisywanie historii społecznej Polski, historii społeczności lokalnych oraz środowisk i ruchów obywatelskich; rozwijanie portalu osa.archiwa.org jako ogólnopolskiego centrum informacji o zbiorach archiwów społecznych; wyłonienie liderów w regionach i zbudowanie w oparciu o nich ogólnopolskiej sieci; powołanie przestrzeni edukacyjnej służącej wymianie doświadczeń między archiwistami społecznymi; wspieranie AS-ów w ich bieżącej pracy; wprowadzenie archiwistyki społecznej do dydaktyki uniwersyteckiej; zbudowanie koalicji lokalnych we współpracy ze środowiskami regionalnymi, organizacjami pozarządowymi, placówkami samorządowymi oraz archiwami państwowymi i instytucjami kultury.

Centrum Archiwistyki Społecznej wyrasta z doświadczeń KARTY, która w ciągu 38 lat stworzyła największe w Polsce archiwum społeczne, a od 2002 roku podejmuje działania na rzecz całej dziedziny – archiwistyki społecznej. Siedem lat temu Ośrodek rozpoczął systemowe wspieranie AS-ów oraz rozwijanie ich sieci. Działania te doprowadziły do zbudowania systemu informacji o polskich archiwach społecznych, wytworzenia narzędzi wspierających ich pracę oraz do stopniowej profesjonalizacji dziedziny, a także do ugruntowania pojęcia w środowiskach lokalnych, wśród naukowców, edukatorów, ludzi kultury.