W dniu 29 kwietnia 2021 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPCz) opublikował dwie decyzje w sprawach przeciwko Polsce:

• Klak przeciwko Polsce (skarga nr 49210/15), decyzja z  dnia 6 kwietnia 2021 roku;
• Stodolski przeciwko Polsce (skarga nr 44745/17), decyzja z dnia 8 kwietnia 2021 roku.

W sprawie Klak przeciwko Polsce skarżąca zarzuciła naruszenie art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) w aspekcie proceduralnym. Syn skarżącej (D.K.) cierpiał na porażanie mózgowe. Jego stan uległ pogorszeniu wskutek operacji. Skarżąca podnosiła, że śledztwo dotyczące narażenia jej  syna na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu było dotknięte nieprawidłowościami. Trybunał wskazał, że skarżąca złożyła skargę bez przedstawienia jakiegokolwiek pełnomocnictwa lub pisemnego upoważnienia od D.K. Nie wskazała również, że działa w imieniu swojego syna. Trybunał zauważył, że syn skarżącej nie cierpi na żadne schorzenia psychiczne, a od ukończenia 18 roku życia cieszy się pełną zdolnością do czynności prawnych.  Trybunał uznał, że D.K. był psychicznie i prawnie zdolny do podejmowania decyzji i działań prawnych. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że skarżąca nie miała w przedmiotowej sprawie legitymacji procesowej do występowania w imieniu jej syna  D.K. Skarga została uznana za niezgodną ratione personae z przepisami Konwencji. 

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę Stodolski przeciwko Polsce łącznie z 14 innymi skargami. Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowań sądowych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak albo nieadekwatną wysokość sum pieniężnych zasądzanych z tego tytułu. Rząd złożył deklaracje w celu rozwiązania kwestii podniesionych w przedmiotowych skargach. W każdej ze spraw Rząd przyznał, że miało miejsce naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji z powodu nadmiernej długości postępowania, jak również naruszenie art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego i zaoferował wypłatę skarżącym kwot pieniężnych w wysokości od 4240 zł do 34320 zł z tytułu szkód materialnych i niematerialnych oraz kosztów i wydatków. Trybunał wskazał, że istnieje jasne i obszerne orzecznictwo dotyczące skarg związanych z nadmierną długością postępowań cywilnych i karnych oraz brakiem skutecznego środka odwoławczego. Pomimo, że Trybunał nie otrzymał od skarżących odpowiedzi akceptujących warunki deklaracji jednostronnych, uwzględniając przyznanie naruszeń zawarte w deklaracjach Rządu, jak również proponowane kwoty zadośćuczynienia - które są zgodne z kwotami zasądzonymi w podobnych sprawach - Trybunał uznał, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione i  skorzystał z prawa do wykreślenia skarg z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. c Konwencji.

Orzeczenia są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (HUDOC).