Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) 10 października 2024 roku wydał wyroku w sprawie Strzałkowski przeciwko Polsce (nr 21440/21). Skarga dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz naruszenie prawa do sądu oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. W sprawie tej Rząd wniósł wstępne zastrzeżenia, że skarżący w świetle art. 34 Konwencji nie posiada statusu ofiary ze względu na przyznaną mu przez sąd krajowy sumą w wysokości 4 000 złotych z tytułu przewlekłości postępowania. Trybunał stwierdził, że zadośćuczynienie zapewnione skarżącemu na poziomie krajowym, rozpatrywane na podstawie faktów, na które skarży się on przed Trybunałem, było niewystarczające. W tych okolicznościach argument, że skarżący utracił status ofiary, nie mógł zostać uwzględniony. Trybunał po zbadaniu wszystkich przedłożonych mu materiałów uznał, że nie znalazł żadnego faktu ani argumentu, który mógłby uzasadnić ogólną długość postępowania na szczeblu krajowym. Mając na uwadze swoje orzecznictwo w tej sprawie, Trybunał orzekł, że w niniejszej sprawie długość postępowania była nadmierna i nie spełniała wymogu „rozsądnego terminu”, w związku z czym doszło do naruszenia art. 6 ust. 1  i art. 13 Konwencji. Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 3 000 euro tytułem słusznego zadośćuczynienia.