W dniu 22 lipca 2021 roku  Europejski Trybunał Praw Człowieka opublikował trzy decyzje z dnia 1 lipca 2021 roku w następujących sprawach przeciwko Polsce:

• M.Z. i inni przeciwko Polsce (nr skargi 79752/16);
• Z.E. i inni przeciwko Polsce (nr skargi 4457/18);
• Wyszkowski przeciwko Polsce (nr skargi 34282/12).

W sprawie M.Z. i inni przeciwko Polsce (nr skargi 79752/16) skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 5 ust. 1 i ust. 4 (niezgodne z prawem pozbawienie wolności), art. 3 (poniżające traktowanie) i art. 8 (brak poszanowania prawa do życia prywatnego i rodzinnego) Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej: Konwencja) w związku z nadmiernie długim przetrzymywaniem skarżących w strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców oczekujących na nadanie statusu uchodźcy.
W sprawie tej Rząd złożył deklarację jednostronną, w której przyznał, że doszło do naruszenia art. 5 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 8 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym kwoty 15 000 euro tytułem zadośćuczynienia. Z deklaracją Rządu nie zgodzili się skarżący. Trybunał uznał, że warunki deklaracji są zgodne z przepisami Konwencji i jej Protokołów i nakazał wypłacenie skarżącym kwotę 15 000 euro tytułem zadośćuczynienia stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione. Ponadto Trybunał odrzucił skargę na podstawie art. 35 ust. 4 Konwencji w części dotyczącej art. 3 Konwencji uznając ją w tym zakresie za niedopuszczalną.

W sprawie Z.E. i inni przeciwko Polsce (nr skargi 4457/18) skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 5 ust. 1 lit. f ) i ust. 4  Konwencji z uwagi na niezgodne z prawem pozbawienie wolności oraz art. 3 i art. 8 Konwencji z uwagi na brak poszanowania prawa do życia prywatnego i rodzinnego w związku z pozbawieniem ich wolności poprzez umieszczenie w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w Kętrzynie przez okres 10 miesięcy i 15 dni.
Strony zawarły ugodę. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia ww. przepisów Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym kwoty 23 000 euro tytułem zadośćuczynienia.
Trybunał zatwierdził powyższą ugodę uznając, że jej warunki są zgodne z przepisami Konwencji i jej protokołów i przyznał skarżącym kwotę 23 000 euro stwierdzając jednocześnie,  że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione. Skarga została skreślona z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

W sprawie Wyszkowski przeciwko Polsce (nr skargi 34282/12) skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 10 Konwencji (prawo do wolności wypowiedzi skarżącego) w związku z udzieleniem dnia 16 listopada 2005 roku w ogólnopolskiej stacji telewizyjnej wypowiedzi, w której stwierdził, że posiada wiedzę na temat tego, że L.W. w latach siedemdziesiątych XX wieku współpracował z SB i pobierał za to pieniądze.
Rząd złożył deklarację jednostronną, w której przyznał, że doszło do naruszenia art. 10 Konwencji w zakresie ingerencji w wolność wypowiedzi skarżącego oraz zaproponował wypłatę skarżącemu zadośćuczynienia w wysokości 20 000 złotych. Ponadto zwrócił się do Trybunału o wykreślenie skargi z listy zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. c Konwencji.
W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że dalsze rozpatrywanie skargi jest niezasadne i postanowił skreślić skargę z listy w oparciu o art.  37 ust. 1 lit. c Konwencji. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że dalsze rozpatrywanie skargi jest niezasadne i postanowił skreślić skargę z listy w oparciu o art.  37 ust. 1 lit. c Konwencji.