27 czerwca 2024 r. Trybunał opublikował decyzję z 4 czerwca 2024 r. w sprawie Ciszewski i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 31732/18 i 23 inne). Skargi te dotyczą konsekwencji wejścia w życie w dniu 1 marca 2017 r. Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, która połączyła administrację podatkową, kontrolę skarbową i Służbę Celną. W następstwie scalenia dotychczasowi funkcjonariusze Służby Celnej otrzymali propozycje pracy w nowej jednostce. Skarżący, byli funkcjonariusze Służby Celnej, wskazali na konieczność akceptacji propozycji w ciągu 14 dni, dodając, że niezależnie od ich decyzji (akceptacji lub odmowy propozycji) wiązała się ona z utratą ich statusu funkcjonariuszy służby. Skarżący wnieśli skargi do sądów administracyjnych, które uznały się za niewłaściwe w przedmiotowej sprawie. W swoich skargach do Trybunału skarżący zarzucili naruszenie prawa do dostępu do sądu, o którym mowa w art. 6 Konwencji.

W swojej decyzji Trybunał wskazał na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w analogicznej sytuacji stwierdził, że w sytuacji modyfikacji warunków stosunku służbowego, w której znajdowali się skarżący, przysługiwała im możliwość wniesienia powództwa do właściwych sądów powszechnych. Trybunał zauważył również, że niektórzy skarżący skorzystali z tej możliwości, nie wyczerpując jednak w całości dostępnych środków odwoławczych. Zwrócił również uwagę na instrukcje udzielone przez Sąd Najwyższy sądom powszechnym co do sposobu rozstrzygania analogicznych spraw. Ponadto uznał, że wątpliwości skarżących co do właściwości sądów nie znajdują uzasadnienia w świetle przywołanego przez Rząd orzecznictwa Sądu Najwyższego, które precyzuje, że skarżący w analogicznej sytuacji mają możliwość wniesienia powództwa przed sądami powszechnymi.

W rezultacie Trybunał stwierdził, że skarżący nie zostali pozbawieni prawa do sądu w rozumieniu art. 6 Konwencji, a złożone skargi zostały uznane za oczywiście bezzasadne i odrzucone jako niedopuszczalne, stosownie do art. 35 ust. 3 lit a i ust. 4 Konwencji.

 

 

27 czerwca 2024 r. Trybunał opublikował decyzję z 4 czerwca 2024 r. w sprawie K.B. i K.C. przeciwko Polsce (skargi nr 1819/21 i 3639/21).

Skargi te dotyczą wydania przez Trybunał Konstytucyjny (dalej: TK) wyroku z 22 października 2020 r., sygn. K 13/17, eliminującego z przesłanek zezwalających na przerwanie ciąży - ciężkiej wady dziecka poczętego. Podniesione zostały zarzuty naruszenia art. 3 (zakaz tortur i nieludzkiego traktowania) i art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji, także w kontekście wydania wyroku przez kwestionowany przez skarżące skład TK.

Trybunał stwierdził, że skarżące skorzystały z uprzednio przygotowanego formularza o charakterze ogólnym i nie przedstawiły żadnych dowodów na to, że są ofiarami naruszenia w rozumieniu art. 34 Konwencji, w szczególności nie przedstawiając żadnej dokumentacji medycznej, która wskazywałaby na ryzyko urodzenia przez nie dziecka z poważnymi wadami genetycznymi. W tej sytuacji stwierdził, że skargi są niedopuszczalne, stosownie do art. 35 ust. 1, 3 i 4 Konwencji.

 

 

            27 czerwca 2024 r. Trybunał opublikował decyzję z 4 czerwca 2024 r. w sprawie Avetisyan przeciwko Polsce (skarga nr 73964/17). Trybunał rozpoznał sprawę ze skargi p. Borisa Avetisyan dotyczącą zarzutu naruszenia art. 3 (zakazu tortur) i art. 8 (prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji, w związku z kontrolami osobistymi, którymi skarżący był poddawany podczas pobytu w więzieniu.

            Rząd złożył jednostronną deklarację w celu rozstrzygnięcia kwestii podniesionych w skardze skarżącego w odniesieniu do kontroli osobistych przeprowadzonych 16 kwietnia i 12 maja 2017 r., w której przyznał, że doszło do naruszenia praw skarżącego wynikających z art. 3 i 8 Konwencji. Zaproponował skarżącemu zapłatę 5500 euro z tytułu szkody niemajątkowej oraz kosztów i wydatków.

            W świetle powyższego, Trybunał uznał, że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione i zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. c Konwencji postanowił skreślić skargę z listy rozpoznawanych spraw.

Decyzje dostępne są w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int/).