Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) opublikował 25 kwietnia 2024 roku decyzję z 4 kwietnia 2024 r. w sprawie Nawrot przeciwko Polsce (nr 56923/21) i inni. Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawy ze skargi: p. Ramony Nawrot (nr 56923/21), p. Andrzeja Ludwikowskiego, a później jego następców prawnych - p. Doroty Ludwikowskiej – Kot, p. Haliny Ludwikowskiej i p. Piotra Ludwikowskiego (nr 58914/21), p. Elżbiety Stoli (nr 60350/21), p. Marzeny Wójcik (nr 7745/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz naruszenie prawa do sądu oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka prawnego w prawie krajowym. W sprawach tych Rząd złożył deklaracje, w których przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji w związku z zaistniałą przewlekłością postępowania oraz zobowiązał się do wypłacenia stronom skarżącym stosownego zadośćuczynienia w wysokości od 1310 do 8150 euro. Wobec akceptacji takiego rozstrzygnięcia sporu przez skarżących, Trybunał postanowił o skreśleniu ich skarg z listy rozpoznawanych spraw.