Fot.: Rafał Guz/PAP

W osobie Piotra Szulkina polska kultura traci twórcę wybitnego, który swoimi filmami współtworzył historię polskiego kina od końca lat 70-tych i który w swojej twórczości przedstawiał tematy ważne w sposób wysoce oryginalny, alegoryczny, starając się ominąć peerelowską cenzurę na wszystkie działania artystyczne – powiedział prof. Piotr Gliński, wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego na wieść o śmierci reżysera. Informację potwierdziła w niedzielę Informacyjna Agencja Radiowa.

Piotr Szulkin był reżyserem, scenarzystą, plastykiem, nauczycielem akademickim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Debiutował w drugiej połowie lat 70. Zrealizował wtedy m.in. film animowany „Copyright Film Polski MCMLXXVI” (1976, Nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP w 1977) oraz filmy dokumentalne „Życie codzienne” (1976) i „Kobiety pracujące” (1978, Grand Prix na MFFK w Oberhausen w 1979). W 1976 wyreżyserował czterdziestominutowy film „Oczy urocze” oparty na motywach ludowej przypowieści. W 1980 r. otrzymał nagrodę za debiut reżyserski na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1980) oraz nagrodę im. Andrzeja Munka, a także Grand Prix, wyróżnienie FIPRESCI i nagrodę za scenariusz na MFF Fantastycznych w Madrycie (1981) za swój fabularny debiut - „Golem”. To pierwszą częścią tetralogii, na którą składają się także: „Wojna światów – następne stulecie” (1981, nagrody na festiwalach w Porto, Avoriaz, Madrycie, Trieście, Seacon Brighton), „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” (1984, nagroda Federacji Reżyserów Europejskich w Lille), „Ga, ga. Chwała bohaterom” (1985, nagroda Jury w Strasburgu). Był także związany z Teatrem Telewizji, dla którego zrealizował m.in. „Pępowinę” (1991) Krystyny Kofty, „Tango” (1992) Sławomira Mrożka, „Karierę Arturo Ui” (1997) Bertolta Brechta.

W 2013 roku za zasługi dla polskiej kultury został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.