W dniu 8 lutego 2024 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka („Trybunał”) wydał wyrok w sprawie Kowalski przeciwko Polsce (skarga nr 4771/20). Skarga dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Będące przedmiotem skargi postępowanie toczyło się ponad 5 lat i 11 miesięcy
(2 instancje). W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, po przeanalizowaniu przedłożonych mu materiałów, Trybunał nie znalazł żadnych okoliczności faktycznych ani argumentów mogących usprawiedliwić całkowity czas trwania postępowania na szczeblu krajowym. Trybunał podkreślił, że rozsądny charakter czasu trwania postępowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy oraz następujących kryteriów: złożoności sprawy, zachowania skarżącego i właściwych organów oraz znaczenia przedmiotu sporu dla skarżącego. Uwzględniając swoje orzecznictwo w tym zakresie, Trybunał uznał, że czas trwania postępowania był nadmierny i nie spełniał wymogu „rozsądnego terminu”. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 Konwencji Trybunał zauważył, że skarżący nie dysponował skutecznym środkiem odwoławczym.

W związku ze stwierdzonym naruszeniem art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji, Trybunał przyznał skarżącemu kwotę w wysokości 2300 euro tytułem zadośćuczynienia.

Wyrok jest dostępny w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int). Został również przetłumaczony na język polski i zamieszczony w bazie orzeczeń ETPC na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości.