W dniu 21 grudnia  2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok w sprawie Stołkowski przeciwko Polsce (numer skargi 58795/15).

Skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 1 Protokołu Dodatkowego Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej: Konwencja) (prawo do poszanowania mienia) w związku z zajęciem należącego do niego pojazdu celem zabezpieczenia w postępowaniu karnym.

Pojazd został zatrzymany dnia 8 lutego 2005 roku przez policję. Prokurator wydał postanowienie zezwalające na zajęcie pojazdu w celu zabezpieczenia zapłaty wszelkich grzywien lub odszkodowań, jakie mogą zostać nałożone w toczącym się w tym czasie postępowaniu karnym. W toku postępowania sąd okręgowy w dniu 16 września 2010 roku zarządził sprzedaż samochodu. Samochód nie został sprzedany, ponieważ nie było nabywców. Od momentu zajęcia samochód pozostaje na parkingu policji.

W 2012 r. skarżący w postępowaniu cywilnym pozwał Skarb Państwa o 15 000 zł za utratę zajętego samochodu. W dniu 11 czerwca 2015 roku sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok sądu pierwszej instancji oddalający powództwo, zatwierdzając jego ustalenia faktyczne i prawne. Sąd wskazał, że wartość samochodu z czasem uległaby zmniejszeniu, niezależnie od tego, czy został on zajęty, czy też nie, oraz że był przechowywany z należytą starannością.

Zważywszy na powyższe, skarżący wniósł skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka zarzucając naruszenie art. 1 Protokołu Dodatkowego Nr 1 do Konwencji z uwagi na zajęcie jego pojazdu, co stanowiło nieuzasadnioną kontrolę użytkowania jego mienia.

Trybunał uznał, że już odebranie mienia bez zapłaty kwoty rozsądnie powiązanej z jej wartością będzie zwykle stanowiło nieproporcjonalną ingerencję, a całkowity brak odszkodowania można uznać za uzasadniony na podstawie art. 1 Protokołu Dodatkowego Nr 1 do Konwencji jedynie w wyjątkowych okolicznościach. Trybunał stwierdził, że w okolicznościach sprawy szkoda poniesiona przez skarżącego była bardziej rozległa niż ta, która była nieunikniona. Wynika z tego, że sąd krajowy popełnił oczywisty błąd uznając, że władze zapewniły pojazdowi skarżącego niezbędny poziom staranności.

Z uwagi na powyższe, Trybunał stwierdził, że doszło do naruszenia prawa skarżącego z art. 1 Protokołu Dodatkowego Nr 1 do Konwencji i nakazał wypłacenie mu  kwoty 2500 euro z tytułu szkody majątkowej i niemajątkowej.