Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) opublikował 23 stycznia 2025 roku decyzję z 19 grudnia 2024 r. w sprawie Sarata przeciwko Polsce (nr 2415/21) i Inni. Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawę z 6 innymi skargami: p. Jacka Kaszyńskiego (48530/21), p. Adriana Bieńka (13972/22), Cukierni-Kawiarni „Monika” Turzyński, Kalnik, Oriol Sp. J. (15417/22), p. Damiana Rybaka (20791/22), Toyota Bank Polska S.A. (26079/22) i p. Amelii Sosny (40026/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na naruszenie ich prawa do rozpatrzenia sprawy przez „niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą”, ponieważ ich sprawy cywilne zostały rozstrzygnięte przez różne składy Sądu Najwyższego złożone z sędziów powołanych do tego sądu przez Prezydenta RP, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa (KRS) ustanowionej na mocy ustawy o zmianie ustawy o KRS oraz niektórych innych ustaw z dnia 8 grudnia 2017 r. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji w każdej ze spraw oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownych kwot zadośćuczynienia. Wobec deklaracji Rządu i wystarczającej w ocenie Trybunału, zaoferowanej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 10 000 euro, Trybunał postanowił o skreśleniu skarg z listy rozpoznawanych spraw na podstawie art. 37 ust. 1(c) Konwencji.