Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) opublikował
16 stycznia 2025 roku decyzję z 5 grudnia 2024 r. w sprawie Łabudek przeciwko Polsce
(nr 43727/21) i Inni. Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę łącznie z 15 innymi skargami: p. Zdzisława Łabudek (43727/21), p. Janusza Cholewickiego i p. Bogumiły Cholewickiej (60827/21), Arydium Sp. z o.o. (1210/22), p. Joanny Palińskiej (10374/22), p. Marii Brzeskiej - Budzanowskiej (12043/22), p. Mateusza Klag i p. Marzeny Klag (17426/22), p. Jana Chocholaka i Władysławy Chocholak (19345/22), Klasztoru Ojców Augustianów w Krakowie (25293/22), p. Waldemara Żurka (25294/22), p. Marka Kwaśnickiego (27922/22), p. Bożeny Błachowicz (31638/22), p. Anny Baraniak (31652/22), p. Dominika Czeszkiewicza (36908/22), p. Danieli Matuszewskiej-Nałudki (39542/22), p. Andrzeja Stępnia (41352/22) i p. Dawida Malantowicza (4913/23). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na naruszenie ich prawa do rozpatrzenia sprawy przez „niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą”, ponieważ ich sprawy cywilne lub karne zostały rozstrzygnięte przez różne składy Sądu Najwyższego złożone z sędziów powołanych do tego sądu przez Prezydenta RP, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa (KRS) ustanowionej na mocy ustawy o zmianie ustawy o KRS oraz niektórych innych ustaw z dnia 8 grudnia 2017 r. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji w każdej sprawie oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownej kwoty zadośćuczynienia. Wobec deklaracji Rządu i wystarczającej w ocenie Trybunału, zaoferowanej kwot zadośćuczynień w wysokości po 10 000 euro, Trybunał postanowił o skreśleniu skarg z listy rozpoznawanych spraw na podstawie art. 37 ust. 1(c) Konwencji.