W dniu 25 sierpnia 2022 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) opublikował decyzję z dnia 28 czerwca 2022 r. w sprawie Wierzbicki i Wierzbicka przeciwko Polsce (nr skargi 34872/16). Sprawa dotyczyła postępowania cywilnego w sprawie o odszkodowanie za zniesławienie i rozpowszechnianie informacji o stanie zdrowia psychicznego osób prywatnych w programie emitowanym przez państwowego nadawcę telewizyjnego.

Skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) i 13 (prawo do skutecznego środka odwoławczego) Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej: Konwencja) z uwagi na rzekome niedopełnienie obowiązku zapewnienia ochrony ich prawa do poszanowania życia prywatnego i dobrego imienia przez państwo.

Trybunał stwierdził, że ogólne zasady dotyczące prawa do poszanowania życia prywatnego w kontekście prawa do ochrony dobrego imienia zostały określone w wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie A. przeciwko Norwegii (nr skargi 28070/06) oraz w decyzji z dnia 15 września 2015 r. w sprawie H.Ł. przeciwko Polsce (nr skargi 14781/07).

Trybunał uznał, że kwestionowany program może mieć pewien wpływ na życie prywatne skarżącego. Trybunał stwierdził jednak, że wyrok sądu krajowego, skutkujący zwolnienie nadawcy telewizyjnego z odpowiedzialności zapewnił właściwą równowagę między interesem publicznym a interesami skarżących oraz że zastosowane standardy były zgodne z zasadami zawartymi w art. 8 Konwencji (zob. wyrok z dnia 10 lutego 2009 r. w sprawie Eerikäinen i inni przeciwko Finlandii, nr skargi 3514/02).

W związku z powyższym Trybunał uznał skargę  za oczywiście bezzasadną i stwierdził, że jest ona niedopuszczalna. Z powyższych powodów skarga ta została odrzucona zgodnie z Artykułem 35 ust. 3 (a) i 4 Konwencji.