W dniu 21 marca 2019 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej Trybunał lub ETPCz) opublikował decyzję wydaną 26 lutego 2019 roku w sprawie Perliński przeciwko Polsce (59131/11), w której uznał skargę za niedopuszczalną.

Decyzja dotyczyła kwestii wiarygodności zeznań świadka koronnego i podstaw opartego na tych zeznaniach skazania. Skarżący podnosił naruszenie prawa do rzetelnego procesu z uwagi na odmowę uznania za niedopuszczalny dowodu z zeznań świadków koronnych (w szczególności jednego z nich), które stanowiły podstawę do jego skazania.

Trybunał nie dopatrzył się naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) konkludując, że podstawą skazania nie były jedynie zeznania świadka koronnego, tylko również inne dowody, które te zeznania potwierdzały. Zaś rozpoznający ponownie tę sprawę sąd krajowy w sposób bardzo szczegółowy uzasadnił wyrok,  w tym wskazał, dlaczego uznaje zeznania za wiarygodne.

Trybunał stwierdził, że w postępowaniu krajowym obrońca skarżącego apelował od obydwu wyroków sądów pierwszej instancji, jednakże w żadnej z apelacji nie podniósł kwestii dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego. Ponadto po uchyleniu wyroku przez sąd odwoławczy sąd pierwszej instancji rozpoznający ponownie sprawę przeprowadził ponownie dowód z kwestionowanych przez skarżącego zeznań świadka koronnego. Odbyło się to w obecności skarżącego i jego obrońcy, którzy mogli i zadawali świadkowi koronnemu pytania, czym, zdaniem Trybunału, sąd ten naprawił podnoszone przez skarżącego niedociągnięcia w postępowaniu przygotowawczym.

Biorąc powyższe pod uwagę Trybunał doszedł do wniosku, że postepowanie toczące się wobec skarżącego było rzetelne, w związku z czym uznał skargę na podstawie art. 35 ust. 3 a i 4 Konwencji za oczywiście nieuzasadnioną i niedopuszczalną.

Orzeczenie jest dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału ( https://www.echr.coe.int ).