W dniu 5 października 2023 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) opublikował decyzje z dnia 14 września 2023 r. w sprawach:

• Ł.K. przeciwko Polsce (skarga nr 20228/19);
• Mańkowski i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 20511/21 i 3 inne skargi);
• Młynarska i Młynarski przeciwko Polsce (skarga nr 62113/19 i 2 inne skargi).

Skarga w sprawie Ł.K. przeciwko Polsce (nr 20228/19) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) w związku z warunkami osadzenia skarżącego w ośrodku w Gostyninie, art. 5 ust 1 lit. Konwencji ze względu na naruszenie prawa do zgodnego z prawem pozbawienia wolności oraz art. 8 Konwencji ze względu na naruszenie prawa do życia rodzinnego. W odpowiedzi na skargę Rząd RP przedstawił uwagi co do jej zasadności i dopuszczalności. Skarżący nie ustosunkował się  do przedmiotowych uwag Rządu w zakreślonym terminie i nie odpowiedział na korespondencję z Trybunału, wobec czego postanowiono o skreśleniu skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Z uwagi na podobny przedmiot skarg Trybunał rozpoznał sprawę Mańkowski przeciwko Polsce (skarga nr 20511/21) łącznie ze sprawami ze skarg: p. Jacka Mościckiego (skarga nr 33567/21), p. Michała Jamroza (skarga nr 49515/21) oraz p. Przemysława Jakubowskiego (skarga nr 4235/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. W sprawach tych Rząd złożył deklaracje, w których przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownych kwot zadośćuczynienia w wysokości od 2290 do 5190 euro. Wobec powyższego Trybunał stwierdził, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione i skorzystał z prawa do ich skreślenia z listy spraw.                                                                                                                  

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawy ze skargi: p. Stefanii Młynarskiej i p. Marka Młynarskiego (skarga nr 62113/19), p. Romana Wilczyńskiego (skarga nr 11128/20), p. Ewy Michalskiej i p. Andrzeja Michalskiego (skarga nr 247/21). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania administracyjnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd poinformował Trybunał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji w związku z zaistniałą przewlekłością postępowania i brakiem skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownego zadośćuczynienia w wysokości od 1560 do 8890 euro. W związku z powyższym, uznając zaproponowaną przez Rząd wysokość zadośćuczynienia za wystarczającą, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).