fot. Stach Leszczyński/PAP

- Trudno wyliczyć najważniejsze nagrody i  odznaczenia, które otrzymała Pani za pracę artystyczną i organizacyjną. Wszystkie one stanowią jedynie symboliczne podziękowanie za nieoceniony wkład w rozwój relacji polsko-żydowskich oraz naszej wspólnej kultury. Za to dzieło – realizowane już od pół wieku – proszę przyjąć wyrazy najgłębszego szacunku – napisał wicepremier, minister kultury Piotr Gliński w liście skierowanym do Gołdy Tencer, dyrektor Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich Centrum Kultury Jidysz z okazji 50-lecia pracy zawodowej.

List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

Szanowna Pani,

z okazji jubileuszu pięćdziesięciolecia pracy zawodowej proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia wszelkiej pomyślności wraz ze słowami uznania wobec znakomitego dorobku artystycznego.

Już we wczesnej młodości występowała Pani na scenach łódzkich, by następnie otrzymać angaż do Teatru Żydowskiego, którego wkrótce stała się Pani – obok Szymona Szurmieja – artystycznym i organizacyjnym filarem, a obecnie też Dyrektorem. Za Pani sprawą Teatr pozostaje prężną i wciąż rozwijającą się instytucją kultury, która wobec trudnych warunków lokalowych konsekwentnie dąży do poprawy swojej sytuacji oraz powrotu na należne jej miejsce na mapie Warszawy. Liczne, zróżnicowane premiery, wierna oraz nowa publiczność, czy działalność edukacyjna zainicjowanego przez Panią przy Teatrze Centrum Kultury Jidysz najlepiej świadczą o randze, trwałości i niezbędności tej instytucji.

Na scenie znakomite kreacje aktorskie stworzyła Pani w klasyce literatury żydowskiej – Tewje Mleczarzu i Wielkiej wygranej Szolema Alejchema, Śnie o Goldfadenie Jakuba Rotbauma, a zwłaszcza w kolejnych wersjach Dybuka Szymona An-skiego. Pamiętne stały się również Pani role w filmach Wojciecha Jerzego Hasa i Jerzego Kawalerowicza, a także przejmujące wykonania pieśni najwybitniejszych autorów żydowskich.

Ważnym elementem Pani artystycznego dorobku jest realizacja własnych spektakli. Wśród nich szczególną rangę zyskała inscenizacja Pieśni o zamordowanym żydowskim narodzie Icchaka Kacenelsona, której nową wersję będziemy mogli zobaczyć w Synagodze im. Nożyków. Swoistym kontrapunktem dla tego wstrząsającego lamentu – jednego z najbardziej poruszających świadectw Zagłady – jest przygotowana przez Panią wystawa I ciągle widzę ich twarze, która od ponad dwudziestu lat prezentuje na wszystkich kontynentach różnorodność i piękno zaginionego świata przedwojennych Żydów polskich.

Organizatorem tego przedsięwzięcia jest założona przez Panią Fundacja Shalom, która od trzydziestu lat wykonuje olbrzymią pracą na rzecz dialogu polsko-żydowskiego oraz zachowania pamięci o dawnej kulturze żydowskiej.

Znakomitą oprawę dla jubileuszu Fundacji stanowi piętnasta odsłona Festiwalu Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”, będącego Pani kolejną inicjatywą, dzięki której dokonuje się coraz głębsze poznanie kultury żydowskiej w Polsce oraz kultury polskiej na świecie.

Trudno wyliczyć najważniejsze nagrody i  odznaczenia, które otrzymała Pani za pracę artystyczną i organizacyjną. Wszystkie one stanowią jedynie symboliczne podziękowanie za nieoceniony wkład w rozwój relacji polsko-żydowskich oraz naszej wspólnej kultury. Za to dzieło – realizowane już od pół wieku – proszę przyjąć wyrazy najgłębszego szacunku.