W działaniach na rzecz walki z dopingiem w sporcie ważną rolę odgrywa Unia Europejska. Chociaż w prawie pierwotnym nie ma zapisu poświęconego polityce antydopingowej, to jednak w przeciągu ostatnich lat, Unia Europejska wypracowała swoje stanowisko w kwestii walki z dopingiem. Pierwszym dokumentem w tej kwestii był Wspólnotowy plan w sprawie zwalczania dopingu w sporcie, który zakładał podjęcie szeroko zakrojonej akcji informacyjnej na temat zgubnej roli dopingu, a także rozwój badań naukowych w zakresie walki z dopingiem. Dokument ten zawiera również zapisy o rosnącej roli współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie, a zwłaszcza o roli Światowej Agencji Antydopingowej.

Instytucje UE wobec dopingu

Zagadnieniem dopingu zajmował się Parlament Europejski, który w 1998 r. wezwał Komisję do zbadania wagi problemu dopingowego i ewentualnych możliwości przeciwdziałania na płaszczyźnie wspólnotowej. Komisja przekazała to zadanie Europejskiej Grupie ds. Etyki i Badania Nowych Technologii, która ustaliła, iż działania antydopingowe mogę być skuteczne tylko w przypadku współdziałania organizacji sportowych, samych zawodników, ich trenerów, lekarzy, działaczy, a w szczególności władz publicznych. Grupa sformułowała także katalog zasad etycznych, na których powinna opierać się skuteczna walka z dopingiem w sporcie. Zalecenia Grupy miały, zdaniem Komisji, stanowić podwaliny dla przyszłej działalności antydopingowej, prowadzonej w ramach Unii Europejskiej.

Również Rada Europejska podczas spotkania w Wiedniu w grudniu 1998 roku wezwała państwa członkowskie do współpracy z międzynarodowymi organizacjami sportowymi i Komisją Europejską w celu ustalenia wszelkich możliwych środków służących zintensyfikowaniu walki z dopingiem w sporcie.

W rezultacie Komisja Europejska opracowała w 1999 r. Wspólnotowy plan w sprawie zwalczania dopingu w sporcie w formie komunikatu skierowanego do Rady, Parlamentu Europejskiego, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.

14 kwietnia 2005 r. Parlament Europejski przyjął Rezolucję w sprawie zwalczania dopingu w sporcie. W rezolucji tej podkreślono, że stosowanie środków chemicznych zwiększających zdolność do osiągania lepszych wyników w sporcie, stoi w sprzeczności z wartościami sportu jako aktywności społecznej, kulturalnej i edukacyjnej, oraz wezwał Państwa Członkowskie UE i Komisję Europejską do skuteczniejszej walki z tym zjawiskiem.

Biała księga na temat sportu

Zapisy dotyczące walki z dopingiem znalazły się także w Białej księdze na temat sportu, przyjętej przez Komisję Europejską w lipcu 2007 roku, w czasie trwania Prezydencji portugalskiej w Radzie UE. Dokument pozalegislacyjny, jakim jest Biała księga, w punkcie 2.2, zatytułowanym „Łączenie sił w walce z dopingiem", określa doping jako zagrożenie dla sportu na całym świecie, czynnik podważający zasady otwartego i uczciwego współzawodnictwa.

Biała księga postuluje utworzenie partnerstwa między organami ścigania państw członkowskich (straż graniczna, policja, urzędy celne itd.), laboratoriami akredytowanymi przy Światowej Agencji Antydopingowej (WADA) i INTERPOLEM, mającego na celu wymianę informacji o nowych środkach i metodach dopingowych. Biała księga przewiduje także powstanie sieci krajowych organizacji antydopingowych, należących do państw członkowskich.