W dniu 11 kwietnia 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) wydał wyrok w sprawie Modzelewski przeciwko Polsce (skarga nr 31654/20). Skarga dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Postępowanie krajowe toczyło się przez 5 lat, 2 miesiące i 6 dni (jedna instancja).

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, po przeanalizowaniu przedłożonych mu materiałów, Trybunał nie znalazł żadnych okoliczności faktycznych ani argumentów mogących usprawiedliwić całkowity czas trwania postępowania na szczeblu krajowym. Trybunał podkreślił, że rozsądny czas trwania postępowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy oraz następujących kryteriów: złożoności sprawy, zachowania skarżących i właściwych organów oraz znaczenia przedmiotu sporu dla skarżących. Uwzględniając swoje orzecznictwo w tym zakresie, Trybunał uznał, że czas trwania postępowania był nadmierny i nie spełniał wymogu „rozsądnego terminu”. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 Konwencji, Trybunał zauważył, że skarżący nie dysponował skutecznym środkiem odwoławczym.

Wobec stwierdzonego naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji, Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 2 300 euro tytułem słusznego zadośćuczynienia. Wyrok jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int). Wkrótce zostanie przetłumaczony na język polski i opublikowany w bazie wyroków ETPC na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości.
 

---

W dniu 11 kwietnia 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka dalej: Trybunał lub ETPC) wydał wyrok w sprawie Stań i inni przeciwko Polsce (skarga nr 56287/22 i in.). Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawy ze skarg: p. Jarosława Stania (skarga nr 56287/22), p. Marii Sołtys (skarga nr 640/23), p. Joanny Żymełki (skarga nr 2981/23), p. Jerzego Skonieckiego (skarga nr 4966/23), p. Lisy Karpinskiej-James, p. Alexandra Karpińskiego i p. Violetty Karpińskiej (skarga nr 6631/23). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowań cywilnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznych środków odwoławczych w prawie krajowym.

Wobec stwierdzonego naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji, Trybunał przyznał skarżącym kwoty w wysokości od 3300 do 18200 euro tytułem słusznego zadośćuczynienia.

Wyrok jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int). Wkrótce zostanie przetłumaczony na język polski i opublikowany w bazie wyroków ETPC na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości.

---

W dniu 11 kwietnia 2024 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka („Trybunał” lub „ETPC”) wydał wyrok w sprawie Paliccy i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 32837/20 i in.). Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawy: p. Jana Ludwika Palickiego i p. Grażyny Palickiej (skarga nr 32837/20), p. Krzysztofa Nawrota (skarga nr 38450/20), p. Zofii Stańczak (skarga nr 55485/20), p. Iwony Wandel (skarga nr 19197/21). Skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na długość postępowań cywilnych oraz art. 13 Konwencji w związku z brakiem skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, po przeanalizowaniu przedłożonych mu materiałów, Trybunał nie znalazł żadnych okoliczności faktycznych  ani argumentów mogących usprawiedliwić całkowity czas trwania postępowań na szczeblu krajowym. Trybunał podkreślił, że rozsądny czas trwania postępowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy oraz następujących kryteriów: złożoności sprawy, zachowania skarżących i właściwych organów oraz znaczenia przedmiotu sporu dla skarżących. Uwzględniając swoje orzecznictwo w tym zakresie, Trybunał uznał, że czas trwania postępowań był nadmierny i nie spełniał wymogu „rozsądnego terminu”. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 Konwencji, Trybunał zauważył, że skarżący nie dysponowali skutecznym środkiem odwoławczym.

W związku ze stwierdzeniem naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji Trybunał przyznał skarżącym kwoty w wysokości od 6000 euro do 9700 euro tytułem słusznego zadośćuczynienia.

Wyrok jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int/). Wkrótce zostanie przetłumaczony na język polski i opublikowany w bazie wyroków ETPC na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości