W dniu 3 listopada 2021 roku Komitet Ministrów Rady Europy przyjął rezolucję końcową zamykającą nadzór nad wykonaniem 7 decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, tj.:

• decyzji z dnia 16 marca 2021 roku w sprawie Sendłak przeciwko Polsce (skarga nr 1927/19),
• decyzji z dnia 20 maja 2021 roku w sprawie Puchalski przeciwko Polsce (2586/17),
• decyzji z dnia 13 kwietnia 2021 roku w sprawie National Trade Union Labour Initiative przeciwko Polsce (skarga nr 35673/15),
• decyzji z dnia 20 maja 2021 roku w sprawie Fedosiuk  przeciwko Polsce (skarga nr 42212/15),
• decyzji z dnia 22 kwietnia 2021 roku w sprawie Grzymała przeciwko Polsce (skarga nr 47830/18),
• decyzji z dnia 23 marca 2021 roku w sprawie Kasprowicz przeciwko Polsce (skarga nr 48356/18),
• decyzji z dnia 22 kwietnia 2021 roku w sprawie Hofman przeciwko Polsce (skarga nr 49658/15).

W sprawie Sendłak przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja), w związku z osadzeniem w celach, które nie posiadały odpowiednio wydzielonych kącików sanitarnych.

W sprawie Puchalski przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 6 i 13 Konwencji ze względu na ograniczenie dostępu do sądu z powodu odmowy zwolnienia skarżącego od kosztów sądowych w postaci opłaty sądowej od skargi kasacyjnej.

W sprawie National Trade Union Labour Initiative przeciwko Polsce skarżący zarzucił na podstawie art. 10 i 11 Konwencji, że zakaz jego działalności wymierzonej w spółkę, której pracownicy byli członkami związku zawodowego, stanowił niezgodną z prawem i nieuzasadnioną ingerencję w wolność słowa skarżącego i wolność zgromadzeń.
W sprawie Fedosiuk przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 8 Konwencji spowodowane brakiem realizacji ciążącego na państwie obowiązku zapewnienia ochrony prawa skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego w związku z immisjami pochodzącymi z działalności gospodarczej prowadzonej na sąsiedniej nieruchomości.

W sprawie Grzymała przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 8 Konwencji z uwagi na sposób wydzielenia kącika sanitarnego w celach, w których skarżący odbywał karę pozbawienia wolności.

W sprawie Kasprowicz przeciwko Polsce skarżąca podnosiła naruszenie art. 5 ust. 3 Konwencji w związku z nadmierną długością tymczasowego aresztowania, które w przedmiotowej sprawie stosowane było przez okres 1 roku, 9 miesięcy i 2 dni. 

W sprawie Adam Hofman przeciwko Polsce (skarga nr 49658/15) skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 10 Konwencji (prawo do wyrażania opinii) oraz art. 6 ust. 1 Konwencji (prawo do rzetelnego procesu sądowego) w związku z wydanym w trybie wyborczym postanowieniem nakazującym skarżącemu zaprzestanie rozpowszechniania informacji oraz opublikowania oświadczenia o podaniu niesprawdzonych informacji, a także wpłacenie określonej kwoty na rzecz organizacji pożytku publicznego.

We wszystkich powyższych sprawach Trybunał uznał ugody zawarte pomiędzy stronami.

Przyjmując rezolucję zamykającą nadzór nad wykonaniem decyzji w sprawach: Sendłak przeciwko Polsce, Puchalski przeciwko Polsce, National Trade Union Labour Initiative przeciwko Polsce, Fedosiuk  przeciwko Polsce, Grzymała przeciwko Polsce, Kasprowicz przeciwko Polsce oraz Hofman przeciwko Polsce, Komitet Ministrów Rady Europy potwierdził, iż, warunki ugód zawartych między stronami w powyższych sprawach zostały wykonane przez Rząd. Z uwagi na powyższe Komitet Ministrów zakończył nadzór nad wykonaniem niniejszego wyroku na podstawie art. 39 ust. 4 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.