Polskę na sesji reprezentują przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministerstwa Środowiska, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Polskiego Komitetu ds. UNESCO oraz Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

W czasie tegorocznej sesji pojawi się kilka ważnych wątków dotyczących spraw polskich. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego we współpracy z UNESCO, a także Polskim Komitetem ds. UNESCO i Narodowym Instytutem Dziedzictwa organizuje side event zatytułowany World Heritage Recovery – Strategy and Planning. Celem spotkania jest kontynuacja dyskusji nad zagadnieniem odbudowy dziedzictwa kultury i upowszechnianie postanowień Rekomendacji Warszawskiej w sprawie odbudowy i rekonstrukcji dziedzictwa kultury przyjętej podczas międzynarodowej konferencji poświęconej rekonstrukcji pn. Odbudowa światowego dziedzictwa - wyzwania, która odbyła się 6-8 maja 2018 roku na Zamku Królewskim w Warszawie.

Na sesji Komitetu ma być także rozpatrywany wniosek o wpis Krzemionkowskiego  regionu pradziejowego wydobycia krzemienia pasiastego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, który Polska złożyła w 2017 r.

Prehistoryczny region górniczy w Krzemionkach Opatowskich  położony jest na północno-wschodnim skraju Gór Świętokrzyskich w centralnej Polsce po obu stronach rzeki Kamiennej, w powiecie ostrowieckim i opatowskim na terenie gmin: Bodzechów, Ćmielów i Ożarów. Obszar o powierzchni 349, 2 hektarów, złożony jest z czterech części:

• głównego pola górniczego w Krzemionkach Opatowskich,
• dwóch mniejszych pól górniczych Borownia i Korycizna, położonych w tej samej strukturze geologicznej,
• stałej osady górników prehistorycznych w Gawrońcu, której mieszkańcy dokonywali obróbki otrzymywanego z kopalni materiału, który następnie przeznaczany był dla celów handlowych.

Pradziejowe kopalnie krzemienia funkcjonowały w tym miejscu między ok. 3 900 r. p. n. e. a 
1 600 r. p. n. e. w okresie od neolitu do wczesnego brązu. Kompleks Krzemionek  jest jednym z największych znanych ludzkości elementów przemysłowego dziedzictwa archeologicznego pradziejów. Jego unikatowość  polega na czytelnym zachowaniu śladów prehistorycznej aktywności człowieka skupionej na wydobyciu i przetwarzaniu krzemienia na ogromnym obszarze.

Polska była krajem gospodarzem sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa w 2017 r. Podczas obrad w Krakowie na Listę Światowego Dziedzictwa wpisano m.in. kopalnię rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach. Obecnie Polska ma 15 obiektów wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO m.in. Stare Miasto w Warszawie oraz starówki w Krakowie i Toruniu.