W dniu 8 lutego 2024 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka („Trybunał”) wydał wyrok w sprawie Kowalik przeciwko Polsce (nr 37910/21). Skarga dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, Trybunał podkreślił, że rozsądny czas trwania postepowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy oraz następujących kryteriów: złożoności sprawy, zachowania skarżącego i właściwych organów oraz znaczenia przedmiotu sporu dla skarżącego. Uwzględniając swoje dotychczasowe orzecznictwo, Trybunał uznał, że czas trwania postępowania (ponad 6 lat) był nadmierny i nie spełniał wymogu „rozsądnego terminu”. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 Konwencji Trybunał zauważył, że skarżący nie dysponował skutecznym środkiem odwoławczym. Stwierdził, że zadośćuczynienie przyznane skarżącemu na poziomie krajowym (2000 zł) w związku z okolicznościami faktycznymi będącymi przedmiotem skargi wniesionej do Trybunału, było niewystarczające.

Wobec danych okoliczności sprawy, analizowanych indywidualnie pod katem ugruntowanego orzecznictwa Trybunału i stwierdzonego naruszenia art. 6 ust. 1
oraz art. 13 Konwencji, Trybunał przyznał skarżącemu kwotę w wysokości 3 200 euro tytułem stosownego zadośćuczynienia.

Wyrok z dnia 8 lutego 2023 roku jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int) oraz w języku polskim na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości https://arch-bip.ms.gov.pl/pl/prawa-czlowieka/europejski-trybunal-praw-czlowieka/orzecznictwo-europejskiego-trybunalu-praw-czlowieka .