W dniu 9 grudnia  2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok w sprawie Wojczuk przeciwko Polsce (numer skargi 52969/13). Skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej: Konwencja) (prawo do wolności wypowiedzi) z uwagi na skazanie go w postępowaniu karnym, co stanowiło nieproporcjonalną i nieuzasadnioną sankcję, ponieważ krytyka działalności zawodowej dyrektora muzeum, który był osobą publiczną, powinna być dopuszczalna w demokratycznym społeczeństwie

Skarżący, będący pracownikiem muzeum, został oskarżony w postępowaniu karnym o rozpowszechnianie w okresie od 21 grudnia 2007 roku do 16 lipca 2008 roku nieprawdziwych informacji o działalności kierownictwa muzeum. W dniu 26 lipca 2012 roku sąd rejonowy skazał skarżącego za zniesławienie muzeum i jego kierownictwa w związku z przesłaniem przez skarżącego czterech anonimowych listów zawierających zniesławiające wypowiedzi, a przez to narażające muzeum na utratę zaufania społecznego niezbędnego do prowadzenia działalności społecznej i kulturalnej. Następnie dnia 20 kwietnia 2013 roku sąd okręgowy utrzymał w mocy wyrok pierwszej instancji. Muzeum wniosło również przeciwko skarżącemu powództwo cywilne domagając się odszkodowania za zniesławienie, które zostało częściowo uwzględnione.

Zważywszy na powyższe, skarżący wniósł skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka zarzucając naruszenie art. 10 Konwencji w związku ze skazaniem go w postępowaniu karnym.

Trybunał stwierdził, że kwestionowane oświadczenia naruszyły dobre imię muzeum i zakwestionowały zdolności zarządcze jego dyrektora. Spowodowało to również szkody dla samego muzeum. Trybunał zauważył, że zarzuty skarżącego nie tylko okazały się fałszywe, ale skarżący nie przedstawił wystarczającej podstawy do poparcia swoich twierdzeń o faktach i osądach wartościujących.

Trybunał uznał, że w przedmiotowej sprawie sądy krajowe przedstawiły wystarczające i istotne powody uzasadniające ingerencję w wolność wypowiedzi skarżącego. Z uwagi na powyższe, Trybunał stwierdził, że nie doszło do naruszenia prawa skarżącego z art. 10 Konwencji. W sprawie tej dwóch sędziów złożyło zdanie odrębne.