Muzeum Narodowe w Warszawie to jedna z największych i najstarszych placówek muzealnych w Polsce. Zostało założone w 1862 roku jako Muzeum Sztuk Pięknych. Gmach Muzeum wzniesiono w latach  1927–1938.  Budynek przetrwał II wojnę światową, ale zbiory Muzeum zostały poważnie zniszczone i rozgrabione. Obecnie stanowią ponownie ogromny zasób bezcennych dzieł sztuki polskiej i światowej - od antyku do współczesności, przekraczając liczbę 830 tysięcy obiektów. W ich skład wchodzą zbiory malarstwa, rysunku, grafiki, rzeźby i rzemiosła artystycznego, wyjątkowa kolekcja późnośredniowiecznej sztuki kościelnej, zbiory sztuki starożytnej i wybitny zespół zabytków z nubijskiej katedry Faras, a także zbiór Gabinetu Monet i Medali, kolekcja sztuki Dalekiego Wschodu, fotografii i wzornictwa. Muzeum ma cztery oddziały: Muzeum Plakatu w Wilanowie, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Muzeum Wnętrz w Otwocku Wielkim oraz Muzeum w Nieborowie i Arkadii.

Prof. dr hab. Jerzy Miziołek jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Archeologii UW, w którym kieruje Zakładem Tradycji Antyku w Sztukach Wizualnych. Od 2010 r. pełni funkcję dyrektora Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego. Pod jego kierownictwem Muzeum stało się ośrodkiem badań naukowych i muzeologicznych, który wydał kilka obszernych monografii (m.in. „Chopin among artists and scholars”, 2010; „Kronika Pałacu Kazimierzowskiego Feliksa Pawła Jarockiego”, 2016, „The University of Warsaw. History and Traditions”, 2017 oraz pracę zbiorową „Muzea uczelniane w Polsce” 2017). W okresie 2010-2018 Muzeum przygotowało kilkadziesiąt wystaw poświęconych nie tylko dziejom uczelni, historii nauki, początkom edukacji artystycznej w Warszawie, ale także związkom polsko-włoskim i tradycji antyku. Muzeum UW zorganizowało także wystawę związaną ze 100-leciem odzyskania przez Polskę niepodległości pt. „Rektor Józef Brudziński i rola Uniwersytetu Warszawskiego w drodze do odzyskania niepodległości”. Głównym przedmiotem badań profesora Miziołka są sztuka włoskiego renesansu, symbolika światła i edukacja artystyczna na przełomie XVIII i XIX wieku. Jako badacz historii sztuki i archeologii klasycznej prof. Miziołek współpracował z wieloma muzeami polskimi oraz zagranicznymi, w tym m.in. z National Gallery w Waszyngtonie (gdzie w tamtejszym Center for Advanced Studies in the Visual Arts był cztery razy stypendystą), National Gallery of Art w Londynie, The Getty Museum w Los Angeles oraz przede wszystkim z muzeami Florencji, Rzymu i Watykanu. Brał też czynny udział w organizowaniu kilku wielkich wystaw w Polsce i we Włoszech, głównie jako autor esejów i haseł katalogowych (m.in. w 2010 i 2011). W 2003 roku pod redakcją prof. Miziołka ukazała się obszerna praca zbiorowa pt. „Ars et educatio. Kultura artystyczna Uniwersytetu Warszawskiego”, poświęcona de facto początkom Muzeum Narodowego w Warszawie. Jest autorem około 200 artykułów naukowych, popularno-naukowych i recenzji oraz kilkunastu książek. Jest również przewodniczącym fundacji naukowej „Collegium Artium”, członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki w Polsce, Stowarzyszenia Muzeów Uczelnianych, College Art Association of America, Renaissance Society of America.