W dniu 8 lutego 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) opublikował decyzje z dnia 18 stycznia 2024 r. w następujących sprawach przeciwko Polsce:

• H.A. przeciwko Polsce (skarga nr 24676/18) – decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw;
• Jadacki przeciwko Polsce (skarga nr 3990/16) – decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw;
• Motała i Inni  przeciwko Polsce (skarga nr 35630/22 i in.) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy spraw;
• Ratuszniak i Freliszka przeciwko Polsce (skarga nr 1271/23 i in.) – jednostronne deklaracje rządu i decyzja o skreśleniu skarg z listy spraw;
• Titan Group Polska Sp. z o.o. przeciwko Polsce (skarga nr 51443/21) – jednostronna deklaracja rządu i decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw.

 

Skarga w sprawie H.A. przeciwko Polsce (nr 24676/18) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 3 oraz 5 ust. 1 lit. e, ust. 4 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja), w związku z zatrzymaniem skarżącego w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie. Skarżący nie przedstawił żadnych uwag do stanowiska Rządu RP w zakreślonym terminie, w konsekwencji czego Trybunał uznał, iż dalsze procedowanie spawy nie jest uzasadnione i postanowił skreślić skargę z listy rozpoznawanych spraw.

Skarga w sprawie Jadacki przeciwko Polsce (skarga nr 3990/16) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 Konwencji ze względu na ograniczenie prawa dostępu do sądu. W związku z brakiem odpowiedzi skarżącego na obserwacje rządu, Trybunał uznał, że dalsze rozpoznawanie skargi nie jest uzasadnione i postanowił skreślić skargę z listy spraw.

Decyzją Motała i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 35630/22 i in.) zostały objęte sprawy ze skarg: p. Tomasza Motały (nr skargi 35630/22), p. Wandy Makarskiej (nr skargi 35726/22), p. Wojciecha Chwastyniaka (nr skargi 57843/22), p. Elżbiety Grabarek-Bartoszewicz (nr skargi 1801/23). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownego zadośćuczynienia w wysokości od 1 560 do 2 635 euro, na które skarżący wyrazili zgodę. W związku z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Trybunał objął decyzją Ratuszniak i Freliszka przeciwko Polsce (skarga nr 1271/23 i 3366/23) dwie sprawy. Obie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowań cywilnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynienia w wysokości odpowiednio 1 980 euro i 3 900 euro. W związku z jednostronną deklaracją pozwanego rządu, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Skarga w sprawie Titan Group Polska SP. z.o.o. przeciwko Polsce (nr 51443/21) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na brak dostępu do sądu. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z powodu braku dostępu do sądu oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącej spółce stosownego zadośćuczynienia w wysokości 4000 euro. W związku z jednostronną deklaracją pozwanego rządu, Trybunał postanowił skreślić skargę z listy rozpoznawanych spraw.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).