W dniu 14 marca 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) opublikował decyzje w następujących sprawach przeciwko Polsce:

 

• A.W. przeciwko Polsce (skarga nr 43691/18) – decyzja z dnia 15 lutego 2024 r. o skreśleniu skargi z listy spraw;
• Centrum Handlowe Agora sp. z.o.o. przeciwko Polsce (skarga nr 8928/13) – decyzja z dnia 20 lutego 2024 r. o skreśleniu skargi z listy spraw.

Skarga w sprawie A.W. przeciwko Polsce (skarga nr 43691/18) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na odmowę udzielenia zezwolenia skarżącemu na udział w pogrzebie. Skarżący nie przedstawił żadnych uwag do stanowiska Rządu RP w zakreślonym terminie, w konsekwencji czego Trybunał uznał, iż dalsze procedowanie sprawy nie jest uzasadnione i postanowił skreślić skargę z listy rozpoznawanych spraw.

W sprawie Centrum Handlowe Agora sp. z.o.o. przeciwko Polsce (skarga nr 8928/13) skarżąca spółka zarzuciła naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na pozbawianie prawa do sądu, w związku z nieuwzględnieniem jej wniosku o częściowe zwolnienie z opłaty sądowej od apelacji. Sądy krajowe wskazały, że spółka nie wykazała istnienia długotrwałej niezdolności do uiszczania opłat sądowych. Ze względu na fakt, że koszty postępowania sądowego stanowią normalny element działalności gospodarczej, podmioty komercyjne powinny liczyć się z koniecznością zabezpieczenia środków finansowych, aby móc uczestniczyć w ewentualnych sporach sądowych. Trybunał stwierdził, że strona dochodząca zwolnienia od kosztów sądowych powinna działać z należytą starannością przy przedstawianiu przed sądem dowodów potwierdzających jej sytuację finansową. Skarżąca spółka, jako podmiot gospodarczy powinna była przedstawić niezbędne dokumenty, fakty i argumenty na poparcie swojego wniosku. Trybunał zauważył, że ani we wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, ani w zażaleniu na rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji skarżąca spółka nie podniosła argumentów dotyczących zajęć rachunku bankowego i udziałów w nieruchomościach oraz ich skutków. Choć dokumenty potwierdzające zajęcia zostały załączone do wniosku skarżącej spółki o zwolnienie od kosztów, bez przedstawienia wyraźnego uzasadnienia w tym zakresie sądy krajowe mogły jedynie domyślać się, jaki wpływ miały te zajęcia na sytuację finansową skarżącej spółki. Trybunał uznał, że skarżąca spółka nie spełniła odpowiednich wymogów staranności, pozbawiając w ten sposób sądy krajowe możliwości kompleksowej oceny jej sytuacji finansowej. Trybunał stwierdził, że decyzja o nieuwzględnieniu wniosku o zwolnienie skarżącej spółki od kosztów sądowych nie może być uznana za arbitralną. W związku z tym, Trybunał uznał skargę za niedopuszczalną w rozumieniu art. 35 ust. 3 lit. a i odrzucił ją na podstawie art. 35 ust. 4 Konwencji.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczeń na stronie ETPC (https://hudoc.echr.coe.int).