W dniu 22 lipca 2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok w sprawie Reczkowicz przeciwko Polsce (numer skargi 43447/19). Skarżącej, wykonującej zawód adwokata, wymierzono karę dyscyplinarną zawieszenia prawa do wykonywania zawodu. W ostatniej instancji orzekała Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego.

Skarżąca podniosła zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, wskazując, że Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie była sądem ustanowionym ustawą w rozumieniu tego przepisu Konwencji.

Według oceny Trybunału doszło do naruszenia prawa skarżącej do rozpoznania sprawy przez sąd ustanowiony ustawą, gwarantowanego przez art. 6 ust. 1 Konwencji. Przy rozpoznaniu sprawy zastosowano test wypracowany w sprawie Guðmundur Andri Ástráðsson przeciwko Islandii (numer skargi 26374/18, wyrok Wielkiej Izby z dnia 1 grudnia 2020 r.). Zdaniem Trybunału Krajowa Rada Sądownictwa nie była wystarczająco niezależna od władzy ustawodawczej i wykonawczej, przez co jeśli w składzie sądu znajdował się sędzia mianowany w wyniku jej rekomendacji, skład ten należy ocenić jako niezgodny z prawem. Trybunał nakazał wypłacenie skarżącej kwoty 15 000 euro tytułem zadośćuczynienia.