Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji weszła w życie 14 grudnia 2005 r.

Jest aktem międzynarodowym o uniwersalnym zasięgu - związało się nią 136 państw (stan na 23 czerwca 2009r.).

Konwencja zawiera m.in.:

I. Przepisy dotyczące środków ochrony odnoszących się zarówno do sektora publicznego, jak i prywatnego w tym związanych z praniem pieniędzy;

II. Regulacje związane z kryminalizacją, sankcjami, środkami zaradczymi oraz zajęciem i przepadkiem, jurysdykcją, odpowiedzialnością osób prawnych, ochroną świadków i ofiar oraz środkami prawnymi obejmujące między innymi przekupstwo krajowych i zagranicznych funkcjonariuszy publicznych, handel wpływami, nielegalne wzbogacenie oraz łapownictwo w sektorze prywatnym, pranie środków pochodzących z przestępstwa, tajemnicę bankową, rekompensatę za szkody, współpracę organów ścigania;

III. Zasady dotyczące współpracy międzynarodowej zawierające przepisy regulujące kwestie ekstradycji, przekazywanie osób skazanych, wzajemną pomoc prawną, przekazywanie dochodów z przestępstwa, wspólne postępowania karne oraz specjalne techniki śledcze;

IV. Przepisy dotyczące zwrotu środków obejmujące zapobieganie, wykrywanie oraz przekazywanie nielegalnie uzyskanych środków, środki w celu bezpośredniego zwrotu mienia, współpraca międzynarodowa dla celów przepadku, zwrot i dysponowanie środkami, oraz regulacje odnośnie jednostek wywiadu finansowego;

V. Zasady dotyczące pomocy technicznej i wymiany informacji w tym gromadzenie, wymiana i analiza informacji na temat korupcji, szkolenia i inne środki.

Konwencja została ratyfikowana przez Polskę w dniu 15 września 2006 roku ( Dz. U. z 2007r., Nr 84, poz. 563).