W dniu 23 czerwca 2022 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) opublikował decyzje z dnia 2 czerwca 2022 r. w sprawach Dąbrowska i inni przeciwko Polsce (nr skargi 48765/20), Dulińska przeciwko Polsce (nr skargi 46146/21), Kwitowski przeciwko Polsce (nr skargi 51924/19) i Gmyz przeciwko Polsce (numer skargi 56778/18).

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę Dąbrowska przeciwko Polsce (nr skargi 48765/20) łącznie z dwiema innymi skargami: Szulc przeciwko Polsce (nr skargi 55545/20) i Wojewoda przeciwko Polsce (nr skargi 21684/21).

Skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) z uwagi na przewlekłość postępowań cywilnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.

W sprawach tych strony zawarły ugody. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z powodu nadmiernej długości postępowania, jak również art. 13 Konwencji z powodu braku skutecznego środka odwoławczego oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynień w wysokości po 2040 euro.

Trybunał zatwierdził powyższe ugody uznając, że ich warunki są zgodne z przepisami Konwencji i jej protokołów i przyznał skarżącym kwoty w wysokości po 2040 euro stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione. Skargi zostały skreślone z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

W sprawie Dulińska przeciwko Polsce (nr skargi 46146/21) skarżąca podniosła zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z uwagi na przewlekłość postępowania cywilnego (postępowanie trwało ponad 4 lata i 2 miesiące) oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.

W sprawie tej Rząd złożył deklarację jednostronną, w której przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącej kwoty w wysokości 2040 euro tytułem zadośćuczynienia.

Trybunał uznał, że warunki deklaracji są zgodne z przepisami Konwencji i jej Protokołów i nakazał wypłacenie skarżącej kwoty w wysokości 2040 euro tytułem zadośćuczynienia stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione i skorzystał z prawa do wykreślenia skargi z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. c Konwencji.

W sprawie Kwitowski przeciwko Polsce (nr skargi 51924/19) skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z uwagi na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.

Rząd złożył deklarację jednostronną, w której przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu kwoty w wysokości 5580 euro tytułem zadośćuczynienia. Z uwagi na śmierć skarżącego dnia 7 czerwca 2021 roku, Trybunał zgodził się na wstąpienie spadkobierców (żony i dwóch synów) w miejsce skarżącego.

Trybunał uznał, że warunki deklaracji są zgodne z przepisami Konwencji i jej Protokołów i nakazał wypłacenie spadkobiercom skarżącego wspólnie kwoty w wysokości 5580 euro tytułem zadośćuczynienia stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione i skorzystał z prawa do wykreślenia skargi z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. c Konwencji. 

W sprawie Gmyz przeciwko Polsce (numer skargi 56778/18) skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 10 Konwencji (prawo do wolności wyrażania opinii) w związku z toczącym się postępowaniem cywilnym, w którym zobowiązano go do opublikowania przeprosin za napisanie rzekomo zniesławiającego artykułu prasowego.

W sprawie tej strony zawarły ugodę, na mocy której skarżący zgodził się na zrzeczenie się wszelkich dalszych roszczeń przeciwko Polsce, natomiast Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 10 Konwencji oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu zadośćuczynienia w wysokości 6500 euro.

Trybunał zatwierdził powyższą ugodę uznając, że jej warunki są zgodne z przepisami Konwencji i jej protokołów i przyznał skarżącemu kwotę w wysokości 6500 euro stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skargi nie jest uzasadnione. Skarga została skreślona z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (link).